Drewniane nawierzchnie w ogrodzie - materiały i możliwości
Drewno to z pewnością najmniej trwały materiał na ogrodowe nawierzchnie, stąd taka popularność płyt i płytek z betonu, imitujących jego strukturę i kolor. Nie każdemu jednak podobają się takie twarde i zimne podróbki. Jak zatem wykonać nawierzchnie z prawdziwego drewna?
Spis treści
Nawierzchnia z podkładów kolejowych
Odkąd drewniane podkłady kolejowe zastąpiono betonowymi, coraz rzadziej można je kupić. Zostały bowiem uznane za odpady niebezpieczne, gdyż impregnowano je olejem kreozotowym – dobrze spełniającym swoje zadanie, ale toksycznym i rakotwórczym. Zamiast nich można wykorzystać inne belki, najlepiej wiekowe – z dobrze wysuszonej sosny lub z dębu.
Nowe produkty prosto z tartaku nadają się mniej, ale w ostateczności, po obfitym nasączeniu ich impregnatem ochronno-dekoracyjnym, przetrwają kilka lat, ułożone na podbudowie i podsypce wyrównującej.
Nawierzchnia z drewnianych desek
Z desek tarasowych można zbudować ścieżki wyniesione ponad teren ogrodu, mogące zgrabnie niwelować jego nierówności. Potrzebne będą jednak fundamenty wzdłuż linii ich przebiegu, w postaci betonowych słupków. W słupkach takich osadza się kotwy stanowiące wsporniki legarów, a do nich przykręca legary. Prostopadle do nich montuje się deski, zupełnie jak na pomoście wychodzącym w jezioro. Boki takich ogrodowych platform też warto zabudować drewnem, aby ukryć niezbyt estetyczną konstrukcję nośną.
Oczywiście zwykłe deski tarasowe można tu zastąpić kompozytowymi. Wprawdzie nie będzie to naturalne drewno, ale da podobny efekt wizualny, a przy tym przetrwa znacznie dłużej i to bez potrzeby malowania lub impregnowania.
- Co na nawierzchnię w ogrodzie? Rodzaje materiałów, zalety, wady, ceny Co na nawierzchnię w ogrodzie?
Bruk drewniany
Oryginalną odpowiedzią na zwykły bruk jest bruk drewniany. Na podsypce ustawia się plastry wycięte z pnia, mające grubość minimum 5 cm. Można je zrobić samemu – z dębu, buka, osiki lub innego drewna liściastego, tnąc pieńki precyzyjnie piłą łańcuchową – albo kupić już gotowe. Powinny być starannie zabezpieczone bezbarwnym impregnatem, w przeciwnym razie nie przetrwają dłużej niż kilka lat.
Plastry układa się z zachowaniem odstępów, nie na styk. Spoiny między nimi wypełnia się drobnym żwirem lub piaskiem. Dobrze, żeby nawierzchni tego typu nie robić na wilgotnych gruntach o małej przepuszczalności ani nie wytyczać drewnianych ścieżek w miejscach mocno zacienionych. Im mniej wilgoci, tym dla drewna lepiej.
