Taras przecieka. Jak naprawić taras z detalami i nie popełnić błędów
Jak naprawić taras, który przecieka. Polski klimat nie sprzyja tarasom. Wielokrotne zamarzanie i rozmarzanie oraz nagrzewanie się latem wytrzymają tylko bezbłędnie wykonane konstrukcje. Zobacz, jak naprawić taras nad pomieszczeniem.
Taras zbudowany nad pomieszczeniem to konstrukcja, która powinna bez usterek przetrwać wiele lat. Niestety, stosowane przed laty technologie i materiały nie były doskonałe i zdarza się, że na suficie w pomieszczeniu poniżej tarasu pojawiają się plamy od zalania lub przeciekającej wilgoci, a w ślad za tym zagrzybienia. Tarasy były często nieocieplone, więc bywa, że przemarzały. Warstwę hydroizolacyjną wykonywano z papy na lepiku, która po latach mogła popękać. Przesłanką do kompleksowej naprawy tarasu może być też występowanie ciemniejszych miejsc na suficie, co może oznaczać przemarzanie zbyt słabo ocieplonej konstrukcji. Tarasy najczęściej wykańczano płytkami ceramicznymi przyklejonymi do podłoża. Zaczynają one odpadać, kiedy dostaje się pod nie woda. Bardzo często przyczyną zniszczenia tarasu jest nieodpowiednie wykończenie jego krawędzi, zwłaszcza brzegu okładziny z płytek, albo błędy podczas mocowania balustrady.
Niewłaściwa obróbka miejsc wymagających dodatkowego uszczelnienia albo zastosowanie nieodpowiednich materiałów sprawia, że taras przecieka. Błędy są tym bardziej bolesne, że ich naprawa wymaga zerwania praktycznie wszystkich warstw leżących na płycie tarasowej.
Sposób naprawy tarasu należy uzależnić od rodzaju usterki. Dlatego najpierw trzeba znaleźć przyczynę, a potem dostosować planowaną naprawę. Niestety, czasem odnalezienie źródła przecieku może przypominać szukanie igły w stogu siana. Na tarasie jest spadek, więc miejsce plam na suficie nie musi odpowiadać lokalizacji przecieku w jego warstwach. Jeśli jest ich wiele, najlepiej jest wykonać taras na nowo, co wiąże się ze skuciem wszystkich warstw aż do płyty betonowej.
Układ warstw tarasu nad pomieszczeniem
Taras wykonany w sposób typowy ma następujący układ warstw (od dołu):
- płyta betonowa stropu wykonana ze spadkiem,
- paroizolacja,
- izolacja cieplna,
- folia budowlana jako warstwa rozdzielająca,
- podkład podłogowy - warstwa dociskowa,
- hydroizolacja zespolona ze szlamu,
- posadzka ceramiczna na kleju.
Naprawa całego tarasu
Najlepiej jest przeprowadzić kompleksowy remont tarasu, dzięki któremu będzie on ładny i funkcjonalny przez wiele lat. Można wykonać to na kilka sposobów, także z wykorzystaniem materiałów i technologii kiedyś nam nieznanych. Ważne jest, żeby wszystkie prace związane naprawą przeciekającego tarasu przeprowadzić starannie, unikając popełnienia błędów. Szczególną uwagę należy poświęcić prawidłowej hydroizolacji, zabezpieczeniu krawędzi tarasu, czy mocowaniu balustrady. Wszystkie warstwy nowego tarasu muszą zmieścić się na odległości od płyty betonowej ze spadkiem do progu drzwi tarasowych. Warto najpierw rozliczyć grubość poszczególnych warstw, żeby dobrać odpowiednie materiały.
Usunięcie starych warstw: rozbieramy przeciekający taras
Pierwszym krokiem jest rozebranie tarasu do podstawy. Płytki ceramiczne trzeba skuć, a następnie zlikwidować wylewkę i ewentualne resztki ocieplenia i hydroizolacji. Podstawę nowego tarasu powinna stanowić płyta betonowa, którą w razie potrzeby należy naprawić z wykorzystaniem zaprawy polimerowo-cementowej (PCC), która jest elastyczna i ma podwyższoną przyczepność. Powierzchnia powinna być równa i gładka. W razie potrzeby można na tym etapie wyprofilować spadek tarasu. Należy pozostawić ją do wyschnięcia.
Ocieplenie tarasu
Taras nad pomieszczeniem ogrzewanym jako przegroda zewnętrzna powinien mieć porządną warstwę termoizolacji. Obecne standardy w tym względzie są znacznie wyższe niż przed laty. W sytuacji remontowej może być trudno ułożyć odpowiednio grubą warstwę. Dlatego dobrze jest sięgnąć po materiały termoizolacyjne o jak najniższym współczynniku przewodzenia ciepła λ, np. polistyren ekstrudowany zamiast zwykłego styropianu. Jeśli pod tarasem jest pomieszczenie nieogrzewane, np. garaż, warstwa termoizolacji może być cieńsza, ale należy ją wykonać, żeby taras nie przemarzał. Pod ociepleniem należy ułożyć szczelną warstwę folii paroizolacyjnej.
Naprawa tarasu: warstwa dociskowa
Na ociepleniu należy ułożyć ochronną folię budowlaną o grubości co najmniej 0,3 mm i wykonać nowy betonowy podkład podłogowy stanowiący jednocześnie warstwę dociskową tarasu. Jej grubość to minimum 4 cm. Wzdłuż brzegów dobrze jest wykonać uskok o głębokości około 3 mm, żeby móc zamocować obróbki krawędziowe.
Ważne detale tarasu: obróbki krawędzi
Jednym z miejsc, od których zaczyna się destrukcja tarasu, są jego krawędzie. Krawędzie tarasu powinny mieć wyprofilowane zagłębienia na obróbki blacharskie oraz być dodatkowo zabezpieczone hydroizolacją. Dotyczy to zarówno płyty konstrukcyjnej, jak i warstwy dociskowej. Dlatego powinny być one wykończone szczególnie starannie. Można do tego wykorzystać obróbki blacharskie z pokrytej powłoką ochronną blachy stalowej lub znacznie droższe systemowe profile okapowe z aluminium. Powinny być one wklejone w brzeg tarasu (5-6 cm) za pomocą żywicy żywicy, bitumu lub szlamu - materiału kompatybilnego z hydroizolacją oraz niedziałającego destrukcyjnie na blachę. Muszą być też zamocowane mechanicznie w betonie. Dodatkowo na wierzchu obróbek wkleja się na żywicę taśmę uszczelniającą.
Autor: Uzin
Obróbki blacharskie lub profile okapowe należy zamocować wzdłuż krawędzi tarasu
Hydroizolacja: naprawa tarasu
Jeśli chcemy jako warstwę wykończeniową na tarasie wykorzystać płytki gresowe, najlepiej jest wykonać uszczelnienie ze szlamu cementowego. To nowoczesny materiał wymyślony m.in. do takich zastosowań. Doskonale łączy się z cementowymi zaprawami klejowymi. Szlam układa się w dwóch cienkich warstwach wykonywanych na przemian, żeby uzyskać pełne pokrycie podłoża. Musi on też dokładnie pokrywać taśmy uszczelniające na krawędziach.
Polecany artykuł:
Remont tarasu: układanie płytek
Do mocowania płytek na tarasie należy zastosować elastyczne kleje cementowe o podwyższonej przyczepności, czyli klasy C2S1. Zasadą jest dokładne wypełnienie przestrzeni pod płytkami, tak więc klej rozprowadza się na podłożu i cienką warstwą na spodzie płytek. Minimalna szerokość spoin powinna wynosić 5 mm. Do spoinowania należy używać mrozoodpornych zapraw cementowych.
Polecany artykuł:
Ważny detal tarasu: uszczelnienie profili krawędziowych
Podczas wykonywania okładziny trzeba uszczelnić styk płytek z profilami krawędziowymi, żeby woda ściekająca z tarasu nie wpływała pod spód. Jako uszczelnienie stosuje się silikonowe masy elastyczne. W systemowych profilach okapowych często jest wysoki brzeg. Nie należy dosuwać płytki na styk, tylko zostawić cienką szczelinę. Najpierw wsuwa się w nią sznur dylatacyjny, a na wierzch - między płytkę i profil - kładzie silikon.
Ważny detal: cokół okładziny
Woda spływająca po ścianach domu nie powinna dostać się pod płytki. Wzdłuż krawędzi na ścianach układa się cokół z wąskich pasków płytki przyklejonych pionowo. Styk płytek cokołu ze ścianą oraz z płytkami poziomymi należy od góry uszczelnić silikonem. Dobrym rozwiązaniem jest też wykonanie w ociepleniu podcięcia na wysokość cokołu i wklejenie płytek tak, że są one zlicowane ze ścianą. Górną krawędź podcięcia trzeba uszczelnić.
Ważny detal: balustrada tarasu
Mocowanie balustrady od góry przebija warstwy tarasu i często powstają tam przecieki. Podczas remontu można rozważyć przeniesienie balustrady nieco na zewnątrz tarasu i zamocowanie jej do jego boków. Jeśli balustrada będzie ponownie zamontowana od góry, najlepiej zrobić to z wykorzystaniem kotew chemicznych, które dokładnie wypełniają otwór montażowy. Na wierzchu wokół profili dobrze jest zastosować osłony, które sprawią, że woda ściekająca po słupkach rozpłynie się na boki.
