Jak rozliczyć podatek od sprzedaży nieruchomości? Jak wypełnić PIT-39?

2023-11-06 7:39

Sprzedaż nieruchomości trzeba w niektórych sytuacjach rozliczyć w urzędzie skarbowym. Właściwy jest tu formularz PIT-39. Podatek wynosi 19% dochodu, ale istnieje kilka możliwości skorzystania ze zwolnienia. Jak korzystnie rozliczyć podatek od sprzedaży nieruchomości?

Zwrot podatku 2024 — Autor: Getty Images Zasady zwrotu podatku 2024

Spis treści

Podatek od sprzedaży nieruchomości - jak rozliczyć?
Jak ustalić, czy od sprzedaży nieruchomości minęło 5 lat?
Jak wypełnić PIT-39?
Jak ustalić przychód ze zbycia?
Jak policzyć koszty uzyskania przychodu?
Kiedy jest dochód ze sprzedaży, a kiedy strata?
Kiedy zwolnienie od podatku?
Gdzie w PIT-39 wpisać dochód zwolniony?
Jak PIT-39 rozlicza małżeństwo?

Podatek od sprzedaży nieruchomości - jak rozliczyć?

Zeznanie PIT-39 służy przede wszystkim do wykazania przychodu (a także kosztów i dochodu) uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości znajdującej się w majątku prywatnym. Chodzi o dochody ze sprzedaży, zamiany, zniesienia współwłasności i działu spadku. Majątek prywatny jest tu rozumiany jako wykorzystywany wyłącznie na prywatne cele (co obejmuje także wynajmowanie lokalu w ramach tak zwanego najmu prywatnego, tj. poza działalnością gospodarczą).

Rodzaj nieruchomości nie ma żadnego znaczenia; w majątku prywatnym mogą znaleźć się grunt, lokal mieszkalny i niemieszkalny oraz wszelkiego rodzaju budynki i budowle. Istotne jest jedynie, czy pozostawały one w majątku prywatnym podatnika.

W PIT-39 wykazujemy także sprzedaż lokali i budynków mieszkalnych wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

Nie wykazuje się natomiast w PIT-39 dochodu z cesji umowy, na przykład deweloperskiej. Taki dochód jest opodatkowany skalą podatkową i wykazuje się go w innych zeznaniach podatkowych (PIT-37, PIT-36).

Uwaga! Podatkowi podlegają wyłącznie transakcje dokonane przed upływem pięciu lat kalendarzowych liczonych od końca roku, w którym doszło do nabycia nieruchomości. Sprzedaż po upływie pięcioletniego okresu nie podlega opodatkowaniu i nie wykazuje się jej w żadnym zeznaniu.

Jak ustalić, czy od sprzedaży nieruchomości minęło 5 lat?

Przepisy Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem „nabycie nieruchomości”. W niektórych sytuacjach ustalenie pięcioletniego terminu nie budzi żadnych wątpliwości. Chodzi tu przede wszystkim o zakup lokalu na rynku wtórnym albo o nabycie własności gruntu. Jednak nie zawsze jest to proste. Poniżej zostaną omówione sytuacje i zdarzenia, które wyznaczają datę „nabycia” nieruchomości.

Zakup na rynku pierwotnym

Zawarcie umowy deweloperskiej, otrzymanie kluczy do lokalu, a nawet mieszkanie w nim przez dłuższy czas niestety nie oznacza, że doszło do nabycia własności. Prawo odrębnej własności lokalu powstaje dopiero z chwilą dokonania wpisu w księdze wieczystej, przy czym wpis ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o jego dokonanie. Powoduje to dwoistą sytuację – do nabycia lokalu dochodzi w dacie ustanowienia odrębnej własności lokalu, ale na potwierdzenie tego faktu trzeba poczekać do dnia utworzenia księgi wieczystej i dokonania w niej wpisu o ustanowieniu tej własności na rzecz nabywcy. Od następnego roku po nabyciu własności lokalu zaczyna biec pięcioletni termin, po upływie którego sprzedaż lokalu będzie neutralna w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nabycie na rynku wtórnym

Datą nabycia lokalu na rynku wtórnym jest data zawarcia umowy przenoszącej własność tego lokalu. Dotyczy to także nabycia nieruchomości gruntowej.

Nabycie w drodze spadku

Od 2019 r. obowiązuje specjalny przepis skierowany do spadkobierców. W przypadku nieruchomości nabytych w drodze spadku pięcioletni okres, po którym sprzedaż nie będzie opodatkowana, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę (a nie spadkobiercę!). Wprowadzono więc zasadę „dziedziczenia” czasu, w jakim zmarły był właścicielem nieruchomości wchodzącej w skład spadku.

Przykład: przedmiotem spadku jest lokal mieszkalny nabyty przez rodziców Pawła w roku 2002. W 2011 r. rodzice podarowali ten lokal Karolinie – siostrze Pawła. Karolina zmarła w 2018 r., a spadek po niej objął Paweł i jego mama (tata zmarł wcześniej). W roku 2019 zmarła mama Pawła. Sprzedaż nieruchomości w 2022 r. w części nabytej po siostrze nie podlega opodatkowaniu, ponieważ siostra otrzymała go w roku 2011 (minęło więcej niż pięć lat). Natomiast mama nabyła udział w lokalu dopiero w 2018 r. (dziedzicząc po córce). W związku z tym Paweł powinien rozliczyć przychody uzyskane ze sprzedaży udziału nabytego po mamie. Do kosztów uzyskania przychodu nie zaliczy wydatku na nabycie tego udziału przez mamę, ponieważ ona otrzymała go nieodpłatnie.

Dziedziczenie przez małżonka

W przypadku dziedziczenia po zmarłym małżonku należy kierować się poglądem wyrażonym przez NSA w uchwale siedmiu sędziów z 15 maja 2017 r. (sygn. II FPS 2/17), w której uznano, że w takiej sytuacji decyduje data nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, a nie data śmierci jednego z nich. Oczywiście nie dotyczy to nieruchomości należących do majątku osobistego zmarłego. Wtedy decyduje data śmierci.

W ślad za tą uchwałą Minister Finansów wydał interpretację ogólną z 6 lutego 2018 r. (DD2.8201.3.2017.KBF, Dz. Urz. Min. Finansów z 8 lutego 2018 r., poz. 9), w której wyrażono pełną aprobatę dla tego stanowiska.

Dział spadku

Gdy spadek przypada kilku spadkobiercom, mogą oni dokonać działu spadku. Jeżeli w jego wyniku spadkobierca nabędzie rzecz (albo udział w tej rzeczy) o wartości przekraczającej jego dotychczasowy udział w majątku spadkowym, to dochodzi do nowego „nabycia”, ale wyłącznie w odniesieniu do tej nadwyżki wartości ponad udział spadkobiercy w masie spadkowej. Jeśli natomiast wartość nieruchomości (udziału w niej), która przypadła spadkobiercy, mieści się w wartości udziału w masie spadkowej (przed działem spadku), to uznaje się, że nie doszło do nabycia nieruchomości. Chodzi więc o przyrost wartości w stosunku do wartości udziału w masie spadkowej.

Przykład: Jan i Zofia nabyli spadek po mamie w ½ każde z nich. Wartość masy spadkowej wynosi 500 tys. zł, a w jej skład weszły: auto osobowe, mieszkanie i środki na rachunku bankowym. W wyniku działu spadku Zofia otrzymała na wyłączną własność mieszkanie o wartości 300 tys. zł, a Jan otrzymał auto i środki w banku o wartości 200 tys. zł. Dział spadku jest bez spłat i dopłat. Zofia nabyła więc w drodze działu spadku: (50 000 : 300 000) x 100 = 16,66 % ponad jej dotychczasowy udział. Dwa lata później Zofia sprzedaje mieszkanie za kwotę 450 000 zł, z czego jedynie część w wielkości 16,66% będzie podlegała opodatkowaniu (udział nabyty w spadku nie podlega PIT, gdyż Zofia „odziedziczyła” czas bycia właścicielem przez mamę). Kwota przychodu do opodatkowania to: 450 000 x 16,66% = 74 970 zł. Ponieważ nabyła ten udział bez spłaty nie może wykazać kosztów uzyskania przychodu.

Zniesienie współwłasności

Zniesienie współwłasności podobnie może wywołać skutek w postaci „nowego nabycia”, jeżeli jeden (lub kilku) z dotychczasowych współwłaścicieli otrzyma nieruchomość (lub zwiększy się jego udział) ponad dotychczasowy udział w tej nieruchomości. Data zniesienia współwłasności będzie datą nabycia tego udziału.

Zbycie majątku małżonków

Zbycie nieruchomości po rozwodzie albo po zniesieniu wspólności majątkowej będzie opodatkowane wyłącznie wtedy, kiedy nieruchomość trafiła do wspólnego majątku przed upływem pięciu lat. Nie ma znaczenia późniejsze przesunięcie jej do majątku osobistego jego z małżonków. Podobnie jest w sytuacji, gdy nieruchomość została nabyta przez jednego z małżonków do majątku osobistego, a następnie włączona do majątku wspólnego w związku z rozszerzeniem wspólności ustawowej; za datę nabycia przez oboje małżonków przyjmuje się datę nabycia nieruchomości do majątku osobistego jednego z nich.

Budowa

Pięcioletni okres liczymy od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości. Warto jednak pamiętać, że data zakończenia budowy budynku na gruncie będącym własnością sprzedawcy nie ma znaczenia; decyduje wyłącznie data nabycia gruntu. Data wybudowania budynku ma znaczenie jedynie wtedy, gdy zostaje on wybudowany na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste. Wtedy pięcioletni okres liczy się osobno dla gruntu i osobno dla budynku.

Jak wypełnić PIT-39?

Jest to prosty formularz, w którym wpisuje się kwotę:

przychodu (poz. 20);
kosztu jego uzyskania (poz. 21), a czasami – jeśli lokal był amortyzowany, na przykład w najmie – kwotę odpisów amortyzacyjnych (poz. 22);
dochodu/straty (poz. 23/24).

Jedyna trudność w wypełnieniu tego zeznania pojawia się przy obliczeniu dochodu zwolnionego, ponieważ w formularzu nie ma żadnych objaśnień, jak tę kwotę ustalić.

Jak ustalić przychód ze zbycia?

Przychodem ze zbycia nieruchomości nie jest kwota otrzymana od nabywcy, lecz kwota należna określona w umowie i pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Oznacza to, że brak faktycznego wpływu środków z tytułu sprzedaży nieruchomości nie ma znaczenia dla rozpoznania przychodu z tego tytułu. Powstaje on w dacie zawarcia umowy przenoszącej własność. Natomiast zaliczka oraz zadatek nie są opodatkowane w dacie ich otrzymania. Kwoty te stają się przychodem dopiero w dacie sprzedaży.

Przykład: Maria i Leszek Kowalscy planowali przeprowadzić się na stałe z Warszawy do Trójmiasta, w związku z czym nabyli w roku 2018 mieszkanie położone w Gdyni. W 2022 r. pan Leszek rozpoczął jednak pracę we Wrocławiu, postanowili więc sprzedać mieszkanie w Gdyni. Umowę przedwstępną sprzedaży zawarto w grudniu 2022 r., wtedy też nabywca zapłacił 10% ceny w postaci zadatku i 50% ceny w postaci zaliczki. Umowa przenosząca własność została zawarta dopiero w marcu 2023. Przychód z tego tytułu powstał zatem w roku 2023, a obowiązek rozliczenia podatku (złożenia PIT-39) dopiero w roku 2024.

Koszty odpłatnego zbycia

Od ceny należy odjąć koszty odpłatnego zbycia (transakcyjne) poniesione przez sprzedawcę w związku z samą transakcją; przychodem jest bowiem cena (wartość) pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Do kosztów transakcyjnych zalicza się przede wszystkim faktycznie poniesione przez zbywcę opłaty: na przykład wynagrodzenie pośrednika lub rzeczoznawcy, koszt świadectwa energetycznego. Koszty transakcyjne nie muszą być dokumentowane fakturą. Wystarczy dysponować dowodem zapłaty, jednak pod warunkiem, że z jego treści wynika, czego (jakiej transakcji) ta zapłata dotyczyła i kto poniósł ten wydatek. W związku z tym nie może to być paragon.

Wartość rynkowa

Przychodem jest cena, która powinna odpowiadać wartości rynkowej nieruchomości. Na wartość tę wpływa stan i stopień zużycia nieruchomości, a więc warto dysponować wyceną albo przynajmniej protokołem zdawczo-odbiorczym oraz dokumentacją fotograficzną. Jeżeli jednak cena znacznie odbiega od tej wartości z uzasadnionych przyczyn, organ może odstąpić od oszacowania przychodu i uznać ten niższy przychód za prawidłowy. Ciężar dowodu co do istnienia takich uzasadnionych przyczyn zawsze spoczywa na podatniku.

Długi i ciężary obciążające nieruchomość na przykład hipoteką lub służebnością nie mają wpływu na wartość rynkową dla potrzeb rozliczenia podatkowego. Jest to przesądzone w orzecznictwie.

Jak policzyć koszty uzyskania przychodu?

W podatku dochodowym zasadą jest, że podstawą opodatkowania jest dochód. Obliczamy go, odejmując od przychodu koszty uzyskania przychodu. Koszty te odnoszą się do:

wydatków na nabycie lub wytworzenie;
nabycia pod tytułem darmym;
spłaty długów i ciężarów spadkowych;
remontów;
waloryzacji „inflacyjnej”.

Koszty zakupu i budowy

Wydatki poniesione na nabycie nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu (w tym spłaty współwłaściciela), lecz także koszty dodatkowe poniesione przy zakupie, takie jak podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC), taksa notarialna, opłata sądowa oraz prowizja pośrednika.

Niestety, do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć wydatków na pozyskanie kredytu, takich jak: ubezpieczenie kredytu, oszacowanie wartości nieruchomości, prowizje bankowe, inne opłaty bankowe, przewalutowanie kredytu, prowizje bankowe z tytułu przedterminowej spłaty kredytu. Do kosztów uzyskania przychodu nie można także zaliczyć wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu lub pożyczki, zaciągniętych na nabycie nieruchomości. Kosztem nie jest także renta planistyczna.

Do kosztów uzyskania przychodu zalicza się również koszty zakupu oraz koszty budowy poniesione przez spadkodawcę. Podatnik „dziedziczy” bowiem także koszty podatkowe poniesione przez zmarłego na zakup i remont albo na budowę nieruchomości.

Jeżeli podatnik wybudował sprzedaną nieruchomość, to kosztem są wydatki na tę budowę, pod warunkiem że są odpowiednio udokumentowane. Nie można ich po prostu oszacować po zakończeniu budowy. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się jednak kosztów finansowania budowy – pozyskania i spłaty kredytu lub pożyczki.

Koszty remontu

Wydatki remontowe mogą być kosztem uzyskania przychodu pod warunkiem, że są potwierdzone fakturami wystawionymi na podatnika. Do kosztów remontowych zalicza się wydatki poniesione na zakup materiałów i urządzeń, zakup usług obejmujących: wykonanie ekspertyzy, opinii lub projektu, transport materiałów i urządzeń, wykonawstwo robót, opłaty administracyjne itp.

Wyposażenie, stała zabudowa, meble

Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na wyposażenie nieruchomości. Chodzi o meble ruchome, rzeczy użytkowe, sprzęt AGD, karnisze, żyrandole itp. Wątpliwości dotyczą mebli w zabudowie (w kuchni i łazience) oraz szaf wnękowych i garderoby. Część organów podatkowych godzi się z tym wydatkiem, część z kolei stoi na stanowisku, że żaden mebel nie mieści się w pojęciu remontu lokalu. W mojej opinii takie stanowisko jest błędne. Stała zabudowa kuchni lub łazienki staje się po ich zamontowaniu nierozerwalnym elementem nieruchomości, tak jak drzwi wewnętrzne i zewnętrzne. W przypadku gotowych zestawów mebli w niektórych sytuacjach faktycznie można stwierdzić, że każdą szafkę da się przenieść do innego lokalu, podobnie jak kanapę lub stół. Jednak w przypadku zabudowy robionej pod wymiar wygląda to inaczej; zwykle całość zabudowy jest ze sobą powiązana, a jej demontaż w celu przeniesienia do innego lokalu wiąże się z jej uszkodzeniem lub koniecznością zmiany całego układu szafek i blatów.

Trudno wykazać różnicę między przykładowo kabiną prysznicową, sedesem lub drzwiami a meblami w zabudowie. Wszystkie te elementy można wymontować i przenieść do innego lokalu. Nie ma więc żadnego czynnika różnicującego te elementy wyposażenia nieruchomości pod względem ich związku z lokalem.

Nabycie w darowiźnie

Jeżeli podatnik otrzymał nieruchomość za darmo (z wyjątkiem spadkobrania), to do kosztu uzyskania przychodu może zaliczyć jedynie:

zapłacony podatek od spadków i darowizn;
wydatki remontowe potwierdzone fakturami.

Nieruchomość nabyta w spadku

Jeżeli zmarły był właścicielem nieruchomości krócej niż pięć lat, to jej sprzedaż przez spadkobiercę może zostać opodatkowana. Wprowadzono jednak zasadę, dzięki której może on odliczyć koszty poniesione przez zmarłego na zakup i remont albo na budowę tej nieruchomości. Ponadto spadkobierca może zaliczyć do kosztów przypadające na niego ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej nieruchomości odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika (chodzi o proporcję).

Przykład: Marek nabył w roku 2020 spadek po kuzynie. W skład spadku weszły dwie nieruchomości – gruntowa o wartości 150 tys. zł oraz mieszkanie o wartości 180 tys. zł. Marek jest zobowiązany do wypłaty zapisu rzecz Jadwigi w wysokości 63 tys. zł. W 2023 r. Marek sprzedał grunt. Wypłacony zapis jest kosztem uzyskania przychodu w takiej części, w jakiej wartość zbywanej nieruchomości (ustalona na dzień nabycia spadku – tu 150 tys. zł) odpowiada łącznej wartości nabytego spadku (330 tys. zł). Wartość zbywanego gruntu do łącznej wartości spadku to: (150 tys.÷330 tys.) × 100% = 45,454545%. Kwota wypłaconego zapisu zaliczona do kosztów wg tej proporcji to: 28 636,36 zł.

Do ciężarów spadkowych zaliczono:

spłacone długi spadkowe;
zaspokojone roszczenia o zachowek;
wykonane zapisy zwykłe i polecenia.

Ustawodawca dopuścił także możliwość spłaty tych długów spadkowych, ciężarów i roszczeń po sprzedaży nieruchomości, najczęściej ze środków uzyskanych z tej sprzedaży.

Waloryzacja o wskaźnik inflacji

Wydatki poniesione na zakup albo na budowę nieruchomości mogą zostać podwyższone o wskaźnik inflacyjny (wskaźnik wzrostu cen w okresie pierwszych III kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego). Przy waloryzacji nie uwzględnia się jednak roku zakupu i roku zbycia. Waloryzacji nie podlega wartość remontu.

Kiedy jest dochód ze sprzedaży, a kiedy strata?

O opodatkowaniu decyduje prosta matematyka: jeśli koszty są wyższe niż przychody, powstaje strata, którą trzeba wykazać w poz. 24 zeznania PIT-39, ale nie skutkuje to zapłaceniem podatku. Strata nie oznacza też, że wystąpi nadpłata i urząd zwróci nam tę kwotę. Po prostu nie ma dochodu do opodatkowania.

Jeżeli przychód jest większy niż koszty, powstaje dochód, który co do zasady jest opodatkowany stawką 19%. Można jednak skorzystać ze zwolnienia od podatku.

Kiedy zwolnienie od podatku?

Podatnicy mogą skorzystać z ulgi na własne cele mieszkaniowe wskazane w ustawie. Ulgę oblicza się według wzoru: (dochód x wydatki na cele mieszkaniowe)/przychód = dochód zwolniony od podatku.

Innymi słowy, taki procent dochodu będzie zwolniony od podatku, jaki procent przychodu zostanie wydany na cele mieszkaniowe.

Przykład: Marek nabył mieszkanie za łączną kwotę (obejmującą także opłaty dodatkowe) 250 tys. zł. Po trzech latach mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 400 tys. zł. W związku z tym dochód wyniósł 150 tys. zł, jednak Marek ma do dyspozycji kwotę przychodu w wysokości 400 tys. zł. Postanowił wyremontować lokal, który otrzymał w darowiźnie od dziadków; na remont wydał 70 tys. zł. Jego rozliczenie podatku wygląda następująco:

udział wydatków w przychodzie: (70 ÷ 400) × 100% = 17,5%,
iloczyn dochodu i udziału wydatków w przychodzie: 150 tys. zł × 17,5% = 26 250 zł,
kwota dochodu zwolniona od podatku wynosi: 26 250 zł,
kwota dochodu do opodatkowania to: 123 750 zł,
podatek 19%: 23 513 zł.

Wydatek na własne cele mieszkaniowe musi być jednak poniesiony w określonym czasie, żeby skorzystać ze zwolnienia.

Trzy lata

Podatnik powinien wydać pieniądze na własne cele mieszkaniowe w nieprzekraczalnym terminie trzech lat kalendarzowych liczonych od końca roku, w którym doszło do sprzedaży. W tym terminie musi także zostać właścicielem nieruchomości, na którą ponosił te wydatki.

Własne cele mieszkaniowe

Wydatki na własne cele mieszkaniowe można podzielić na kilka kategorii:

nabycie lokalu lub budynku mieszkalnego albo gruntu pod budowę takiego budynku;
budowa lub remont własnego budynku (lokalu) mieszkalnego;
przebudowa lub adaptacja na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego;
spłata kredytu zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe (chodzi o kredyt zaciągnięty przez podatnika przed dniem zbycia nieruchomości, może to być kredyt na zakup sprzedawanej właśnie nieruchomości);
zamiana nieruchomości na lokal lub budynek mieszkalny.

Wydatek na nabycie gruntu, budynku lub lokalu obejmuje nie tylko cenę, ale także koszty okołotransakcyjne, takie jak opłaty pobrane przy sporządzaniu aktu notarialnego zakupu i bezpośrednio związane z zakupem (wynagrodzenie notariusza, opłata sądowa za wpis do księgi wieczystej, podatek od czynności cywilnoprawnych) oraz prowizję pośrednika.

Remont a zabudowa kuchni i łazienki

Za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utraciły w wyniku upływu czasu i eksploatacji, wraz z wymianą zużytych elementów.

Przez lata trwały spory z organami podatkowymi o to, czy wydatki na zabudowę kuchni i łazienki dają prawo do zwolnienia od podatku. Wątpliwości rozwiała interpretacja ogólna Ministra Finansów z 13 października 2021 r. (nr DD2.8202.4.2020). Minister wyjaśnił w niej, że w pojęciu wydatków na własne cele mieszkaniowe mieszczą się wydatki poniesione na zakup i montaż:

kuchenki gazowej, kuchenki elektrycznej lub gazowo-elektrycznej, płyty indukcyjnej, płyty ceramicznej, piekarnika, zmywarki, pralki, lodówki – w zabudowie lub wolno stojących;
szafki stanowiącej element mocowania umywalki, będącej kompletem z tą umywalką;
oświetlenia sufitowego i ściennego wewnętrznego, w tym taśm LED i oczek halogenowych, z wyłączeniem lamp wolno stojących;
okapów kuchennych – wyciągów i pochłaniaczy, w tym okapu podszafkowego;
mebli, które charakteryzuje trwały związek z obiektem budowlanym lub jego częścią (lokalem), wykonanych na indywidualne zlecenie, tj. szafy wnękowe, pawlacze, zabudowa garderoby;
mebli w zabudowie kuchennej, tj. zabudowa kuchenna na wymiar i zabudowa kuchenna wolno stojąca.

Gdzie w PIT-39 wpisać dochód zwolniony?

Po obliczeniu dochodu zwolnionego przy zastosowaniu podanego wyżej wzoru należy wpisać jego kwotę w poz. 25. Jest to kwota deklarowana – podatnik ma trzy lata kalendarzowe na wydanie przychodu na własne cele mieszkaniowe. Oznacza to, że w dacie złożenia zeznania PIT-39 (do 30 kwietnia następnego roku po sprzedaży), kwota ta nie musi być jeszcze faktycznie wydana.

Jeżeli podatnik w ogóle nie zamierza korzystać ze zwolnienia albo dochód uzyskany ze sprzedaży nie korzysta z całkowitego zwolnienia:

w poz. 26 wpisuje się kwotę dochodu, która będzie opodatkowana (podstawa obliczenia podatku);w poz. 27 należy wpisać kwotę podatku, tj. 19% kwoty wpisanej do poz. 26.

Jak PIT-39 rozlicza małżeństwo?

Małżeńska wspólność majątkowa ma charakter współwłasności łącznej, w której nie ma wydzielonych udziałów, tak jak to jest w przypadku współwłasności ułamkowej. Wydawać by się mogło, że w związku z tym w razie sprzedaży wspólnej nieruchomości małżonkowie powinni złożyć jedno wspólne zeznanie PIT-39. Tak jednak nie jest. Każde z małżonków składa odrębne zeznanie PIT-39, w którym wykazuje połowę przychodów, połowę kosztów oraz połowę dochodu, w tym dochodu zwolnionego.

Przeczytaj także:

Stella Brzeszczyńska