Nowoczesne parapety zewnętrzne. Z czego zrobić najtańszy parapet? Jak zamontować parapet, żeby zapewnić szczelność?
Parapety zewnętrzne są bardzo ważnymi elementami wykończenia okien. O ich funkcjonalności, trwałości i estetyce decydują materiał, z jakiego są wykonane, oraz prawidłowy montaż.
Autor: Piotr Mastalerz, projekt: Małgorzata Cybulska-Marks
Połączenie w narożniku kompensuje odkształcenia termiczne parapetu. Zapobiega pofalowaniu, gdy jest ciepło, a jak jest zimno i blacha się skurczy, nadal jest zachowana szczelność
Spis treści
- Z czego zrobić parapety na zewnątrz?
- Z czego zrobić najtańszy parapet?
- Parapety zewnętrzne z blachy stalowej
- Parapety zewnętrzne z blachy aluminiowej
- Parapety zewnętrzne z tworzywa sztucznego
- Ważne przed montażem parapetu
- Jak zamontować parapet, żeby zapewnić szczelność?
Z czego zrobić parapety na zewnątrz?
Parapet zewnętrzny, zwany też podokiennikiem lub okapnikiem, musi być wykonany z materiału nienasiąkliwego lub o bardzo niskiej nasiąkliwości, odpornego na warunki atmosferyczne (wysoką i niską temperaturę, wpływ promieni słonecznych). Jego zadaniem jest ochrona znajdującej się pod oknem ściany – przede wszystkim przed zawilgoceniem, którego źródłem jest woda pochodząca z opadów i skroplonej pary wodnej na ramach okiennych i szybach.
W ofercie rynkowej znajdziemy:
- stal – ocynkowaną i ocynkowaną z dodatkową powłoką antykorozyjną (poliester, pural, PVF);
- aluminium – anodowane i pokryte lakierem proszkowym;
- PCW – profile komorowe z twardego lub pełne ze spienionego tworzywa;
- kamień naturalny i sztuczny – granit, piaskowiec, konglomeraty granitowe i kwarcowe;
- ceramikę – kształtki i płytki parapetowe głównie z klinkieru i gresu.
Każdy materiał zastosowany zgodnie z zaleceniami będzie prawidłowo spełniał swoje zadanie, chociaż jego trwałość jest często powiązana z ceną. Najdroższe parapety z kamienia naturalnego mogą przetrwać nawet kilkaset lat, najtańsze ze stali ocynkowanej powlekane dodatkową warstwą antykorozyjną z żywic syntetycznych, na przykład poliestrowych, nie powinny sprawiać kłopotów przez 20-30 lat.
Z czego zrobić najtańszy parapet?
Najpopularniejszym materiałem na parapety zewnętrzne jest stalowa blacha ocynkowana. Wynika to z jej niskiej ceny i – w pewnym sensie – z tradycji oraz przyzwyczajeń wykonawców i inwestorów.
Najprostsze parapety wykonuje się bezpośrednio na placu budowy przez odcięcie z arkusza lub taśmy blachy wymaganego wymiaru i wyprofilowanie go na giętarce. Zależnie od wielkości parapetu wykorzystuje się jeden, dwa lub więcej elementów blaszanych. Do połączeń blachy ocynkowanej tradycyjnie używa się lutu twardego, a do powlekanych łączników – ze stali lub tworzywa sztucznego. Połączenie powinno znajdować się na wysokości pionowego słupka dzielącego okno lub w 2/3 szerokości okna.
Parapety zewnętrzne z blachy stalowej
Na podokienniki stosuje się blachy o grubości 0,5-1 mm pokryte ochronną warstwą ocynku i coraz częściej dodatkową powłoką akrylową lub poliestrową. Do wyboru mamy przeważnie kilka standardowych kolorów: biały, brązowy, grafitowy, antracytowy, czarny, a także kilka odcieni brązu z imitacją rysunku drewna. Na indywidualne zamówienie dostępne są dowolne barwy z palety RAL.
Z arkuszy lub taśm blachy można wycinać i profilować parapety bezpośrednio na placu budowy. Można też wybrać parapety stalowe produkowane seryjnie w szerokościach od 15 do 40 cm, co 2,5-5 cm. Podczas zamówienia należy podać długość, na jaką mają być przycięte, i żądaną szerokość. Dodatkowo można zamówić wyprofilowanie krawędzi bocznych, ale częściej stosuje się gotowe profile krawędziowe z PCW wsuwane na przycięte i zabezpieczone przeciwkorozyjnie zakończenia blachy. Stanowią one estetyczne wykończenie i ułatwiają szczelny montaż w ościeżu. Podokienniki do 6 m długości nie wymagają szczelin dylatacyjnych na krawędziach bocznych.
Parapety zewnętrzne z blachy aluminiowej
Aluminium jest materiałem droższym od stali. Jest od niej lżejsze i bardziej odporne na korozję i niesprzyjające warunki atmosferyczne. Na powierzchni aluminium tworzy się szczelna warstwa tlenku, która zatrzymuje postęp dalszego utleniania się. Parapety są produkowane fabrycznie z wytłaczanego (ekstrudowanego) aluminium o grubości 1-2 mm w szerokości 10-40 cm. Ich powierzchnia zewnętrzna jest zabezpieczana przez anodowanie, czyli wytworzenie warstwy tlenku, i pokryta utwardzanym termicznie lakierem proszkowym. Standardowe kolory to: biały, szary, brązowy, czarny. Dostępne są także parapety z przetłoczeniami na powierzchni, odwzorowującymi parapetowe płytki ceramiczne, wykończone powłoką lakierniczą, która imituje ten materiał.
Z uwagi na rozszerzalność liniową parapety aluminiowe o długości powyżej 3 m należy podzielić na pół i montować w nich aluminiowe złącze, które zapewni 4-milimetrowy luz dla każdego z odcinków. Na końcówki parapetu osadzane w ościeżu należy nałożyć profile krawędziowe z PCW lub aluminium z luzem na ewentualne przemieszczanie się. To zapewni też estetyczne połączenie z materiałem elewacji.
Czytaj też:
Ceglany dom z ukrytymi rynnami
Parapety zewnętrzne z tworzywa sztucznego
PCW to najpopularniejszy materiał stolarki okiennej, więc nic dziwnego, że oferowane są z niego także parapety zewnętrzne. Produkuje się je w formie profili komorowych lub pełnych ze spienionego PCW. Tworzywo jest białe lub barwione w masie, a także dodatkowo laminowane folią odporną na promieniowanie UV i warunki atmosferyczne. Laminaty mogą być różnokolorowe i imitować fakturę i rysunek drewna lub kamienia. W handlu są dostępne najczęściej w 6-metrowych odcinkach, z których przycina się potrzebną długość. PCW cechuje duży współczynnik rozszerzalności cieplnej, 3,5 razy większy niż aluminium, dlatego uzupełnieniem parapetów są łączniki i profile krawędziowe ze szczelinami dylatacyjnymi. Ułatwiają montaż i estetyczne wykończenie ościeży. Producenci najpopularniejszych na rynku systemów okien z PCW mają w ofercie systemowe parapety, które można dokładnie dopasować do profili okiennych.
Ważne przed montażem parapetu
Aby uchronić licową stronę parapetów przed uszkodzeniami, nie należy zdejmować z niej folii zabezpieczających aż do zakończenia prac montażowych. Ważne jest także wyrównanie powierzchni, na której będą osadzane.
Szerokość parapetu zewnętrznego musi pozwolić na wysunięcie jego krawędzi 4-5 cm poza lico elewacji. Woda z parapetu nie będzie wówczas spływać na ścianę. Dobre odprowadzenie wody zapewni nachylenie powierzchni przynajmniej pod kątem 2-3o. Spływ przyspiesza wyprofilowanie krawędzi zewnętrznej, zwane kapinosem, które nie pozwala na podciekanie wody na ścianę. W parapetach kamiennych i z ceramiki rolę kapinosa pełni nacięcie wykonane na spodniej części około 1-2 cm od krawędzi.
Autor: Piotr Mastalerz, projekt: Marcin Rubik
Parapet razem z wykańczającymi go profilami bocznymi znajdują się w świetle ościeża
Jak zamontować parapet, żeby zapewnić szczelność?
Wszystkie krawędzie połączenia parapetu z ramą okienną i ścianami w ościeżu muszą być szczelne. Najmniejsza szczelina spowoduje przedostawanie się wilgoci i wody pod elewację i jej osłabienie, a z czasem uszkodzenie.
Miejscem najbardziej narażonym na przenikanie wody jest styk parapetu z ościeżnicą. Aby woda spływająca po oknie na niego nie ściekała, w większości współczesnych ram okiennych z drewna, PCW i aluminium są wcięcia, w które można wsunąć parapet. Jeśli jednak ościeżnica nie ma takiego wcięcia, przy osadzaniu stolarki umieszcza się pod nią listwę progową (profil bazowy lub podokienny). Do okien z PCW i aluminium można zastosować systemowe węższe elementy dopasowane do określonych modeli profili, a w oknach drewnianych na dole ościeżnicy przykręca się dodatkową belkę, wcześniej uszczelniając powierzchnię połączenia elementów taśmą rozprężną. W takim uskoku łatwo także umieścić wywinięty kołnierz parapetów metalowych i z PCW oraz schować wkręty mocujące (rozmieszczane co mniej więcej 30 cm). W przypadku PCW i aluminium wkręt powinien mieć nieco luzu w otworze, aby połączenie nie było sztywne i zapewniało możliwość przemieszczania się; szczelność zapewni elastyczny uszczelniacz silikonowy lub taśma rozprężna przyklejona pomiędzy ramą a kołnierzem wkręta.
Uszczelniając boczne krawędzie parapetu, trzeba uwzględnić rozszerzalność cieplną materiału, z jakiego są wykonane. W przypadku aluminium i PCW trzeba zapewnić im możliwość przemieszczania się, by nie uszkodziły elewacji lub same nie uległy uszkodzeniu. Zmianę wymiaru umożliwiają profile krawędziowe, w które wsuwa się boki parapetu z pozostawieniem luzu.
Po założeniu wpuszcza się je w warstwę termoizolacji, tak aby wewnętrzna ścianka profilu znalazła się potem na równi z powierzchnią tynku. W podobny sposób można wykonać połączenie bocznych krawędzi parapetów stalowych.
Kupili 200-letni dom i się zakochali
Autor: Katalog Murator Projekty
Zobacz projekty, które skradły moje serce.
