Spis treści
Farba trudno się rozprowadza po powierzchni
Przyczyną tego może być użycie zbyt gęstej farby. Przeważnie po myciu lub zagruntowaniu ściana jest szorstka i trudno jest rozprowadzać na niej farbę zarówno pędzlem jak i wałkiem. Dotyczy to przede wszystkim farb do malowania jednowarstwowego, które mają dość gęstą konsystencję. Szczególnie trudno jest taka farbą malować obrzeża, np. pod sufitem, w okolicach ram ościeżnic, przy podłodze. Nabierana na pędzel lub wałek farba nie daje się dokładnie, cienką warstwą rozprowadzać. Jedyną radą na to jest rozrzedzenie farby rozcieńczalnikiem, wodą lub rozpuszczalnikiem w zależności od typu farby – w farbach dyspersyjnych (emulsyjnych) będzie to woda. Nie można jednak rozrzedzić zbyt mocno, dlatego należy dodawać wodę lub inny rozcieńczalnik po trochu i sprawdzać czy uzyskana konsystencja będzie nam odpowiadać. Druga warstwa malowana nawet gęstą farbą rozprowadza się już o wiele lepiej.
Smugi
Jeśli to zjawisko występuje po pierwszym malowaniu to nie mamy się czym przejmować. Gorzej jeśli smugi i przebarwienia nie zniknęły po drugim malowaniu. Oznacza to, że farba jakiej używaliśmy nie była zbyt dobrej jakości lub za bardzo rozrzedziliśmy farbę. W jednym i drugim przypadku powodem jest zbyt mała ilość pigmentu i innych dodatków uszlachetniających zawieszonych w spoiwie farby. Niektórzy producenci wyrobów lakierniczych w ten sposób obniżają koszty produkcji swoich wyrobów. My także dbając o swoją wygodę i łatwość malowania możemy poprzez dodanie zbyt dużej ilości rozcieńczalnika spowodować ten sam efekt.
Farba odchodzi od podłoża
W większości wypadków winne jest złe przygotowanie powierzchni: nie umycie lub nie zagruntowanie ściany. Zapylone, zabrudzone różnymi substancjami ściany lub pokrywane wcześniej innymi farbami od tych którymi mamy zamiar pomalować nie są dobrym podłożem dla wyrobów lakierniczych: farb, emalii i lakierów. W wielu przypadkach takie nieprzygotowane powierzchnie dają się pokrywać powłokami malarskimi, ale to tylko pozory. Po zakończeniu malowania okazuje się jednak że farba bardzo łatwo odchodzi od podłoża. Przekonać się o tym możemy w miejscach, gdzie przyklejona była taśma maskująca. Zrywanie taśmy będzie w wielu miejscach powodować odchodzenie także powłoki malarskiej. W skrajnych przypadkach możemy zerwać nawet całą powłokę, odchodzącą od podłoża dużymi płatami. Innym powodem niskiej przyczepności do podłoża jest niedobranie wyrobu lakierniczego do rodzaju malowanego materiału. Musimy dokładnie sprawdzić czy farba, lakier lub emalia będą nadawały się do pomalowania określonego podłoża. Do wymagających materiałów należą np. aluminium, stal ocynkowana, tworzywa sztuczne – nie można ich malować emaliami uniwersalnymi.
Różne odcienie farby
Główne powody to różny materiał podłoża lub niedokładne wymieszanie barwnika.
W pierwszym przypadku farba pokrywając podłoża z różnych materiałów może tworzyć powłokę o różnym wyglądzie zewnętrznym – w zależności od kąta padania światła będzie się ona różnić np. połyskiem, gładkością. Dzieje się tak między innymi w wyniku szpachlowania szczelin i pęknięć wypełniaczem akrylowym, na którego powierzchni powłoka malarska może być bardziej błyszcząca niż na pozostałej powierzchni ściany. Z tego względu tam gdzie dokonano napraw ścian i sufitów zaleca się nałożyć zewnętrzną warstwę z materiału takiego jakiego użyto do wykończenia ściany, np. szpachlówki gipsowej dla ścian gipsowych lub pokrytych gipsem, zaprawy cementowej dla tynków cementowych itp.
Jeśli sami barwiliśmy farbę to może się zdarzyć że nie wymieszamy jej dokładnie i na dnie lub na ściankach pozostanie jeszcze sporo nie rozmieszanej farby bazowej. Później już w czasie malowania, kiedy pewna ilość farby została zużyta, nie wymieszana wcześniej część powoduje zmianę koloru. Z tego powodu dodając pigmenty trzeba zawsze bardzo dobrze wymieszać farbę. Najlepiej mieszadłem o płaskim zakończeniu, którym możemy dokładnie zebrać farbę z dna.
Pęknięcia na odnawianych ścianach i sufitach
Powłoki z farb emulsyjnych (dyspersyjne) są w pewnych granicach elastyczne dzięki czemu mogą pokrywać drobne włoskowate rysy na ścianach i sufitach. Jeśli jednak pokryjemy większe rysy i spękania to z pewnością po pewnym czasie z powrotem przebiją się one przez warstwę powłoki. Dlatego wszystkie większe pęknięcia w tynku powinniśmy naprawić, a dopiero później pokrywać je farbami. Szerokie rysy powinno się dodatkowo wzmacniać siatką zbrojącą zatapianą w warstwie szpachlówki.
Zabrudzenia malowanej powierzchni
Ma to zwykle związek z zabrudzeniem pędzla lub farby. Zawsze do pędzla lub wałka mogą przykleić się ziarna piasku, pajęczyny i inne zabrudzenia, które później po zaschnięciu będą szpecić powierzchnię. Najlepiej w takich wypadkach jest umyć pędzel. Z pędzli w czasie malowania często odrywają się kawałki włosia. Musimy je za każdym razem ściągać z mokrej jeszcze powierzchni ponieważ później po zaschnięciu farby odejdą razem z powłoką pozostawiając brzydki ślad. Jeśli zabrudzenia znajdują się w farbie to niestety farbę taką musimy przefiltrować przez gazę lub pończochę. Częstymi zabrudzeniami są kawałki zaschniętej farby, wpadające do farby w czasie otwierania pojemnika lub mieszania.
Plamy
Mogą być bardzo różnego pochodzenia. Najczęściej są to przebijające przez warstwę powłoki zacieki, zatłuszczenia, przebarwienia z nikotyny, smoły, wykwity grzybów i pleśni na przemarzających ścianach. Przed malowaniem musimy dokładnie oczyścić zaplamione miejsca i zaizolować je przed przebijaniem się przez nową powłokę. W zależności od typu zaplamienia musimy je zaizolować odpowiednim preparatem. Zatłuszczenia możemy umyć benzyną lakową i wodą z detergentem, przebarwienia nikotynowe i zacieki z wody w postaci żółtobrązowych plam po umyciu izoluje się specjalnym płynem lub szelakiem, zacieki ze smoły na ścianach kominowych i przylegających do komina izoluje się szelakiem lub rozcieńczonym szkłem wodnym. Wykwity pleśni i grzybów usuwamy preparatem do ich zwalczania, a następnie powlec środkiem grzybo- i pleśniobójczym oraz pomalować farbą z dodatkiem związków przeciwdziałających agresji biologicznej. Preparaty do izolowania plam, szelak i szkło wodne możemy kupić w sklepach z farbami.
Gęsia skórka
Pojawia się na pionowych powierzchniach lakierowanych lub pokrywanych emaliami. Powodem jest nałożenie zbyt grubej warstwy lakieru lub emalii, co wywołuje jej powolne spływanie i zasychanie. Dostępne są farby tiksotropowe, które nakładane nawet grubą warstwą nie wywołują tego zjawiska. Jeśli jednak stosujemy tradycyjne lakiery i emalie musimy powierzchnie pionowe malować bardzo ostrożnie, cienką warstwą. Na dużych powierzchniach najbardziej odpowiedni do tego jest wałek malarski.
Wycieki żywicy
Spotykane w drewnie iglastym. Powodem jest nagromadzona w sękach żywica. Dla uniknięcia tego problemu należy sęki drewna iglastego, izolować poprzez pomalowanie szelakiem. Dzięki temu zawarta w sękach żywica nie będzie już wyciekać na zewnątrz. Uchroni to przed zabrudzeniami i przebarwieniami powłoki malarskiej.
Pęknięcia na lakierowanych powierzchniach
Do malowania elementów drewnianych i metalowych na zewnątrz powinno używać się lakierów i emalii o dużej elastyczności. Elastyczność ma szczególnie duże znaczenie w przypadku powłok na dużych powierzchniach metalowych wystawionych na działanie słońca, w szczególności dachów, rynien, parapetów. Ważna jest również w przypadku elementów drewnianych, które pod wpływem zmian wilgotności zmieniają swoje wymiary. W przypadku powłoki o niskiej elastyczności bardzo szybko dochodzi do powstawania pęknięć i wykruszania się powłoki. Jednak również najbardziej elastyczne powłoki z czasem pod wpływem warunków atmosferycznych: temperatury i promieni słonecznych tracą swoje właściwości. Pęknięcia są przejawem rozkładu spoiwa lakierów i emalii pod wpływem utleniania i promieni słonecznych. Im lepsza jest jakość farby tym procesy starzenia spoiwa zachodzą w późniejszym czasie. Są jednak nieuchronne.
Na pęknięcia i uszkodzenia powłok malarskich są narażone także krawędzie malowanych przedmiotów Z tego względu krawędzie nie mogą być ostre. Powinny być zawsze lekko zaokrąglone przez zeszlifowanie.
Pęcherzyki powietrza
Są wynikiem zbyt szybkiego wysychania lakierów na malowanej powierzchni. Bardzo często powoduje to przeciąg. W czasie lakierowania wałkiem lakiery do podłóg najczęściej się pienią, ale pęcherzyki szybko rozpływają się po powierzchni. W zanikaniu pęcherzyków powietrza pomaga też chłonne podłoże. W czasie pokrywania drugą lub trzecia warstwą lakieru pęcherzyki nie rozpływają się już tak szybko, a ruch powietrza ponad lakierowaną powierzchnią może spowodować gwałtowne zasychanie lakieru, zanim jeszcze pęcherzyki zdążą zniknąć. Efektem będzie powierzchnia pokryta jakby maleńkimi kraterami i wypukłościami. Można je usunąć po zaschnięciu lakieru tylko przez zeszlifowanie. Zabezpieczeniem przed powstaniem tej wady jest uważne rozprowadzanie lakieru po powierzchni, aby nie dopuszczać do gwałtownego pienienia oraz zamknięcie drzwi i okien w przeciwległych pomieszczeniach, aby nie powodować przeciągów.
Zobacz także: Kolory Roku AkzoNobel na przestrzeni pięciu ostatni lat 2022-2026. Zdjęcia
