Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego
Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego
Autor: Magdalena Michalak
Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego, nazywany oazą piękna i spokoju w sercu wielkiego miasta, to "żywe muzeum", a zarazem ośrodek naukowy i dydaktyczny oraz ulubione miejsce wypoczynku wrocławian. Położony jest po północnej stronie katedry Św. Jana Chrzciciela i kościoła Św.Krzyża, częściowo w obrębie historycznego Ostrowa Tumskiego, w odległości ok. 2 km od Rynku. Jest drugim (po ogrodzie krakowskim) najstarszym tego typu ogrodem w Polsce, wpisanym na listę zabytków woj. dolnośląskiego i mieszczącym się w granicach podlegającego szczególnej ochronie historycznego centrum Wrocławia.
Ogród Botaniczny we Wrocławiu powstał w 1811 roku jako zakład naukowy Uniwersytetu Wrocławskiego. Na powierzchni ponad 7 ha ogrodu oraz 3300 m2 szklarni znajduje się 11 500 gatunków i odmian. Rośliny pochodzące zarówno z naturalnych stanowisk, jak i ogrodów botanicznych z całego świata, zgrupowano w działach, m.in. w arboretum, alpinarium, dziale roślin szklarniowych, dziale roślin ozdobnych gruntowych, dziale roślin wodnych i błotnych.
Osobliwością Ogrodu jest zbudowany ponad 140 lat temu na terenie alpinarium przekrój geologiczny przez złoże węgla kamiennego z okolic Wałbrzycha. Pokłady węgla przedzielone są warstwami skał osadowych: piaskowców i łupków; w przekrój wkomponowano odciski fragmentów wymarłych roślin, z których w ciągu milionów lat powstał węgiel kamienny.
