Spis treści
Udoskonalenie instalacji elektrycznej, rozbudowa czy modernizacja?
W Prawie budowlanym nie ma określenia „modernizacja instalacji elektrycznej”, więc nie można precyzyjnie ustalić zakresu działań, które się w niej mieszczą. Przyjmuje się więc, że chodzi o wszelkie prace mające na celu udoskonalenie istniejących rozwiązań wynikające zarówno z ich złego stanu technicznego, jak i niedostosowania do obecnych przepisów oraz coraz bardziej rozbudowanych potrzeb.
Zobacz także: Dobre praktyki układania instalacji elektrycznych
Modernizacja starej instalacji elektrycznej jest wskazana w każdym czasie, ponieważ niesprawna stanowi zagrożenie. Formalnie mamy taki obowiązek w przypadku przebudowy lub zmiany sposobu użytkowania budynku, a także w razie pojawienia się zagrożenia pożarowego. Wymagania obowiązujących przepisów muszą spełniać jedynie instalacje elektryczne w obiektach nowo budowanych oraz modernizowanych po terminie zmiany tych przepisów. Rozsądnie jest jednak zadbać o instalację elektryczną także wtedy, gdy budynek jest w dobrym stanie i nie wymaga przebudowy, ale znajdująca się w nim instalacja jest przestarzała.
Czy trzeba zrobić projekt instalacji elektrycznej?
Jeżeli instalacja nie jest bardzo zniszczona, a tylko potrzebuje drobnych napraw, można je przeprowadzić bez sporządzania dokumentacji. Gdy jest konieczna wymiana lub rozbudowa instalacji elektrycznej, powinno się sporządzić jej projekt oraz kosztorys. Musi go przygotować osoba z uprawnieniami budowlanymi i aktualnym świadectwem potwierdzającym przynależność do Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa.
Następnymi krokiem powinno być załatwienie niezbędnych formalności (jeśli są konieczne) oraz wybranie wykonawcy. Prace w obrębie instalacji elektrycznych należy powierzać wyłącznie wykwalifikowanym wykonawcom. Na wykonanie nowej albo remont wewnętrznej instalacji elektrycznej w budynku jednorodzinnym nie jest potrzebne ani pozwolenie na budowę, ani zgłoszenie planowanych prac w starostwie.
i
Rozprowadzenie przewodów - jak to zrobić?
Jeśli ściany w pomieszczeniach będą otynkowane, przewody powinno się poprowadzić pod tynkiem bezpośrednio na nieotynkowanej ścianie albo w rurkach instalacyjnych z tworzywa sztucznego, gładkich lub karbowanych. Po rozprowadzeniu instalacji elektrycznej ściany pokrywa się tynkiem. Nową instalację można również ułożyć w listwach na tynku (bez usuwania ze ścian starej). Niepotrzebne obwody odłącza się wówczas od tablicy bezpiecznikowej i pozostawia w ścianach, demontuje się tylko osprzęt i miejsca po nim wypełnia masą tynkarską. Instalację elektryczną w listwach można zamontować po wykończeniu i pomalowaniu pomieszczeń.
i
Puszki i łączniki w instalacji elektrycznej
W instalacji elektrycznej podtynkowej należy zamontować puszki podtynkowe, gniazda wtyczkowe dwubiegunowe ze stykiem ochronnym (niezależnie od rodzaju pomieszczenia) oraz łączniki jedno- i dwubiegunowe. Łączniki do sterowania oświetleniem zwykle umieszcza się wewnątrz pomieszczenia przy drzwiach od strony klamki na wysokości około 1,15-1,40 m od podłogi i w odległości około 15 cm od ościeża. Osprzęt do włączania światła w łazience dla wygody instaluje się na zewnątrz pomieszczenia.
Przeczytaj też: Jak podłączyć wyłącznik schodowy?
Gniazda wtyczkowe w pokojach umieszcza się na wysokości mniej więcej 30 cm nad podłogą. Do listew i kanałów stosuje się specjalny osprzęt mocowany w ich obudowie lub obok niej.
i
Polecany artykuł:
Instalacja elektryczna w domu - jak zapewnić bezpieczeństwo?
Jeżeli instalacja elektryczna w starej części domu została wykonana przed wielu laty, może mieć nadal bezpieczniki topikowe w przewodach fazowym i neutralnym (zerowym) oraz gniazda z indywidualnym uziemieniem. Te elementy należy wymienić w pierwszej kolejności. Powinno się także wykonać miejscowe i główne połączenia wyrównawcze.
Przeczytaj też: Gniazda elektryczne i łączniki – montaż, zasada działania, rodzaje
Gniazda wtykowe bez styku ochronnego trzeba zastąpić nowymi – z bolcem lub typu schucko. W rozdzielnicy głównej należy zainstalować wyłącznik różnicowoprądowy na prąd różnicowy 300 lub 500 mA do ochrony przeciwpożarowej całej instalacji oraz ochronniki przeciwprzepięciowe I i II stopnia chroniące przed skutkami wyładowań atmosferycznych oraz przepięciami mogącymi powstać w sieci zasilającej. Grupy obwodów odbiorczych, a w miarę potrzeby także pojedyncze obwody, trzeba wyposażyć w wyłączniki różnicowoprądowe na prąd różnicowy nie większy niż 30 mA. W wybranych obwodach (na przykład zasilających pompy) można także zamontować wyłączniki zespolone nadmiarowoprądowe z członem różnicowoprądowym.
Przeczytaj też: Awaryjne zasilanie: wybieramy agregat prądotwórczy
i
- Przejdź do galerii: Eleganckie lampy ogrodowe – inspiracje. Zobacz, jak pięknie oświetlić ogród
