Posadzka żywiczna na tarasie - dlaczego warto? Właściwości i układanie żywicy
Posadzka żywiczna na tarasie tworzy szczelną warstwę wierzchnią. Dlatego też dobrze nadaje się do naprawienia przeciekającego tarasu na piętrze. Pokazujemy KROK PO KROKU, jak to można zrobić.
Taras przeciekał. Woda przedostawała się do wnętrza, bo nawierzchnia z płytek ceramicznych była uszkodzona, a hydroizolacja wykonana z papy nieszczelna. Szukanie usterki wymagałoby rozebrania warstw tarasu, więc zdecydowano się na prostsze rozwiązanie. Postanowiono tylko skuć płytki i na powierzchni tarasu ułożyć warstwę poliuretanowej posadzki, która jest wodoszczelna. To pozwoli zabezpieczyć pomieszczenie pod tarasem przed kolejnymi przeciekami. Taras ten naprawiano tydzień, bo kolejne operacje przeprowadzano dzień po dniu. Jeśli temperatura powietrza wynosi 20o C, po posadzce można zacząć chodzić po trzech dniach. Pełne obciążenie może nastąpić po tygodniu.
Naprawa podłoża tarasu przed wykonaniem posadzki żywicznej
Zerwano płytki ceramiczne na posadzce, cokole tarasu, podbudówce okna dachowego i balustradach. Powstała powierzchnia była bardzo nierówna, z licznymi wyrostkami zastygłej zaprawy klejowej. Należało to wszystko skuć do surowego podłoża. Powierzchnię zagruntowano preparatem będącym mieszaniną żywic epoksydowo-smołowych i poliuretanowych. Jest to środek łączący właściwości hydroizolacji (wodoszczelność) i posadzki żywicznej (wytrzymałość termiczna od - 30 do +80o C i odporność na chemikalia). Preparat ma dwa składniki (żywicę i utwardzacz), które należy połączyć ze sobą i wymieszać. Masę rozprowadza się szeroką płaską kielnią – raklą lub pacą zębatą. Po wyschnięciu warstwa powinna mieć 2 mm grubości. Podczas skuwania płytek powstało wiele miejscowych uszkodzeń podłoża. W celu wypełnienia ubytków w posadzce pokryto ją tą samą żywicą, ale z domieszką piasku kwarcowego o granulacji 0,1-0,8 mm. Taki beton żywiczny nakłada się jedną warstwą, używając rakli. Powstała w ten sposób warstwa podłoża nie była idealnie gładka, bo zostanie ona wyrównana matą z włókna szklanego, która ma zabezpieczać posadzkę na tarasie przed pęknięciami pod wpływem naprężeń termicznych. Zastosowano matę uszczelniającą o gramaturze 200 g/m2. Została ona szczelnie pokryta tą samą żywicą (jedna warstwa), ale bez piasku. Układa się ją pasami. Gdy pierwszy arkusz został szczelnie pokryty masą żywiczną z zakładem na zewnątrz, położono kolejny i znów dokładnie pokryto go żywicą z zakładem. Masę żywiczną nakłada się wałkiem i równo rozprowadza po powierzchni. Nie można dopuścić do tego, żeby mata się zmarszczyła, bo powstaną zgrubienia nie do zlikwidowania. Matą oklejono również podbudowę okna dachowego i dół ścian po bokach tarasu na wysokość około 5 cm. Gdy żywica pokrywająca maty wyschła, szlifierką z tarczą diamentową przeszlifowano podłoże, żeby usunąć wszelkie nierówności. Dół ścian po bokach tarasu, powierzchnię balustrady oraz podbudowy okna dachowego zagruntowano jednoskładnikową, bezcementową masą do wykonywania warstwy zbrojącej. Dyspersja polimerowa jest wzmocniona dodatkiem włókien szklanych. To materiał wodoszczelny, elastyczny, odporny na powstawanie rys i obciążenia mechaniczne. Po nałożeniu masę przetarto pacą gąbkową.
Czytaj też:
Posadzka żywiczna na tarasie. Opis kolejnych czynności
Teraz można było przystąpić do wykonywania właściwej posadzki. Ułożono pierwszą warstwę i zasypano ją piaskiem kwarcowym o granulacji 0,4-0,8 mm. Zastosowano jednoskładnikową, bardzo elastyczną poliuretanową powłokę posadzkową. Tworzy ona warstwę wodoszczelną o wysokiej odporności mechanicznej. Jest ona także odporna na promieniowanie UV i inne czynniki atmosferyczne. Żywicę rozprowadza się w cienkiej warstwie wałkiem. Gdy wyschła (nie klei się przy dotyku dłonią), piasek, który nie związał, trzeba zmieść. Przed nakładaniem nowej warstwy powierzchnię należy przeszlifować kamieniem szlifierskim, żeby ją zmatowić i żeby następna warstwa miała lepszą przyczepność, a potem odkurzyć. Następnego dnia ułożono kolejną warstwę powłoki poliuretanowej i posypano ją piaskiem kwarcowym. Gdy ta wyschła, powierzchnię pokryto jeszcze jedną warstwą tej samej żywicy, ale już bez piasku. Całą naprawianą powierzchnię przemalowano wałkiem, żeby ją doszczelnić.
Jako ostateczne wykończenie całego tarasu zastosowano dwuskładnikową żywicę poliuretanową. Jest to barwiona dyspersja wodna, którą można kupić w wielu kolorach oferowanych przez producenta (specjalne kolory można zamówić). Służy do wykony wania satynowo-matowych powłok nawierzchniowych na bardzo twardych i twardych warstwach poliuretanowych lub epoksydowych. Jest ona wodoszczelna, odporna na ścieranie, promieniowanie UV, środki chemi- czne. Rozprowadzono ją wałkiem w dwóch warstwach.
Posadzka żywiczna na tarasie. Jak to się robi?
Autor: Andrzej Szandomirski
Podłoże po usunięciu płytek zagruntowano preparatem bitumiczno-żywicznym i wyrównano betonem żywicznym. Konieczne było wyprofilowanie powierzchni tak, żeby woda spływała do odpływu grawitacyjnego
CZAS: układanie posadzki żywicznej trwa nawet tydzień, ponieważ kolejne warstwy wykonuje się dzień po dniu.
GRUBOŚĆ: posadzka składa się z wielu cienkich warstw żywicy. Może mieć grubość 2-4 mm.
Posadzki żywiczne
Tworzą powłoki wodoszczelne, odporne na wilgoć, niepalne i nietopiące się pod wpływem słońca. Są one twarde i elastyczne zarazem. Nie chłoną brudu i kurzu. Są bardzo łatwe w konserwacji. Wystarczy je czyścić wodą z dodatkiem środka myjącego. Można je wykończyć antypoślizgowo. Mogą być matowe, półmatowe lub błyszczące – te pierwsze są najbardziej odporne na ścieranie. Na zewnątrz stosuje się zwykle żywice poliuretanowe i metakrylowe. Żywice epoksydowe są najtańsze, ale za to wrażliwe na promieniowanie UV. Pod wpływem słońca może się na nich odbić wzór balustrady czy krzewu zacieniającego taras. Nawierzchnię z żywic robi się na podłożu betonowym. Masy na posadzki są jedno- albo dwuskładnikowe. W przypadku tych ostatnich trzeba połączyć ze sobą żywicę i utwardzacz. Każdą żywicę przed aplikacją dokładnie miesza się mieszadłem wolnoobrotowym. Układa się do pięciu warstw żywicy: trzy pierwsze stanowią podkład, dwie – powłokę wykończeniową. Mimo to takie posadzki są bardzo cienkie, mają 2-4 mm grubości. Można w nich zatopić piasek kwarcowy dowolnego koloru, dzięki czemu nawierzchnia będzie przypominać kamienną bądź stanowić abstrakcyjną dekorację. Posadzki żywiczne wykonują profesjonalne ekipy. Każdą warstwę robi się w odstępie mniej więcej 12 godzin. Czas trwania przerw technologicznych zależy od pogody. Optymalna temperatura to 20o C. Wtedy nawet po pięciu-sześciu godzinach można nakładać kolejną warstwę.
