Stan surowy otwarty - czym jest? Jakich błędów unikać na tym etapie budowy domu?

Stan surowy otwarty to etap budowy domu, na którym postępy prac są najbardziej widoczne. Konstrukcja domu rośnie w błyskawicznym tempie. Natomiast wyróżnikiem jest brak okien czy drzwi. Dowiedz się, co musi być wykonane na etapie stanu surowego otwartego i jakich błędów się wystrzegać.

Spis treści

1. Co obejmuje stan surowy otwarty?
2. Zakres prac stanu surowego otwartego
3. Ile kosztuje stan surowy otwarty?
4. Najczęstsze błędy stanu surowego otwartego

Co obejmuje stan surowy otwarty?

Stan surowy otwarty to etap budowy, w którym wykonuje się:

• ściany zewnętrzne i wewnętrzne,
• kominy,
• stropy,
• wewnętrzne schody żelbetowe,
• konstrukcję dachu (więźbę dachową),
• pokrycie dachu,
• obróbki dachu i orynnowanie.

Stan surowy otwarty to także termin określający stopień zaawansowania realizacji budynku. Dom w stanie surowym otwartym ma fundamenty, ściany, kominy i dach. Jeśli jest podpiwniczony, ma także ściany piwnic i strop nad piwnicą. 

Można też spotkać inną definicję stanu surowego otwartego, która nie obejmuje docelowego pokrycia dachu i obróbek - etap kończy się na więźbie lub wstępnym poszyciu. Różnice w określaniu zakresu prac wchodzących do tego etapu mogą powodować nieporozumienia w wycenach i rozliczeniach z wykonawcą, deweloperem lub bankiem. Zakres prac trzeba koniecznie uzgodnić w umowie z firmą wykonawczą. 

Etap budowy do stanu surowego otwartego jest dosyć łatwy, ponieważ będziemy zatrudniać stosunkowo mało ekip, a przy odrobinie szczęścia wszystkie prace uda się wykonać z jedną firmą. Na tym etapie często przerywa się budowę na okres zimy, ponieważ zabezpieczenie domu jest mało kosztowne (otwory okienne i drzwiowe zabija się deskami).

Następny etap budowy – stan surowy zamknięty; poprzedni etap budowy – stan zerowy.

Zakres prac stanu surowego otwartego

Przykładowy zakres robót dla domu parterowego z poddaszem użytkowym  (projekt M236b)

Ile kosztuje stan surowy otwarty?

Doprowadzenie domu do stanu surowego otwartego pochłonie około 30-40% całkowitych kosztów budowy domu.

Oznacza to, że wydamy jeszcze drugie tyle na montaż okien i drzwi, instalacje, a także wykończenie wnętrz oraz elewacji. Warto mieć to na uwadze przy planowaniu i kontroli swojego budżetu.

Zobacz też:

• Projekty domów parterowych, z poddaszem użytkowym i piętrowych z Kolekcji Muratora

Najczęstsze błędy stanu surowego otwartego

Błędy popełnione na etapie stanu surowego otwartego mają wyjątkowo trwałe konsekwencje i trudno je naprawić. Część z nich może rzutować na trwałość konstrukcji, inne mogą sprawić, że podczas wykańczania budynku bądź jego codziennej eksploatacji pojawią się niepotrzebne kłopoty. Oto najpowszechniejsze błędy:

• brak papy lub folii hydroizolacyjnej pod ścianami – może to powodować podciąganie wody, jeśli okaże się, że fundamenty nie zostały starannie uszczelnione. To ważne dodatkowe zabezpieczenie – tanie i skuteczne;
• złe wypoziomowanie i wypionowanie murów – krzywe ściany będą poważnym problemem przy budowie stropu i podczas późniejszego ich wykańczania;
• łączenie ścian działowych na sztywno ze stropem – między ostatnią warstwą murowanej ściany działowej a spodem stropu należy pozostawić kilkucentymetrowy odstęp i wypełnić go wełną mineralną albo pianą poliuretanową. Dzięki temu działówki nie popękają, gdy strop będzie na nie napierał;
• niewłaściwe łączenie ścian – wewnętrzne ściany nośne powinny być przewiązane w czasie murowania ze ścianami zewnętrznymi. W przeciwnym razie trzeba je połączyć, stosując co drugą warstwę płaskie kotwy. Podobnie łączy się ściany działowe z nośnymi;
• murowanie lub betonowanie w czasie mrozów – często wykonawcy, chcąc nadgonić opóźnienie, murują, nie zważając na to, że temperatura spadła poniżej zera. Jeśli nie zastosują wówczas specjalnych procedur dotyczących zimowego budowania i nie wykorzystają „zimowych” zapraw lub „zimowych” dodatków do betonu, spoiny w  murze i betonowe elementy będą miały znacznie niższą wytrzymałość;

Czytaj też: Murowanie z betonu komórkowego zimą. Jak prowadzić prace budowlane w ujemnych temperaturach?

• pomijanie niektórych prac betoniarskich – dotyczy to głównie ścian kolankowych, gdzie czasami ekipa, aby przyspieszyć prace, rezygnuje z betonowania słupków wzmacniających, a czasem nawet pomija wieniec, uważając go za zbędny element. W efekcie ściany nie mają wystarczającej stabilności i mogą się rozjechać już po zbudowaniu więźby dachowej lub po wykończeniu dachu;
• błędy przy betonowaniu – najczęstsze to, oprócz niefachowego samodzielnego przygotowania mieszanki, zbyt krótka lub niewłaściwa pielęgnacja świeżo ułożonego betonu i brak podkładek dystansowych pod zbrojenie. Nie ma ono wtedy właściwej otuliny z betonu (pręty mogą wręcz wystawać z elementu). Brak otuliny narusza wytrzymałość i osłabia odporność pożarową elementu żelbetowego;
• brak papy pod murłatą – murłata to belka, na której opierają się krokwie dachowe. Spoczywa na żelbetowym wieńcu bądź, rzadziej, na stropie. Jeśli nie odizolujemy drewna od betonu, będzie ono butwiało, co poważnie zagrozi stabilności dachu;
• niedokładne wykonanie więźby – jak bardzo cieśle potrafią zbagatelizować dokładność montażu elementów więźby, najlepiej wiedzą dekarze. To oni muszą później poziomować krzywe połacie, bo bez tego nie da się porządnie ułożyć pokrycia.

Rozwiąż QUIZ i sprawdź, czy przeliczysz jednostki. To się przyda podczas budowy domu!