Rdesty - jakie rdesty nadają się do ogrodu, a których sadzić nie wolno! Gatunki rdestów

2019-10-23 14:21

Rdesty to rośliny niedoceniane, które w pewnych warunkach warto wprowadzić do dużego ogrodu. Pełnią zadania specjalne – nadają się m.in. do obsadzania terenów wilgotnych. Ich wadą jest ekspansywność. W Polsce w szerszej uprawie spotyka się kilka gatunków. Warto je poznać.

Rdest w Polsce jest czasem negatywnie postrzegany, gdyż kojarzy się z chwastami oraz roślinami inwazyjnymi, np. z rdestem wielokłosowym (Polygonum polystachyum). W krajach Unii Europejskiej zakazano m.in. uprawy rdestu pośpiesznego (Persicaria perfoliata). Odradza się także uprawę rdestu ostrokończystego (Polygonum cuspidatum), który w ogrodzie rozrasta się jak chwast, zagłusza inne gatunki i jest trudny do wyplenienia. Niestety, w systematyce roślin i ujęciach taksonomicznych panuje duży bałagan. „Płacą” za to także rośliny ozdobne. Te poniższej opisane - należące do rodzajów Persicaria, Biscorta i Polygonum - z powodzeniem można uprawiać w ogrodzie.

Rdest zmienny
Autor: GettyImages Rdest zmienny (Persicaria polymorpha)

Gatunki rdestów, które nadają się do ogrodów

Jedną z efektowniejszych bylin jest rdest zmienny (Persicaria polymorpha). Roślina pochodząca z Azji (Chiny, Korea, Japonia) osiąga 160-180 cm wysokości. Ma grube, wzniesione pędy pokryte szeroko lancetowatymi, ząbkowatymi, ciemnozielonymi liśćmi. Kwitnie od czerwca do września. Kwiaty są drobne, kremowobiałe (czasem różowiejące), zebrane w okazałe, ażurowe wiechy.

Rdest wężownik
Autor: GettyImages Rdest wężownik (Bistorta officinalis)

Duże walory dekoracyjne ma rdest wężownik (Bistorta officinalis), występujący naturalnie w Europie i Azji, a zawleczony do Ameryki Północnej. Bylina dorasta do 100 cm wysokości. Tworzy kępy złożone z jajowato-lancetowatych liści. Kwitnie od lipca nawet do października. Wykształca drobne różowe kwiaty zebrane w atrakcyjne kłosy długości 3-7 cm. Pędy kwiatostanowe są słabo ulistnione. Rdest wężownik pełni cenną funkcję ekologiczną, gdyż jest rośliną żywicielską czerwończyka fioletka, motyla zagrożonego wyginięciem i objętego w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.

>>Przeczytaj też: Jak stworzyć ogród przyjazny dla motyli

Rdest himalajski
Autor: GettyImages Rdest himalajski (Persicaria amplexicaulis)

Rdest himalajski (Persicaria amplexicaulis) osiąga 100-120 cm wysokości. Wytwarza kępy szeroko lancetowatych, siedzących liści. Jesienią przebarwiają się na żółto. Roślina kwitnie od sierpnia do października. Kwiaty zebrane są w czerwone kłosy, atrakcyjnie kontrastujące z liśćmi.

Rdest ziemnowodny
Autor: GettyImages Rdest ziemnowodny (Polygonum amphibium)

Rdest ziemnowodny (Polygonum amphibium) ma formę lądową i wodną. Pierwsza ma liście wąskie, lancetowate, pofałdowane; druga - szeroko lancetowate, skórzaste, gładkie. Kwitnie od czerwca do września. Kwiaty są zebrane w zwarte, jasnoróżowe kłosy. Łodyga może mieć do 60 cm długości.

Rdest pokrewny
Autor: GettyImages Rdest pokrewny (Bistorta affinis)

Rdest pokrewny (Bistorta affinis) to niska bylina osiągająca 15-30 cm wysokości. Zalicza się ją do roślin okrywowych. Tworzy zwarte kępy lancetowatych liści, które jesienią przebarwiają się na czerwono. Kwitnie od lipca do października. Kwiatostanem jest kłos. Kwiaty początkowo są bordowe lub ciemnoróżowe, z czasem bieleją.

Rdest główkowy
Autor: GettyImages Rdest główkowy (Polygonum capitatum)

Rdest główkowy (Polygonum capitatum) osiąga 30-40 cm wysokości. Tworzy zwarte dywany. Liście są jajowate, ostro zakończone, bordowe na brzegach. Z czasem przebarwiają się na zielono-bordowo. Kwitnie od czerwca do września. Tworzy różowe kuleczki (kłosy) osadzone na szczytach bordowych pędów kwiatostanowych.

Wymagania, uprawa i zastosowanie rdestów

Rdesty można uprawiać na stanowiskach słonecznych lub lekko zacienionych. Należy je sadzić w podłożu żyznym, umiarkowanie wilgotnym lub wilgotnym. Wytrzymują okresowe zalewanie (rdest ziemnowodny może nawet porastać zbiorniki wodne). Rdesty podczas suszy (gdy podłoże przeschnie) potrzebują regularnego podlewania. Są mrozoodporne, choć czasem młode okazy trzeba okrywać. Gatunkiem wymagającym zimowej osłony jest rdest główkowy. Rdesty nawozi się sporadycznie, najlepiej nawozami organicznymi. Rośliny są mało podatne na choroby i szkodniki.

>>Przeczytaj też: Zabezpieczanie bylin przed zimą. Jak okryć byliny na zimę

Rdesty to rośliny ekspansywne

Pewnym problemem, zwłaszcza w małych ogrodach, jest ekspansywność rdestów. To gatunki, które cechuje silny wzrost. To zaleta – gdyż szybko rozrastają się zazieleniając dany teren, ale i wada – mogą zagłuszać słabsze gatunki i wychodzić poza obręb działki. Skutecznym sposobem ograniczenia rozrastania się rdestów jest uprawa w głębokich pojemnikach bez dna, zakopanych w ziemi. Warto również na bieżąco usuwać im kwiatostany po kwitnieniu nie dopuszczając do rozsiewu nasion (to jednak może być uciążliwe).

Rośliny ekspansywne - przemyśl, zanim posadzisz je w ogrodzie >>>

Wszelkie prace pielęgnacyjne przy rdestach zaleca się wykonywać w ochronnych rękawicach (niektóre gatunki mogą powodować alergie skórne).

Zastosowanie rdestów w ogrodzie

Rdesty to cenne rośliny ogrodowe, gdyż pozwalają zagospodarować trudne tereny wilgotne i zalewowe. Ponadto są atrakcyjną dekoracją brzegów oczek wodnych i strumyków. Rdest pokrewny, który radzi sobie w bardziej suchych warunkach, może zdobić ogrody skalne. Rdesty pasują do ogrodów różnych typów. Nadają im pewnej dzikości i naturalistycznego charakteru. Wiele gatunków rdestów można wykorzystać na kwiat cięty. Niektóre, np. rdest wężownik, mają zastosowanie lecznicze.

Najpopularniejsze rośliny na skalniak. Czy potrafisz je rozpoznać?

Pytanie 1 z 6
Co to za roślina?
Gęsiówka kaukaska
O autorze
Michał Mazik
Michał Mazik
Michał Mazik - absolwent ogrodnictwa na Uniwersytecie Przyrodniczym w Lublinie. Autor kilkunastu książek o tematyce ogrodniczej i zielarskiej, w tym „Ogród z pasją”, „Zioła w ogrodzie i w domu", „Dary pszczół", „Przyroda Lublina". Współpracuje z mediami, producentami, zajmuje się zakładaniem ogrodów, prowadzi szkolenia branżowe, działa w marketingu. Praktykę zdobywał w Polsce (zakładanie i pielęgnacja ogrodów), Stanach Zjednoczonych (produkcja zieleni ozdobnej), Anglii (pielęgnacja farm malinowych i jeżynowych), Włoszech (sady jabłoniowe). Współpracował z holenderskimi firmami (tworzenie baz danych roślin, ogrodnicze technologie mobilne, konferencje branżowe). Należy do lubelskiego oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Ogrodnictwa.
Nasi Partnerzy polecają