Podłoga na gruncie ocieplona wełną mineralną. Zasady budowy i izolacji termicznej podłóg
Ziemia pod podłogą na gruncie, nawet w największe mrozy ma dodatnią temperaturę. Mimo to musi mieć warstwę izolacji termicznej, która znacznie ograniczy utratę ciepła z wnętrza domu. Można ją zrobić z wełny mineralnej.
Autor: Mariusz Bykowski
Układanie podkładu podłogowego
W większości współcześnie budowanych domów jest podłoga na gruncie, ponieważ to najtańsze i najłatwiejsze rozwiązanie. Nie obciąża ona ław fundamentowych, a obciążenia przenosi bezpośrednio na grunt, nie wymaga się więc obliczania nośności jej konstrukcji. Bez problemów można ją wykonać na podstawie rysunku zawartego w projekcie budowlanym.
Podłoga na gruncie w domu niepodpiwniczonym
W wielu domach warstwy podłogi na gruncie układa się między ścianami parteru, które są zaizolowane termicznie. Hydroizolację łączy się z izolacją poziomą znajdującą się na ścianach fundamentowych, dzięki czemu powstaje szczelna bariera przeciwwilgociowa. Ponieważ nie ma możliwości połączenia poziomej warstwy ocieplenia układanej w podłodze z pionową warstwą na ścianie, powszechnie izoluje się także strefę cokołową, 20 cm poniżej ścian parteru. Jednak to rozwiązanie jest niewystarczające, jeśli chce się osiągnąć komfort termiczny. Aby zlikwidować mostek cieplny na styku podłogi i ściany zewnętrznej, powinno się zaizolować ściany fundamentowe przynajmniej do poziomu 1 m poniżej ocieplenia ułożonego w podłodze – w praktyce na całej ich wysokości. Warto do tego wykorzystać materiał ociepleniowy przeznaczony do kontaktu z gruntem i nienasiąkliwy. Termoizolację w strefie cokołowej, która jest narażona na silne działanie wilgoci z podłoża i rozbryzgującą się wodę, warto osłonić szczelną okładziną lub tynkiem mozaikowym. W podłodze można wykorzystać różne materiały izolacyjne, wełna skalna spełni jednak dwie funkcje – zaizoluje ją termicznie oraz akustycznie. Jest to szczególnie ważne, jeżeli do pomieszczenia mieszkalnego przylega garaż, bo do mieszkania nie będą docierały wtedy uciążliwe dźwięki. W tym wypadku ważne jest dostateczne zazbrojenie wylewki betonowej w garażu, które zabezpieczy podłogę przed ewentualnym pękaniem pod dużym obciążeniem.
Podłoga na gruncie w domu podpiwniczonym
Tu podłoga na gruncie zawsze jest poniżej poziomu terenu. W wielu starych domach, zwłaszcza z głębokimi, słabo ogrzewanymi piwnicami, w których temperatura nie przekracza kilku-kilkunastu stopni, nie ocieplano podłogi. Wynikało to z przekonania, że skoro grunt pod budynkiem zawsze jest ciepły, straty przez podłogę są minimalne. W piwnicach częściowo zagłębionych ocieplenie układano tylko wzdłuż ścian zewnętrznych w pasie metrowej szerokości, i to tylko wtedy, gdy je ogrzewano. Rezygnacja z ocieplenia jest błędem. Trzeba je ułożyć zarówno w podłodze na gruncie, jak i na zewnętrznej ścianie piwnicy. Jeśli wybierze się do tego celu wełnę mineralną (skalną), trzeba ją zabezpieczyć przed nasiąkaniem wodą opadową, osłaniając od strony gruntu polietylenową membraną kubełkową. Umożliwi ona przepływ powietrza i osuszanie wełny. Wełnę można jednak stosować jedynie w gruntach sypkich, dobrze przepuszczających wodę opadową (na przykład w piasku) i powyżej poziomu wód gruntowych.
Podłoga na gruncie w domu z częściowym podpiwniczeniem
Ocieplenie układane w podłodze na gruncie w niepodpiwniczonej części domu powinno mieć czterokrotnie większą grubość niż izolacja akustyczna układana na stropie między ogrzewanymi kondygnacjami. Jeśli obie te przegrody sąsiadują ze sobą i mają wypaść na tym samym poziomie, trzeba to uwzględnić podczas betonowania płyty podłogowej. Jeżeli bowiem znajdzie się zbyt wysoko, nie uda się ułożyć na niej odpowiednio grubego ocieplenia. Błędem jest nieocieplenie tej ściany piwnicy, do której będzie przylegała podłoga na gruncie. Mimo że często wypada ona w środkowej części bryły domu, to jednak dla piwnicy stanowi przegrodę zewnętrzną. Choć znajdujący się za nią grunt nigdy nie przemarznie, ale dla zachowania komfortu cieplnego powinno się ją od niego odizolować
