Amorfa krzewiasta (Amorpha fruticosa) - wymagania, uprawa, pielęgnacja, zastosowanie
Amorfa krzewiasta, zwana też amorfą drzewiastą lub zwyczajną albo indygowcem zwyczajnym (Amorpha fruticosa) to roślina o ciekawych kwiatostanach, którą rzadko można spotkać w naszych ogrodach. Dowiedz się więcej o amorfie krzewiastej i poznaj zasady jej uprawy. Zastosowanie amorfy w ogrodzie
Amorfa krzewiasta (Amorpha fruticosa) to krzew, który w ogrodach pojawia się dość rzadko, choć ze względu na swoje walory ozdobne, zasługuje na większą uwagę. Ojczyzną amorfy są wilgotne i bagniste tereny leżące na obszarze Ameryki Północnej, ale obecnie można ją także spotkać na stanowiskach naturalnych w całej Ameryce, a także w Azji i Europie, w tym czasami również w Polsce ("uciekinier" z upraw).
Amorfa krzewiasta - jak wygląda?
Amorfa krzewiasta to krzew o początkowo gęstym, później dość luźnym, wzniesionym pokroju, dorastający w naturze do 5-6 m wysokości, a w uprawie do 2-3 m. Roślina tworzy sztywne, słabo rozgałęzione pędy, pokryte licznymi, długoogonkowymi, pierzastymi, długimi liśćmi, złożonymi z układających się naprzeciwległymi parami wzdłuż ogonka 11-25 jajowatych lub szerokolancetowatych, miękkich, zielonych listków (liście przypominają wyglądem liście robinii akacjowej). Na liściach znajdują się gruczoły żywiczne, wydzielające substancję owadobójczą, chroniącą roślinę przed szkodnikami.
Latem (w czerwcu-lipcu) na krzewie amorfy pojawiają się drobne, fioletowe, intensywnie pachnące kwiaty z wystającymi, żółtymi pylnikami, zabrane w długie, walcowate, kłosowe, wzniesione kwiatostany, skupione po kilka na szczytach lekko omszonych pędów. Kwiaty nie są szczególnie dekoracyjne, a ich zapach uznawany jest za nieprzyjemny, ale w okresie kwitnienia rośliny są chętnie odwiedzane przez pszczoły, gdyż ich kwiaty są niezwykle miododajne. Ponadto fioletowa barwa kwiatów ładnie kontrastuje z żółtymi pylnikami i soczystą zielenią liści.
Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w owocostany, mające postać osadzonych wzdłuż łodyżki kwiatowej niepękających, krótkich, pękatych, beżowych, pokrytych guzełkami strąków, z których każdy zawiera jedno jasnobrązowe nasiono. Strąki mogą pozostawać na pędach jeszcze długo po opadnięciu liści, stając się szczególną ozdobą zimowego ogrodu.
Przeczytaj też: Rośliny o ozdobnych pędach, które zdobią ogród zimą >>>
Zobacz na zdjęciach amorfę krzewiastą
Autor: GettyImages
Amorfa krzewiasta (Amorpha fruticosa)
Amorfa krzewiasta - wymagania uprawy
Amorfa - stanowisko. Amorfa krzewiasta mimo swojego dość egzotycznego pochodzenia jest rośliną mało wymagającą i łatwą w uprawie. Najlepiej czuje się na słonecznych stanowiskach, na których ładnie się rozrasta i obficie kwitnie.
Amorfa - podłoże. W naturalnym środowisku zasiedla wilgotne, a nawet bagniste tereny, dlatego w uprawie również preferuje podłoża bardzo wilgotne, próchnicze i żyzne, najlepiej z dodatkiem wapnia, ale ponieważ korzeni się bardzo głęboko i ma mocny system korzeniowy, poradzi sobie też na słabszym i suchym podłożu, a nawet na glebach piaszczystych i kamienistych. Dobrze znosi również zasolenie gleby, silny wiatr i suszę. Nie lubi jedynie słonego powietrza, dlatego nie powinna być uprawiana w rejonach nadmorskich.
Amorfa - mrozoodporność. W naszym klimacie amorfa jest zwykle dostatecznie mrozoodporna, jednak lepiej nie uprawiać jej w najchłodniejszych rejonach kraju, a młodsze egzemplarze przez kilka pierwszych lat uprawy okrywać na zimę stroiszem lub włókniną, gdyż w chłodniejsze zimy ich pędy mogą częściowo przemarzać (wiosną roślina jednak zwykle dobrze się regeneruje).
Amorfa krzewiasta - cięcie i rozmnażanie
Ważnym zabiegiem w uprawie amorfy krzewiastej jest też coroczne cięcie, gdyż z wiekiem krzewy lubią się rozluźniać i ogałacać od dołu z liści, przez co przybierają luźny, nieco nieporządny, rozłożysty pokrój i tracą na urodzie. Amorfę poleca się przycinać latem, zaraz po kwitnieniu, ale jeśli bardziej zależy nam na ładnym pokroju niż licznych kwiatach, możemy też przyciąć krzew wiosną (całkiem nisko, bo nawet na wysokości 30-50 cm ponad ziemią), dzięki czemu lepiej się rozrośnie i ładniej zagęści.
Amorfę można rozmnażać przez wysiew nasion wraz z całymi strąkami wiosną wprost do gruntu (roślina może dawać też obfity samosiew) lub przez sadzonki pędowe i odkłady poziome.
Amorfa krzewiasta - zastosowanie w ogrodzie
Amorfa krzewiasta może mieć wiele zastosowań i to nie tylko w ogrodzie.
- Nadaje się jako roślina pionierska do rekultywacji terenów poprzemysłowych lub umacniania skarp, wydm i nasypów.
- Można ją też wykorzystywać do umacniania i stabilizowania brzegów zbiorników wodnych, stawów i rzek. Jest też doskonałą rośliną miododajną, dlatego warto sadzić ją w pobliżu pasiek lub przydomowych uli.
- W ogrodzie sprawdza się natomiast jako nieformowany żywopłot lub soliter sadzony nad brzegami dużych oczek wodnych.
- Może być też komponowana z innymi krzewami ozdobnymi jak np. tawułami japońskimi, jaśminowcami, budlejami, hortensjami bukietowymi czy kalinami oraz dużymi bylinami.
Amorfa krzewiasta najlepiej prezentuje się w ogrodach o charakterze wiejskim lub naturalistycznym, ale odpowiednio prowadzona będzie dobrze wyglądać także w każdym innym ogrodzie. Kwiatostany amorfy nadają się też do suszenia i wykorzystania w suchych bukietach.
Dawniej z kwiatów amorfy pozyskiwano barwnik zbliżony do indygo, stąd roślina bywa też nazywana zwyczajowo, choć niepoprawnie, indygowcem zwyczajnym.
Zobaczcie w galerii zdjęć najpiękniejsze kwitnące krzewy do ogrodu
Autor: Magdalena Michalak
Migdałek trójklapowyOsiąga 2 m wysokości i podobną szerokość. Ma wyprostowane szeroko rozpostarte pędy, które w czasie kwitnienia pokrywają gęsto pełne jasnoróżowe kwiaty. Często bywa szczepiony na pniu. Najlepiej rośnie w miejscach osłoniętych. Nie ma szczególnych wymagań, jeśli chodzi o glebę. Aby obficie kwitł, należy każdego roku zaraz po kwitnieniu przycinać wszystkie pędy nisko nad miejscem szczepienia. Pięknie wygląda jako roślina soliterowa na tle ciemnej zieleni drzew lub krzewów iglastych
