Driakiew (Scabiosa) - gatunki, odmiany, warunki uprawy i zastosowanie w ogrodzie
Wśród kilkudziesięciu znanych gatunków driakwi w ogrodach uprawia sie zaledwie kilka. Poznaj najpopualrniejsze gatunki drakwi, ich wymagania uprawowe oraz zastosowanie w ogrodach.
Autor: GettyImages
Driakiew należy do roślin, które nie od razu zwracają na siebie uwagę, mimo to potrafią dodać uroku każdej ogrodowej rabacie. Ich dekoracyjne, często pełne, miododajne, koszyczkowe kwiatostany, osadzone na szczycie wzniesionej, wiotkiej, cienkiej, lekko owłosionej łodyżki, górują nad kępami lancetowatych lub pierzastych, zebranych w rozety liści i wyglądają jak małe, kolorowe pompony.
Znanych jest około 80 gatunków tych ciekawych roślin, ale w ogrodach spotyka się zaledwie kilka z nich. Do najczęściej uprawianych należą:
- driakiew kaukaska (łac. Scabiosa caucasica),
- driakiew purpurowa (Scabiosa atropurpurea),
- driakiew lśniąca (Scabiosa lucida),
- driakiew gołębia (Scabiosa columbaria).
>> Przeczytaj też: Byliny krótkowieczne - jakie byliny należą do krótkowiecznych, uprawa, pielęgnacja, rozmnażanie
Driakiew purpurowa
Jedną z najpopularniejszych jest driakiew purpurowa, nazywana też wdówką, która ma wiele atrakcyjnych odmian o ciekawym ubarwieniu kwiatów (m.in. białe, kremowe, liliowe, różowe, czerwone, bordowe), o pełnych lub półpełnych kwiatostanach, rozwijających się od wczesnego lata (lipiec) aż do jesieni (październik).
Driakiew purpurowa dorasta do 70-100 cm wysokości i - w przeciwieństwie do pozostałych trzech gatunków - jest rośliną jednoroczną. Uprawia się ją z nasion wysiewanych pod osłonami (np. w inspekcie) w marcu. Siewki powinny zostać przepikowane, a na miejsce stałe wysadzone w maju. Można też nasiona siać wprost do gruntu w kwietniu, siewki wymagają przerywki - rośliny powinny rosnąć w rozstawie 30 x 30 cm. Na dobrym stanowisku rośliny dają też samosiew.
Driakiew purpurowa nie jest zbyt wymagająca, ale najlepiej rośnie na słonecznych stanowiskach w próchniczej, umiarkowanie żyznej, przepuszczalnej, lekko wilgotnej glebie o obojętnym lub zasadowym odczynie.
Na rabacie driakiew purpurowa dobrze komponuje się z delikatnymi trawami (np. ostnicą cieniutką) oraz innymi roślinami ozdobnymi, np. gailardią, liliowcami, krwawnikiem, jeżówką, kosmosem czy gipsówką. Może być też doskonałym elementem łąki kwietnej. Jej urocze kwiatostany nadają się też do cięcia i wykorzystania w świeżych lub suchych bukietach.
Rośliny i kwiaty na suche bukiety. Jak i kiedy ścinać kwiaty do zasuszenia >>>
Driakiew kaukaska
Drugim popularnym gatunkiem jest driakiew kaukaska. W przeciwieństwie do swojej kuzynki, roślina jest byliną, osiągającą 50-70 cm wysokości. Jej koszyczkowe kwiaty osadzone na wzniesionych, cienkich, owłosionych, wiotkich łodyżkach, mają charakterystyczną budowę: są dość duże i bardziej płaskie niż u poprzedniego gatunku, gdyż składają się z jednego lub dwóch okółków dużych, rozłożonych na boki, pergaminowych, powcinanych płatków i wypukłego środka, złożonego z kwiatów rurkowych. Na pędach pojawiają się latem (w lipcu) i rozwijają aż do jesieni (do października). Paleta barw kwiatów tego gatunku jest znacznie skromniejsza niż u driakwi purpurowej, gdyż rośliny dostępne są zwykle w postaci odmian kwitnących na niebiesko lub biało (np. 'Miss Willmott' o kwiatach białych, 'Clive Greaves' o kwiatach lawendowych, 'Stafa' o kwiatach niebieskich).
Driakiew kaukaską uprawia się najczęściej z nasion, wysiewanych pod osłonami wiosną (siewki wymagają pikowania) i wysadzanych na miejsce stałe wczesnym latem. Jeśli nasiona były siane wczesną wiosną (w marcu), rośliny mogą zakwitnąć jeszcze w tym samym roku, jeśli jednak sadzonki pochodzą z późniejszego siewu (maj-czerwiec) - zakwitną dopiero w roku następnym. Rośliny można też rozmnażać przez wiosenny podział kęp. Zabieg ten warto przeprowadzać co kilka lat w celu odmłodzenia starszych egzemplarzy.
Driakiew kaukaska najlepiej rośnie na słonecznych lub półcienistych stanowiskach, w próchniczej, umiarkowanie żyznej, przepuszczalnej, średnio wilgotnej glebie o obojętnym lub zasadowym odczynie. Jest dostatecznie mrozoodporna, wiec nie wymaga zimowego okrycia. Jeśli chcemy, by długo i obficie kwitła, należy ją systematycznie oczyszczać z przekwitłych kwiatostanów.
W ogrodzie driakiew kaukaska najładniej prezentuje się w jednogatunkowych grupach. Można z niej także tworzyć obwódki rabat lub wykorzystywać w kompozycjach z innymi roślinami ozdobnymi, np. z dzielżanami, kosmosami, gailardią, aksamitkami, smagliczką nadmorską, bodziszkami, maczkiem kalifornijskim. Ich kwiaty nadaj się także do cięcia.
>> Przeczytaj też: Najlepsze rośliny ogrodowe na kwiat cięty
Driakiew gołębia
Kolejną popularną driakwią jest driakiew gołębia. Ona także jest byliną (dorasta do 40-60 cm wysokości), ale jej kwiaty są mniejsze niż u poprzedniego gatunku i mają pełniejszy środek. Driakiew gołębia kwitnie od czerwca do września. Zwykle dostępne są odmiany o kwiatach w kolorze niebieskim lub lawendowym, ale zdarzają się też odmiany o kwiatach bordowych (np. 'Barocca') lub różowych (np. 'Pink Mist'). Roślina ma podobne wymagania i zastosowanie, jak dwa poprzednie gatunki.
Driakiew lśniąca
Ciekawym gatunkiem jest także driakiew lśniąca - bylina osiągająca od 10 do 40 cm wysokości i zazwyczaj różowoliliowych kwiatach. Kwiatostany są podobne do tych u poprzedniego gatunku, ale liście są bardziej postrzępione, nagie i lśniące (stąd nazwa gatunkowa). Driakiew lśniąca ma podobne wymagania co poprzednie gatunki, ale oczekuje bardziej przepuszczalnej gleby, dlatego najlepiej rośnie w ogródkach skalnych.
Oprócz wymienionych wyżej gatunków, w ogrodach spotyka się też czasem bylinową driakiew żółtą (Scabiosa ochroleuca) o żółtokremowych kwiatach oraz bylinową driakiew gwiaździstą (Scabiosa stellata) o bardzo ciekawych i atrakcyjnych owocostanach.
