Spis treści
Zaduch, zaparowane szyby, a może pierwsze oznaki pleśni na ścianach? To typowe objawy niedostatecznej wentylacji w domu lub mieszkaniu.
Najprostszym i najskuteczniejszym sposobem na prawidłowe działanie wentylacji grawitacyjnej jest montaż nawiewników okiennych. Te niewielkie urządzenia zapewniają kontrolowany napływ świeżego powietrza, eliminując problemy z wilgocią, ciągiem wstecznym i złą jakością powietrza.
Czy nawiewnik można domontować
Przeważnie nawiewniki zamawiamy razem z oknami. Są wtedy fabrycznie zainstalowane, ostatecznie wykonawcy montują je zaraz po osadzeniu stolarki w ścianach. Nawiewniki mają też wszystkie okna połaciowe.
Rzecz jasna można zamontować nawiewniki nawet w starych oknach. Trzeba tylko zastanowić się, czy warto wprowadzać takie udoskonalenie, jeśli model okna daleki jest od współczesnych standardów termicznych lub z racji wyglądu i niskiej funkcjonalności kwalifikuje się raczej do wymiany.
Zlecenia instalowania nawiewników realizują firmy zajmujące się montażem stolarki okiennej i drzwiowej.
Co sprawdzić przed montażem nawiewnika?
Dostępne na rynku nawiewniki nadają się zarówno do okien drewnianych, jak i tych z PCW. Przed ich wyborem trzeba jednak sprawdzić, które są przeznaczone do samodzielnego montażu w osadzonych oknach, bo nie wszystkie dają taką możliwość (przykładem są modele do umieszczania między ramą okienną a nadprożem).
Montaż trzeba prowadzić zgodnie z zaleceniami i instrukcją dołączoną do danego modelu nawiewnika. Całe przedsięwzięcie zaczyna się od ustalenia i zaznaczenia miejsca, w którym urządzenie zostanie umieszczone. Przeważnie jest to górna część ościeżnicy albo górna część ramy skrzydła okiennego. Ma to swoje uzasadnienie. Przy takiej lokalizacji chłodne powietrze wnikające do domu miesza się z powietrzem ogrzanym, którego jest więcej bliżej sufitu. Nie czuć wtedy aż tak mocno chłodnego strumienia płynącego od strony okna.
Nawiewnik powinien być zainstalowany poziomo.
Koniecznie trzeba sprawdzić, czy elementy obudowy nawiewnika znajdą tu wystarczająco dużo miejsca. Ustalenia wymaga też, czy w danym elemencie uda się wykonać otwory przelotowe o wymaganej przez producenta średnicy lub odpowiedniej szerokości szczelinę przelotową.
Jak samemu zamocować nawiewnik okienny?
Przy użyciu elektrycznej frezarki wycina się szczeliny, które połączą czerpnię, czyli zewnętrzny element nawiewnika, z częścią wewnętrzną zwaną regulatorem. Długość szczelin powinna wynosić 30-40 cm, a szerokość 1-1,6 cm.
Podczas frezowania trzeba użyć prowadnicy do frezarki, mocowanej do okna regulowanymi ściskami. Pomoże ona uzyskać szczeliny idealnie poziome i usytuowane na precyzyjnie określonej wysokości.
Generalnie nie zaleca się zastępować szczeliny otworami, ale decydujące powinny być w tym przypadku wskazówki producenta umieszczone w dokumentacji technicznej lub instrukcji montażu nawiewnika.
W dalszej kolejności trzeba przeczyścić wyfrezowane szczeliny z wiórów i od zewnątrz przykręcić czerpnię, pilnując, by nie została umieszczona do góry nogami. Potrzebne będą wkręty samonawiercające do drewna, dobrane o grubości ramy, chyba że łączniki takie są w zestawie z nawiewnikiem.
W drugiej kolejności przykręca się regulator. Należy przy tym dopilnować, aby ani jedna, ani druga część nawiewnika nie znalazły się zbyt wysoko względem szczeliny.
W oknach z PCW nawiewniki umieszcza się przeważnie na przylgach i wtedy regulator znajdzie się na przyldze ramy skrzydła, a czerpnia na ościeżnicy. Dzięki temu nie narusza się metalowych wzmocnień znajdujących się w profilach. Przylgi pozwalają na wycięcie szczelin szerokości 1 cm. Dla niektórych modeli nawiewników może to być za mało.
i
Jakie są konsekwencje braku nawiewników?
Brak stałego dopływu świeżego powietrza prowadzi do gromadzenia się nadmiernej wilgoci. To idealne warunki dla rozwoju grzybów pleśniowych, które pojawiają się na ścianach, w narożnikach pokoi czy wokół okien. Skutki ich obecności są groźne dla ludzkiego zdrowia i mogą powodować:
- alergie i nasilenie ich objawów,
- astmę i problemy z oddychaniem,
- częste infekcje dróg oddechowych,
- bóle głowy i chroniczne zmęczenie.
Zaparowane szyby (roszenie się pary wodnej) to pierwszy sygnał, że wentylacja grawitacyjna nie działa prawidłowo i należy podjąć odpowiednie kroki.
Kolejnym niebezpiecznym zjawiskiem jest tzw. ciąg wsteczny. Występuje ona głównie zimą, gdy szczelne okna uniemożliwiają napływ powietrza z zewnątrz. W efekcie, zamiast usuwać zużyte powietrze, kratki wentylacyjne zaczynają wdmuchiwać do środka lodowate powietrze. Prowadzi to do:
- wychłodzenia pomieszczeń i wyższych rachunków za ogrzewanie,
- ryzyka zassania spalin z komina i wzrostu stężenia tlenku węgla (czadu), co jest niezwykle niebezpieczne.
Zobacz także: Wykonanie szpaletów okna dachowego - montaż krok po kroku
