Budowa balkonu to trudne zadanie. Oto jak uniknąć najczęstszych błędów
Balkon zwiększa przestrzeń mieszkania, choć zazwyczaj nie jest to miejsce niezbędne, dlatego jeśli decydujemy się na budowę balkonu, to powinno odbyś się to nie z konieczności, ale pod wpływem świadomego wyboru. Dopilnujmy zatem, aby był prawidłowo wykonany. Oto jak ustrzec się błędów przy budowie balkonu.
Budowa balkonu bez błędów. Od czego zacząć?
Balkon to połączona z budynkiem płyta wysunięta przed lico ściany. Może być z drewna, ze stali, ale w budynkach murowanych najpopularniejszy jest żelbetowy, bo pozwala na największą swobodę architektoniczną. Odpowiednio dobierając zbrojenie i grubość płyty oraz sposób mocowania – wspornikowy albo podparty – można zaprojektować balkon większy lub mniejszy, o kształcie prostym lub łukowym, wysunięty całkiem przed lico ściany albo schowany we wnęce. Jedynym ograniczeniem jest minimalna grubość płyty konstrukcyjnej – 8 cm. Nie ma wytycznych co do maksymalnej grubości, ale przyjmuje się, że jest to nie więcej niż 20 cm. Płyta może być betonowana w deskowaniu na placu budowy albo przywieziona w formie prefabrykowanego elementu z wypuszczonym zbrojeniem. Do montażu jest jednak wtedy potrzebny dźwig.
Czy zbrojenie jest koniecznie przy budowie balkonu?
Zbrojenie płyty balkonu zawsze musi być zaprojektowane przez konstruktora. Średnica i układ prętów zależą od obciążeń i od schematu statycznego płyty, czyli od tego, czy jest zakotwiona w wieńcu, czy podparta. Stal jest odpowiedzialna za przenoszenie naprężeń rozciągających, a naprężenia ściskające są przenoszone przez beton. Dlatego główne pręty umieszcza się w strefie rozciągania płyty. W balkonach podpartych jest to dolna część, bo najmocniej ugina ją się na środku, a we wspornikowych część górna, bo największe ugięcie występuje przy zewnętrznej krawędzi. Zbrojenie płyty zawsze kotwi się w wieńcu, a najczęściej łączy ze zbrojeniem stropu.
Wadą balkonów żelbetowych jest to, że w miejscu połączenia z budynkiem powstaje mostek termiczny. Żelbetowa płyta ma wyższą przewodność cieplną niż ściana budynku, a więc wychładza ją. Na zwiększone straty składają się jeszcze powierzchnie otaczające okno i drzwi balkonowe – strefa ościeży, nadproży, podokienna. Tam również dochodzi do wychładzania. W rezultacie jeśli balkonowi i jego otoczeniu nie poświęci się należytej uwagi, nie zadba o właściwą izolację, stanowi on strefę intensywnego przemarzania domu. Można wprawdzie ratować się, układając ocieplenie od środka, ale sposób ten niekorzystnie wpływa na rozkład ciśnień w przegrodzie. Ocieplony narożnik jest narażony na zawilgocenie od gromadzącej się na powierzchni pary wodnej, a ściana – pozbawiona możliwości nagrzewania się od wnętrza domu – w zimie stale jest poddawana działaniu ujemnej temperatury, co niekorzystnie wpływa na jej parametry wytrzymałościowe
Izolacja balkonu - przed czym należy się chronić?
Pomimo iż balkon nie przekrywa pomieszczeń mieszkalnych, jego konstrukcję należy zabezpieczyć przed wodą. Używa się do tego tych samych materiałów co w przypadku tarasu, a więc odpowiednich pap, folii lub mas izolacyjnych układanych na warstwie spadkowej i pod okładziną. Izolację należy wywinąć przynajmniej 15 cm na ścianę budynku, aby zabezpieczyć strefę cokołową przed zamakaniem.
Autor: Szandomirski Andrzej
Balkon podparty słupami może być szeroki, bo odpowiednio rozmieszczone podpory przejmują część obciążeń. Aby zachować jednolitość architektoniczną, zazwyczaj balkony drewniane opiera się na słupach drewnianych, stalowe na wiotkich stalowych, a masywniejsze żelbetowe na słupach murowanych albo z betonu. Nie jest to jednak regułą – ostateczna decyzja odnośnie sposobu budowy balkonu należy oczywiście do architekta
Rodzaje balkonów
- balkony wspornikowe
zakotwione w wieńcu i połączone ze stropem. Najmocniej uginają się przy niepodpartej krawędzi, a największe naprężenia występują przy ścianie budynku. W domach murowanych balkony najczęściej mają konstrukcję żelbetową, wówczas łączy się zbrojenie płyty balkonu i stropu. W domach drewnianych popularne są balkony z drewna oparte na przedłużonych belkach stropowych;
- balkony podparte
przymocowane z jednej strony do ściany budynku, a z drugiej oparte na słupach albo na zastrzałach. Najmocniej uginają się w środkowej części. Mogą mieć konstrukcję żelbetową, drewnianą lub stalową. Odmianą balkonów podpartych są cofnięte względem lica ściany loggie oparte na ścianach budynku;
- balkony podwieszane
lekkie, nieduże, drewniane lub stalowe, oparte na belce lub kątownikach i podtrzymywane cięgnami mocowanymi do ściany.
Polecany artykuł:
Mostek termiczny - co to takiego?
Nazywamy tak miejsca w budynku narażające go na wychłodzenie. Są dwa rodzaje mostków cieplnych – uwarunkowane geometrycznie i materiałowo. Te pierwsze występują na przykład w narożnikach, które mają dużą powierzchnię i dochodzi w nich do efektu większego rozprzestrzeniania się zimna. Te drugie powstają wskutek zastosowania elementów o przewodności cieplnej większej niż przegroda, w której się znajdują – przykładowo żelbetowych wzmocnień albo stalowych łączników. W praktyce często dochodzi do połączenia obu rodzajów mostków, co dobrze widać na przykładzie balkonu.
Ciepło ucieka zarówno przez narożniki w ościeżach (mostki geometryczne), jak i przez żelbetowe nadproża i płytę balkonu (mostki materiałowe). Temperatura ściany w otoczeniu balkonu jest więc znacznie niższa niż w innych miejscach budynku. Nadmierna różnica temperatury między balkonem a płytą stropu sprawia, że oba elementy nierównomiernie pracują, przez co dochodzi do rozszczelniania i pękania styku. Jeśli do tego temperatura spadnie do wartości punktu rosy, rozpocznie się proces skraplania, a więc ściana ulegnie zawilgoceniu. Nie oznacza to jednak, że temperatura powyżej punktu rosy jest bezpieczna. Zagrzybienie ściany pojawia się już w temperaturze o 3,3° wyższej niż punkt rosy.
Przykładowo w pomieszczeniu o względnej wilgotności powietrza 50%, w którym panuje temperatura 20°, temperatura punktu rosy to 9,3°. Zagrzybienie może jednak wystąpić nawet wtedy, kiedy temperatura na powierzchni ścian będzie o 3,3° wyższa. Aby zatem przegroda była bezpieczna, temperatura w żadnym miejscu w otoczeniu balkonu nie powinna być niższa niż 12,6° (9,3° + 3,3°) = 12,6°.
Polecany artykuł:
