Elewacja na ruszcie: jakie ocieplenie?
Chcesz by ściany twojego domu ozdobiła piękna, drewniana elewacja? Sprawdź, czym ocieplać ściany przy takiej metodzie wykończenia, jaką grubość izolacji dobrać i jak się do tego przygotować?
Ocieplenie pod elewacje z desek
Do ocieplenia pod elewacje z desek polecane są produkty włókniste – wełna mineralna (skalna bądź szklana), wełna drzewna, a nawet wełna uzyskiwana z konopi. Wybór zależy od ciebie. Każdy z tych materiałów jest wart uwagi, choć z pewnością wełna mineralna dominuje pod względem trwałości i odporności na ogień. Ustalenie grubości warstwy termoizolacyjnej powinieneś powierzyć fachowcom – projektantowi, wykwalifikowanemu szefowi firmy budowlanej lub audytorowi. Przygotowanie do ocieplania domu w całości spoczywa na twoich barkach. Musisz więc znaleźć wykonawców, zakupić odpowiednią ilość niezbędnych materiałów oraz przygotować tak zwany front robót. Sprowadza się to do zapewnienia ekipie dostępu do prądu, oczyszczenia terenu wokół budynku z tego, co będzie robotnikom przeszkadzać, zamówienia kontenera na śmieci. Rusztowania oraz niezbędny sprzęt powinna dowieźć firma wykonawcza. Można ewentualnie je wynająć, potrącając poniesione koszty z sumy wynegocjowanej za usługę.
Montaż rusztu pod elewację
Ruszt to konstrukcja mocowana do ściany. Na niej znajdzie oparcie okładzina elewacyjna. Zazwyczaj powstaje z elementów drewnianych, struganych i zaimpregnowanych ciśnieniowo lub suszonych komorowo. Drewniane belki mające wymiary 4 cm x 6 cm lub 4 cm x 12 cm mocuje się do ścian specjalnymi kotwami lub kątownikami. Dzięki temu udaje się odsunąć je od powierzchni na 5-10 cm i da się pod nimi umieścić pierwszą warstwę wełny. Nie powstają wtedy mostki termiczne, które byłyby nie do uniknięcia, jeśli belki dotykałyby ściany. Rozstaw belek powinien wynosić nie więcej niż 60 cm. Po ułożeniu izolacji termicznej i membrany wiatroizolacyjnej wzdłuż belek trzeba jeszcze przybić listwy dystansowe, które zapewnią wymagany odstęp między okładziną a membraną, wynoszący nie mniej niż 30 mm. Do takiego rusztu deski można mocować poziomo. Gdyby zależało ci na układzie pionowym, do listew dystansowych musisz przybić jeszcze listwy prostopadłe, na których oparte będą deski. Do budowy rusztu można także użyć specjalnych elementów stalowych lub aluminiowych.
Układanie izolacji między elementami rusztu
Płyty wełniane układa się między elementami rusztu dwuwarstwowo – na wcisk – i mocuje do podłoża kołkami. Nie zawsze jest to konieczne, ale lepiej kołkować, żeby zabezpieczyć płyty przed osiadaniem. Aby przytwierdzić płytę kołkami, trzeba najpierw przewiercić w niej otwór o średnicy dobranej do średnicy kołka i sięgający mniej więcej 4 cm w głąb podłoża. Później wkłada się kołek i dokręca. Są też kołki wbijane, stosowane głównie do podłoży z litego drewna. Tarczki kołków dobrze dociskają każdą płytę do ściany. Liczba kołków powinna wynieść mniej więcej 4 na 1 m2. Należy też dopilnować, żeby nie pojawiły się szpary między płytami. Jeśli do tego dojdzie, wypełnia się je później wąskimi paskami wełny.
Przeczytaj też:
Grubość izolacji, zakładając, że użyjesz wełny o współczynniku przewodzenia ciepła λ = 0,040 W/(m.K), a ściana jest murowana i nie była dotąd zaizolowana, powinna wynosić około 15 cm. Tylko wówczas spełnisz wymogi dotyczące izolacyjności cieplnej, zgodnie z którymi współczynnik przenikania ciepła U przez ścianę zewnętrzną (wraz z izolacją i elewacją) nie może być wyższy niż 0,23 W/(m2.K). Jeśli ściana jest z drewna lub ma już jakąś izolację, grubość ta może wynieść mniej, ale ile – musi to każdorazowo ustalać fachowiec.
Przeczytaj też:
Ocieplenie pod drewnianą wstawką
Gdy zależy ci tylko na wstawce z desek, grubość znajdującej się pod nią izolacji powinieneś tak dobrać, żeby okładzina nie wystawała za bardzo poza tynk lub nie utworzyła zagłębienia w fasadzie (chyba że akurat na tym ci zależy). Trzeba przy tym zadbać, żeby współczynnik U ściany z okładziną i ściany z tynkiem był identyczny, a przynajmniej zbliżony, za to nie większy od wymaganego. Dobierając wełnę lub styropian na taką łączoną elewację, można różnicować nie tylko ich grubość, ale też współczynnik λ. Im lepsza, a więc niższa wartość λ, tym cieńszą warstwę izolacji możesz zastosować, nie tracąc nic na wartości współczynnika U.
Folie i membrany
Pamiętaj, że wełna to niejedyna izolacja. Między nią a podłożem trzeba zamocować folię paroizolacyjną, zwłaszcza na drewnianym podłożu, a na ociepleniu – membranę wiatroizolacyjną. Pasy jednej i drugiej muszą być układane z 10-15-centymetrowymi zakładami, a każdy z nich dodatkowo uszczelnia się odpowiednią taśmą samoprzylepną. Wiatroizolacja zabezpieczy ocieplenie przed nawiewaniem zimnego powietrza i kropel wody deszczowej, a także przed odrywaniem włókien wełny przez silne podmuchy powietrza. Membrana jest wodoszczelna, ale jednocześnie umożliwia przenikanie pary wodnej, nie utrudniając oddychania ścian.Membrana wiatroizolacyjna powinna być na dole i na górze podwinięta pod elementy rusztu i przymocowana do nich.
Elewacja z desek
Tradycyjne deski elewacyjne nazywamy szalówkami. Powstają głównie z drewna świerkowego lub modrzewiowego, ale kupić też można deski z drewna egzotycznego. Mają grubość od 19 mm do 34 mm, szerokość od 94 mm do 200 mm i długość 1,5-3 m. Większość z nich jest fabrycznie wyprofilowana. Zyskują w ten sposób ładny kształt i możliwość łączenia na pióro i wpust lub zakład (przylgę). Mocuje się je pionowo lub poziomo, w zależności od tego, jaki efekt wizualny zamierzamy osiągnąć. Elewacja z drewna wymaga zabiegów konserwacyjnych (malowania, rzadziej impregnowania) średnio co cztery lata. Aby uniknąć pracochłonnego i kosztownego malowania, a później okresowego odnawiania okładziny, zróbmy ją z desek, które są nimi tylko z racji kształtu. Produkowane są na przykład z drewnianego kompozytu, czyli mieszaniny pyłu drzewnego i żywicy syntetycznej. Ich powierzchnia zewnętrzna laminowana z przestrzeni wentylowanej skapywały poza linię ściany.
