Izolacja rur c.o. Sprawdź, co musisz wiedzieć, by uniknąć strat ciepła i wyższych opłat za podgrzewanie wody
Czy warto izolować rury centralnego ogrzewania? W czasach, gdy wszystkie domy powinny być energooszczędne, jest to działaniem oczywistym dla każdego inwestora i instalatora. Jakie mogą być otuliny do rur grzewczych? Jaką grubość otuliny zastosować na rurach c.o.? Tutaj znajdziesz najważniejsze informacje o izolacji rur.
Spis treści
- Izolacja rur c.o. - po co są stosować?
- Jaką izolację na rury c.o. wybrać?
- Grubość otuliny na rury c.o. - jaka jest najlepsza?
- Jak dobrać otulinę do rur c.o.?
- Jak izolować rury?
Izolacja rur c.o. - po co są stosować?
Rury prowadzące gorącą wodę przewodzą ciepło. Woda na wielometrowej długości przewodów w nich stygnie. Przewody z wodą grzewczą mogą być prowadzone w pomieszczeniach nieogrzewanych, jak również na zewnątrz, także w gruncie. To wszystko prowadzi do strat ciepła.
Ich zrekompensowanie wiąże się ze zwiększonymi wydatkami na podgrzewanie wody. Żeby ograniczyć to negatywne zjawisko, konieczna jest ochrona rur z gorącą wodą przed ucieczką ciepła, a nawet zamarzaniem. Dlatego powszechnie stosuje się zabezpieczenia termiczne przewodów z wodą grzewczą. Zobaczmy, jakie izolacje do rur możemy wykorzystać.
Jaką izolację na rury c.o. wybrać?
Materiał stosowany na otuliny rur c.o. to pianki termoizolacyjne z różnych tworzyw sztucznych, np. polietylenu, polistyrenu, polipropylenu, poliolefin, kauczuku syntetycznego. Drugą grupę stanowią otuliny z wełny mineralnej lamelowej (skalnej lub szklanej). Otuliny są miękkie i elastyczne, tak żeby szczelnie osłaniały przewody z gorącą wodą. Wiele materiałów do izolacji termicznej rur c.o. ma budowę warstwową, żeby chronić przed wilgocią czy urazami mechanicznymi. Taką funkcję pełni na przykład folia aluminiowa osłaniająca wełnę mineralną.
Zobacz także: Wełna z folią aluminiową - zastosowanie. Którą stroną kłaść wełnę mineralną z folią aluminiową? Jaka cena?
Izolacje do rur c.o. mają postać elastycznych otulin o przekroju koła, którego średnica wewnętrzna jest dostosowana do typowych wymiarów przewodów grzewczych. Takie otuliny są produkowane w odcinkach o długości 1-2 m. Mają nacięcie z boku, tak żeby łatwo można było nałożyć je na rury c.o.
Izolacja rur grzewczych może być wykonana także z wykorzystaniem mat z materiałów termoizolacyjnych, które docina się na wymiar, a następnie osłania nimi przewody z wodą. Maty mogą mieć na spodniej stronie warstwę klejącą ułatwiającą szybki i stabilny montaż.
Grubość otuliny na rury c.o. - jaka jest najlepsza?
Grubość typowych otulin z pianki wynosi 1-5 cm. Maty z wełny mineralnej mogą mieć grubość do 10 cm. Specjalistyczne otuliny do zastosowań w obiektach użyteczności publicznej, zewnętrznych sieciach wodociągowych, obiektach przemysłowych mogą być zdecydowanie grubsze.
Jak dobrać otulinę do rur c.o.?
Rodzaj izolacji termicznej zależy od rodzaju rur grzewczych i miejsca, przez które przebiegają. Wybierając otulinę, trzeba wziąć pod uwagę, jak skuteczną ochronę termiczną ma ona zapewnić. Do typowych zastosowań w domach jednorodzinnych jest przeznaczona ogromna liczba otulin o grubości 2-5 cm. Jest w nich wykorzystany materiał termoizolacyjny o przeciętnych właściwościach – współczynnik przewodzenia ciepła λ na poziomie 0,036-0,038 W/(m·K).
Jednak w zależności od miejsca, przez które przebiegają rury grzewcze, konieczne jest także uwzględnienie na przykład odporności na wilgoć i wodę lub klasy reakcji na ogień.
Zobacz także: Pompa ciepła do grzania wody - czy warto kupić pompę ciepła do cwu? Ile prądu zużywa pompa ciepła do grzania wody?
- Niski współczynnik przenikania ciepła. Im jest niższy, tym lepiej. Izolacja z materiału o niższym współczynniku przewodzenia ciepła może mieć mniejszą grubość niż otulina z materiału o wyższym współczynniku, a mimo to będzie miała takie same właściwości izolacyjne.
- Odporność na wysoką lub niską temperaturę czynnika i otoczenia. Wysoką – gdy jest przeznaczona do instalacji grzewczych, niską – kiedy ma chronić przewody chłodnicze. Odporność na działanie środowiska zewnętrznego (światło, promienie UV, woda, mikroorganizmy i gryzonie).
- Niepalność. Izolacja powinna co najmniej spełniać warunek nierozprzestrzeniania ognia.
- Duża odporność na zawilgocenie. Izolacja musi mieć wysoki współczynnik przenikania dyfuzyjnego pary wodnej. Im jest on wyższy, tym materiał gorzej wchłania wodę, co jest ważne zwłaszcza w przypadku instalacji, na powierzchni których może wystąpić kondensacja, na przykład chłodniczych (zawilgocone mają gorsze parametry pracy). Współczynnik przenikania dyfuzyjnego dobrej otuliny powinien być wyższy niż 3000.
- Obojętność chemiczna w stosunku do izolowanego materiału. Materiały używane do produkcji otulin izolacyjnych muszą mieć atesty wymagane odrębnymi przepisami dopuszczającymi je do stosowania na terenie Polski. Nowoczesne materiały izolacyjne zachowują dobre parametry techniczne w szerokim zakresie temperatury. Nie ma uniwersalnej izolacji pasującej do wszystkich instalacji sanitarnych.
Jak izolować rury?
Nowoczesne otuliny izolacyjne są estetyczne, łatwo się je zakłada, a po zdjęciu można je ponownie wykorzystać. Montaż powinien się odbywać zgodnie z zaleceniami producenta. Najważniejsze jest przestrzeganie zasady, że izoluje się rury zimne i prace prowadzi, gdy temperatura otoczenia jest dodatnia (połączenia klejone muszą osiągnąć wymaganą trwałość).
Podczas izolowania instalacji należy przestrzegać następujących zasad:
- starannie łączyć wszystkie elementy izolacji, aby nie powstały między nimi mostki termiczne oraz potencjalne ogniska korozji;
- pilnować, aby miejsce połączenia otuliny znajdowało się od spodu rury, co w razie rozszczelnienia się rurociągu umożliwi wypłynięcie cieczy spod izolacji;
- sklejać izolację w temperaturze otoczenia, ale nie niższej niż 10°C;
- nigdy nie izolować pracującej instalacji; po jej założeniu odczekać 24 godziny i dopiero po tym czasie uruchomić instalację;
- w przypadku izolowania rur ułożonych na pod- porach albo zamocowanych wcześniej obejmami zabezpieczyć również wszystkie mocowania, bo w przeciwnym razie będą one przyczyną dużych strat ciepła albo wykraplania się pary wodnej i w konsekwencji zmniejszenia skuteczności całej izolacji.
