Jak urządzić łazienkę w zupełnie nowym miejscu?
Robiąc remont domu - adaptując poddasze czy piwnicę na cele mieszkalne, warto zrobić tam łazienkę. Można ją wydzielić z części jakiegoś pomieszczenia lub zmienić przeznaczenie jednego z nich. Zobacz, jak urządzić łazienkę tam, gdzie nie była wcześniej przewidziana.
Urządzanie łazienki w nowym miejscu to duże wyzwanie, zwłaszcza tam, gdzie nie ma pionu kanalizacyjnego i wodnego. Aby wszystkie urządzenia połączyć z oddalonymi pionami i uzyskać odpowiednie spadki rury kanalizacyjnej, czasem konieczne jest podniesienie poziomu podłogi w łazience i w sąsiadujących z nią pomieszczeniach. Można rozważyć takie zmiany tam, gdzie po podniesieniu posadzki da się wygodnie korzystać z pomieszczeń. Przestrzeń między rurami biegnącymi po podłożu wypełnia się materiałem izolacyjnym – dociętymi płytami styropianowymi lub granulatem styropianowym – a na nim robi nowy podkład podłogowy.
Nowe ściany szkieletowe
Jeśli chcesz wydzielić łazienkę lekkimi ścianami szkieletowymi, zazwyczaj można je postawić na każdym stropie i w dowolnym jego miejscu. Wstawione w istniejącym wnętrzu nie mają jednak tak dobrych parametrów, o jakich czytamy w prospektach. Ich słabsza izolacyjność akustyczna jest wynikiem tego, że dźwięki z łazienki mogą się przedostawać do sąsiedniego pomieszczenia przez warstwy podłogi. Aby to zjawisko zminimalizować, trzeba zaizolować styk profili tworzących szkielet ściany z podłogą. W tym celu w linii planowanej ściany powinno się wyciąć szczelinę w podkładzie podłogowym, aby stworzyć barierę dla dźwięku. Wszystkie profile stykające się z istniejącymi przegrodami (podłogą, sufitem i ścianami) podkleja się taśmą tłumiącą. Wypełniając ścianę wełną, przykłada się ją do płyt okładzinowych od strony cichszego pomieszczenia. Od strony głośniejszego, czyli łazienki, pozostawia się 1,5-centymetrową szczelinę.
Łazienkowe ściany murowane
Jeżeli natomiast chcesz budować ściany murowane, trzeba zasięgnąć rady konstruktora. Oceni on, czy ściana o takim ciężarze może być ustawiona na stropie lub podłodze na gruncie, wskaże możliwe jej położenie, ewentualnie zaproponuje odpowiednie wzmocnienie stropu. Na stropie gęstożebrowym ścianę murowaną można ustawić prostopadle do belek nośnych albo w miejscu wzmocnionym podwójną belką lub żelbetowym żebrem. Przed wstawieniem ściany murowanej pełnej wysokości trzeba usunąć odpowiedniej szerokości pas posadzki aż do płyty betonowej i na niej budować ścianę. Zazwyczaj wykorzystuje się do tego celu elementy o niewielkiej grubości łączone na wpust i wypust, które szybko się układa, bo zaprawa jest tylko w spoinach poziomych. Ale ze względów akustycznych w ścianie wydzielającej łazienkę zaprawę najlepiej jest układać zarówno w spoinach poziomych, jak i pionowych.
Ściany działowe wewnątrz łazienki
W dużej łazience ścianą można wydzielić strefy użytkowe – kąpielową z wanną i brodzikiem oraz toaletową z sedesem, bidetem i umywalkami. W wolno stojącej ściance można zabudować stelaże do instalacji sedesu, bidetu czy umywalki. Ścianki mogą też być ażurowe bądź przeszklone (na przykład wybudowane z pustaków szklanych). Niskie parawanowe ściany murowane można budować na istniejącej posadzce bez usuwania jej fragmentów, jeśli jest wykończona twardymi płytkami ceramicznymi.
Woda i kanalizacja
Wybierając pomieszczenie na dodatkową albo przenoszoną z innego miejsca łazienkę, trzeba sprawdzić możliwość doprowadzenia do niego koniecznych instalacji kanalizacyjnej i wentylacyjnej, bo ze względu na duże średnice i wymagany sposób prowadzenia są trudniejsze do wykonania niż wodna i elektryczna. Najlepiej, jeśli przy (lub wewnątrz) jednej ze ścian pomieszczenia przebiega pion kanalizacyjny, do którego można wstawić trójnik (trójniki) i do nich przyłączyć podejścia kanalizacyjne. Pionu nie można zakończyć tuż powyżej wstawionego trójnika. Nawet wtedy, gdy pomieszczenie adaptowane na łazienkę znajduje się na ostatniej kondygnacji, trzeba go poprowadzić nad dach i tam zakończyć wywiewką albo przynajmniej nad najwyżej włączonym podejściem zamontować zawór napowietrzający. Jeżeli nowa łazienka ma być daleko od istniejącego pionu lub w miejscu, z którego nie da się grawitacyjnie odprowadzać ścieków, trzeba je usuwać za pomocą urządzenia rozdrabniająco-przepompowującego.
Wentylacja
Jeżeli do ściany pomieszczenia przylega komin, a w nim jest wolny przewód, to żeby zapewnić w nowej łazience wentylację, trzeba się do niego przebić i w otworze umieścić kratkę o wymiarach 14 x 14 cm. Gdy nie ma komina, ale jedna ze ścian jest zewnętrzna, można w niej zrobić otwór i zamontować wentylator osiowy. Jeśli i tak się nie da, pozostaje poprowadzić dodatkowy kanał wentylacyjny. Może być stalowy albo z tworzywa, ważne, żeby miał co najmniej 2 m i był poprowadzony pionowo w górę, bez załamań. Trzeba go ocieplić, aby powietrze się za szybko nie wychładzało (to osłabia ciąg) i nie wykraplała z niego para wodna. Najłatwiej będzie zrobić dodatkowy kanał z łazienki znajdującej się na ostatniej kondygnacji albo pod nieużytkowym poddaszem. Dopływ powietrza do łazienki również wtedy, gdy jej drzwi będą zamknięte, zapewnią otwory w ich dolnej części albo szczelina wzdłuż dolnej krawędzi.
Wyrównanie krzywizn
W starych pomieszczeniach ściany i podłogi mogą być krzywe, więc po usunięciu z nich wysłużonych okładzin konieczne jest ich wyrównanie. Ściany można wyrównać albo zaprawą, albo płytami suchego tynku (płytami g-k H2 o podwyższonej odporności na wodę, płytami gipsowo-włóknowymi lub włóknocementowymi). Po zerwaniu posadzki podłoże trzeba oczyścić, zagruntować i wyrównać – najlepiej masą samopoziomującą, która po stwardnieniu ma gładką powierzchnię. Jednak gdy nierówności przekraczają 1 cm, najpierw należy je zniwelować zaprawą wyrównawczą.
Płytki ceramiczne na deskach
Kłopot mogą sprawić stare podłogi na legarach lub stropy drewniane wykończone deskami lub płytami drewnopochodnymi. Przed naklejeniem na nie okładziny z płytek powinno się mieć całkowitą pewność, że są one stabilnie przykręcone do legarów czy belek stropowych. Deski warto przeszlifować, a wszystkie ubytki zaszpachlować zaprawą naprawczą, dodając do niej żywicę syntetyczną, która poprawi jej przyczepność do podłoża drewnianego. Do klejenia płytek trzeba użyć kleju klasy R2, który zniweluje naprężenia między odkształcalnym podłożem a okładziną.
Płynna folia pod płytkami
Na wszystkie strefy mokre należy nanieść szczelną izolację przeciwwilgociową. Do takich miejsc zalicza się cała podłoga wraz z cokołem wysokości przynajmniej 10 cm, wnętrze natrysku i pas przynajmniej 20 cm ponad słuchawką prysznicową oraz powierzchnia ścian wokół umywalki, wanny i kabiny natryskowej po bokach i nad nimi w pasie szerokości minimum 50 cm. Najpopularniejszą izolacją ze względu na sposób aplikacji jest płynna folia, którą nakłada się w dwóch warstwach.
