Różnice między tawułkami a tawułami - odkryj, jak je rozpoznać. Nie tylko "k" robi różnicę!
Choć tawuły i tawułki podobnie się nazywają, to należą do odmiennych grup roślin i znacznie się od siebie różnią. Tawułka (łac. Astilbe) to bylina, a tawuła (łac. Spiraea) to krzew liściasty. Poznaj różnice między tawułkami i tawułami i dowiedz się, jakie jest ich zastosowanie w ogrodzie. Tawułki vs tawuły - kluczowe różnice.
Spis treści
- Jak wyglądają tawuły?
- Jak wyglądają tawułki?
- Jakie są różnice w uprawie tawuł i tawułek?
- Galeria zdjęć: Tawuły i tawułki w ogrodzie
- Zastosowanie tawuł i tawułek w ogrodzie, na balkonie i tarasie
Czasem rośliny są powszechnie błędnie nazywane i z tego względu trudno je rozróżnić. Niekiedy nawet ich nazwy brzmią podobnie. Tak jest w przypadku tawułek (łac. Astilbe) i tawuł (łac. Spiraea), chociaż należą do odrębnych grup: pierwsza do bylin, druga do krzewów liściastych. Podpowiadamy, czym się różnią tawułki od tawuł i jakie jest ich zastosowanie w ogrodzie?
Jak wyglądają tawuły?
Tawuły (łac. Spiraea) to grupa niskich krzewów, zazwyczaj osiągających 1-2 m wysokości (odmiany karłowe są jeszcze niższe). Dzieli się je na wcześnie kwitnące (IV-VI) i późno kwitnące (VII-VIII). Wytwarzają baldachowate lub wiechowate kwiatostany złożone z drobnych, ale licznych kwiatów (najczęściej białych lub różowych). Kształt liści jest cechą gatunkową. Większość gatunków tawuł tworzy rozłożyste krzewy. Najpopularniejsze gatunki to:
- tawuła brzozolistna (Spiraea betulifolia),
- tawuła wczesna (Spiraea arguta),
- tawuła japońska (Spiraea japonica),
- tawuła szara (Spiraea cinerea),
- tawuła śliwolistna (Spiraea prunifolia),
- tawuła Van Houtte'a (Spiraea vanhouttei),
- tawuła Douglasa (Spirea douglasii).
Przeczytaj też: Tawuły - najpiękniejsze gatunki tawuł do ogrodu. Uprawa i pielęgnacja tawuł
Jak wyglądają tawułki?
Tawułki (łac. Astilbe) to niezwykle efektowne byliny osiągające zwykle od 50-150 cm wysokości. Tworzą gęste kępy złożone z pierzastych liści. Ich ozdobą są jednak kwiatostany – gęste, puszyste wiechy, niekiedy dorastające nawet do 50 cm długości. W zależności od gatunku i odmiany tawułki kwitną od czerwca do sierpnia. Kwiaty mogą mieć barwę białą, różową, łososiową, czerwoną lub fioletową. Najczęściej uprawiane gatunki to:
- tawułka Arendsa (Astilbe ×arendsii),
- tawułka chińska (Astilbe chinensis),
- tawułka japońska (Astilbe japonicum),
- tawułka Thunberga (Astilbe thunbergii).
Przeczytaj też: Modne byliny ogrodowe
Jakie są różnice w uprawie tawuł i tawułek?
- Stanowisko
Tawuły powinno się sadzić w miejscach słonecznych i ciepłych – wtedy najobficiej kwitną, znoszą jednak lekkie zacienienie. Tawułki preferują miejsca półcieniste, o dużej ilości światła rozproszonego. Bezpośrednie nasłonecznienie, np. na wystawie południowej, może być dla nich szkodliwe (dochodzi do poparzenia liści i szybkiego wysychania).
- Podłoże
Zarówno dla tawułek, jak i tawuł optymalne są gleby żyzne i przede wszystkim przepuszczalne.
- Mrozoodporność
W obu przypadkach mrozoodporność zależy od konkretnych gatunków i odmian. Młode okazy lepiej na wszelki wypadek okrywać przed nadejściem zimy.
- Odporność na suszę
Tawuły dobrze znoszą suszę – i po kilku latach uprawy w zasadzie nie wymagają podlewania (poza skrajnymi okresami), natomiast tawułki są wrażliwe na niedobór wody i w czasie suszy powinno się je podlewać, niezależnie od wieku rośliny i gatunku. Bardziej wytrzymała jest tawułka japońska – jednak i jej lepiej nie narażać na przesuszenie.
- Nawożenie
Zarówno tawuły, jak i tawułki dobrze reagują na nawożenie nawozami organicznymi i ściółkowanie gleby. Z nawożenia mineralnego lepiej zrezygnować.
- Cięcie
U tawuł bardzo ważnym zabiegiem jest silne cięcie (przeprowadzane wiosną). U tawułek cięcie ogranicza się do usunięcia suchych pędów kwiatostanowych i zeschłych lub porażonych liści.
Galeria zdjęć: Tawuły i tawułki w ogrodzie
Autor: www.thinkstockphotos.com
Błędne nazewnictwo to problem dotyczący wielu gatunków.
- Popularny lilak (Syringa vulgaris) jest potocznie nazywany bzem, natomiast bez czarny (Sambucus nigra) to zupełnie inny gatunek.
- Prawdopodobnie większości osób nic nie mówi nazwa pieprzyca siewna (Lepidium sativum), a to popularna roślinka uprawiana na wacie, znana powszechnie jako rzeżucha. Tymczasem rzeżucha łąkowa (Cardamine pratensis) to nasz rodzimy gatunek występujący – jak sama nazwa wskazuje – na łąkach.
- Podobnie jest z pigwowcami i pigwami, jaśminami i jaśminowcami, a także tawułkami i tawułami.
Zastosowanie tawuł i tawułek w ogrodzie, na balkonie i tarasie
- Tawuły ze względu na swój szeroki, rozłożysty pokrój, ale niewielki wzrost (1-2 m) są chętnie wykorzystywane do tworzenia szpalerów i luźnych żywopłotów. Dobrze prezentują się w krzewiastych, wielogatunkowych kompozycjach. Można je wykorzystać do oddzielenia poszczególnych partii ogrodu. Odmiany niskie czasem uprawia się jako rośliny okrywowe. Mają małe wymagania, dlatego zajmują ważne miejsce w zieleni miejskiej oraz parkach.
- Tawułki natomiast to „królowe rabat”. Ponadto można je sadzić w wyeksponowanym miejscu na trawniku, szczególnie na tle krzewów i drzew ozdobnych z liści. Dobrze prezentują się w większych grupach – sadzone po kilkanaście do kilkudziesięciu okazów (różne odmiany). Mają duże wymagania wodne, dlatego często sadzi się je także jako ozdoby oczek wodnych. Odmiany niskie uprawia się w pojemnikach jako dekorację balkonów i tarasów. Nadają się na kwiat cięty.
Nie przegap: Najlepsze krzewy na balkon
