Tuje Brabant czy tuje Szmaragd - czym się różnią te odmiany tui?
Tuje Szmaragd ('Smaragd')' i Brabant to jedne z najpopularniejszych roślin iglastych wykorzystywanych w przydomowych ogrodach. Mają wszechstronne zastosowanie, jednak najczęściej widuje się je uprawiane w grupach na żywopłoty. Czym różnią się tuja 'Smaragd' i tuja 'Brabant'? Czy ich wymagania i uprawa są odmienne?
Żywopłot z tui (a w zasadzie żywotników zachodnich, łac. Thuja occidentalis) – ma dwie podstawowe zalety:
- szybko tworzy zieloną ścianę (potrzeba zaledwie kilku lat),
- jest dekoracyjny przez cały rok.
Dlatego wszelkie mankamenty (brak zróżnicowania gatunkowego, częste choroby) są zdominowane właśnie przez te dwie kluczowe „właściwości”. Odmiany żywotnika zachodniego 'Smaragd' i 'Brabant' bardzo dobrze nadają się do tego celu, dlatego to właśnie o nie jest najwięcej zapytań w sklepach ogrodniczych. Tuje Szmaragd i Brabant nieco różnią się wyglądem.
Tuje 'Brabant' a tuje 'Smaragd' – porównanie tempa wzrostu
- tuja 'Brabant'
Osiągnięcie pułapu blisko 40 cm/rok jest możliwe, ale rzadsze niż w przypadku odmiany 'Brabant', która osiąga finalnie większe rozmiary – nawet do 5 m wysokości, rośnie szybko (przyrosty dochodzące do 40 cm w ciągu roku nie są niczym osobliwym).
- tuja 'Smaragd'
Żywotnik zachodni 'Smaragd' osiąga 2-3 m wysokości. Jego wzrost jest średnio silny. Zwykle roczne przyrosty w pierwszych kilkunastu latach wynoszą 20-30 cm, potem roślina „zwalnia”. Oczywiście siła wzrostu zależy od wielu czynników: światła, dostępności wody, rodzaju gleby i składników pokarmowych, odpowiedniego cięcia, a nawet jakości zakupionej sadzonki.
Autor: www.thinkstockphotos.com
Żywotnik zachodni 'Brabant'
Tuje 'Brabant' a tuje 'Smaragd' - pielęgnacja i zastosowanie
Zarówno tuja 'Smaragd', jak i tuja 'Brabant' mają podobne wymagania uprawowe i sposób pielęgnacji:
- Mrozoodporność. Są wytrzymałe na mróz (w obu przypadkach strefa mrozoodporności jest oznaczona jako 5a).
- Podlewanie. Wytwarzają płytki system korzeniowy, dlatego należy je regularnie podlewać. W przypadku żywopłotów dobrze sprawdza się kropelkowy system nawadniania. Ponadto należy podlewać je (już manualnie) w umiarkowanie ciepłe, zimowe dni. To ograniczy występowanie suszy fizjologicznej, której częstym objawem jest brązowienie igieł lub całych krzewów w okresie wiosennym.
- Źle znoszą zanieczyszczenie powietrza. Obie odmiany nie lubią zanieczyszczenia powietrza i zasolenia podłoża, dlatego należy unikać uprawy w dużych aglomeracjach miejskich.
- Nawożenie. Ze względu na chęć przyśpieszenia wzrostu – często wiosną nawozi się je nawozem azotowym, np. mocznikiem. To nic złego, jednak warto wprowadzić także inne nawozy zawierające pozostałe makroelementy (np. potas na lepsze krzewienie) oraz niedoceniane mikroelementy.
- Zabezpieczenie rośliny zimą. 'Brabant' zimą warto obwiązywać sznurkiem, gdyż częściej zalega na nim śnieg (który może powyginać lub połamać pędy). Gdy żywopłot jest już „dojrzały” - trzeba dbać o ten element niezależnie od odmiany. Warstwy śniegu u podstawy pozostawia się – to naturalna bariera chroniąca korzenie przed mrozem.
Przeczytaj też:
Tuje w ogrodzie: dlaczego tuje żółkną, brązowieją i usychają – najważniejsze przyczyny
Poza żywopłotami tuje warto wykorzystywać do tworzenia krzewiastych kompozycji – z innymi iglakami, a także roślinami liściastymi. Można je także sadzić w dużych skalniakach, w szpalerach lub tworzyć tajemnicze labirynty.
Tuje 'Brabant' a tuje 'Smaragd' - porównanie pokroju i wyglądu
- tuja 'Brabant'
Tuja 'Brabant' tworzy szeroką kolumnową koronę, dlatego można ją sadzić nieco gęściej (np. co 50 cm). Szybciej stworzy gęsty żywopłot bez prześwitów u góry. Tuje 'Brabant' posadzone w większej odległości od siebie pozwalają stworzyć nieco bardziej, naturalny, dziki żywopłot (na tyle ile w przypadku żywopłotów formowanych można mówić o naturalności). Odmiana jest nieco bardziej prostolinijna. Wytwarza jasnozielone gałązki, które nieco brunatnieją na zimę.
- tuja 'Smaragd'
Tuja 'Smaragd' zdobyła serca miłośników ogrodów nie tylko dzięki względnie szybkiemu wzrostowi, ale przede wszystkim przez atrakcyjny wygląd. Roślina ma regularny, stożkowy, gęsty pokrój i dobrze wybarwione, błyszczące, spłaszczone łuski. Niestety, taki kształt bryły rośliny uniemożliwia szybkie stworzenie gęstej, żywopłotowej ściany bez żadnych prześwitów. Przy sadzeniu trzeba zachować większe odległości (od 50-80cm), podstawy roślin stykają się w niedługim czasie, ale pomiędzy wierzchołkami wciąż są duże przerwy. Jednocześnie taki pokrój jest korzystny dla gęstości pędów w dolnej części krzewu. Dzięki „stożkowi” dociera tam więcej światła (to jeden z głównych powodów, dla których żywopłoty przycina się trapezowo – intensywniej w górnej strefie, lżej w dolnej).
