Sosna syberyjska - wymagania, uprawa, pielęgnacja, zastosowanie
Sosna syberyjska (Pinus sibirica), zwana też limbą syberyjską lub cedrem syberyjskim, to okazałe drzewo o dość regularnym pokroju. Warto mieć go w ogrodzie, gdyż ma niewielkie wymagania przy jednocześnie dużych walorach dekoracyjnych. Dowiedz się więcej o uprawie i zastosowaniu sosny syberyjskiej.
Sosna syberyjska (Pinus sibirica) ma na Syberii podobny „status”, co w u nas sosna pospolita. Jest gatunkiem powszechnym. Porasta znaczny obszar europejskiej Rosji aż po Syberię. Występuje również w Mongolii. W Polsce uprawia się ją w parkach i ogrodach.
Charakterystyka sosny syberyjskiej
Sosna syberyjska to wysokie drzewo (dorasta do 35 m wysokości) o regularnej koronie – początkowo kolumnowej, później cylindrycznej. W Polsce zwykle osiąga mniejsze rozmiary. Młode drzewa rosną wolno, u starszych roczne przyrosty wynoszą 15-30 cm (oczywiście zależy to także od warunków uprawy). Kora u młodych drzew jest szara, u starszych ciemnieje i pęka. Nie jest tak barwna jak kora sosny pospolitej. Sztywne, zielononiebieskie igły są zebrane po pięć na krótkopędach. Dzięki temu pędy wyglądają na gęste i „dorodne”. U sosny pospolitej igły są zebrane po dwie, rzadziej po 3-4 (u młodych drzew na wierzchołkach). Szyszki sosny syberyjskiej są duże – mają do 8 cm wysokości i do 5,5 cm szerokości. Drzewo wytwarza je od 15-tego roku życia. Sosna syberyjska przeżywa kilkaset lat.
Spis treści
- Charakterystyka sosny syberyjskiej
- Wymagania i uprawa sosny syberyjskiej
- Zastosowanie sosny syberyjskiej w ogrodzie
- Sosna syberyjska w kuchni
Wymagania i uprawa sosny syberyjskiej
- Stanowisko i podłoże dla sosny syberyjskiej
Sosna syberyjska znosi różnorodne warunki, ale źle dobrane stanowisko może poskutkować słabszym wzrostem lub mniej efektownym wyglądem. To gatunek światłożądny, najlepiej sadzić go w miejscach nasłonecznionych. Wtedy wzrost jest szybszy, wolniej ogałaca się z igieł, a w dodatku szybciej plonuje. Drzewo radzi sobie w lżejszych, przepuszczalnych glebach, ale preferuje podłoża żyzne, gliniaste, umiarkowanie wilgotne.
- Mrozoodporność sosny syberyjskiej
Sosna syberyjska jest odporna na silne mrozy i mroźne, wysuszające wiatry. Warto ją sadzić od strony wschodniej. Jest dobrą alternatywną dla bardziej wrażliwych gatunków w najchłodniejszych rejonach Polski.
- Sadzenie sosny syberyjskiej
Sosnę syberyjską można sadzić jesienią lub wiosną. Wymaga dużo przestrzeni, nie można jej umieszczać zbyt blisko ścian czy ogrodzenia.
- Podlewanie sosny syberyjskiej
Młode egzemplarze zaleca się podlewać regularnie, starsze jedynie w trakcie długotrwałej suszy. Każdą sosnę (i w ogóle wszystkie rośliny zimozielone) należy podlewać również w okresie zimowym. Zabieg wykonuje się sporadycznie, w umiarkowanie ciepłe i bezśnieżne dni. Zapobiega to suszy fizjologicznej, która objawia się wiosennym (i późniejszym) brązowieniem igieł. To jeden z najważniejszych zabiegów u iglaków.
- Nawożenie sosny syberyjskiej
Młode drzewka można dodatkowo zasilić nawozami. Optymalne są nawozy organiczne, np. obornik i kompost. Intensywne nawożenie mineralne nie jest konieczne. Z czasem drzewa faktycznie są bezobsługowe, nie wymagają regularnych zabiegów.
Drzewo ma regularny pokrój i raczej nie potrzebuje cięcia. Usuwa się jedynie pędy zaschnięte, uszkodzone i porażone przez choroby. Sporadycznie zaleca się dokonać oględzin w poszukiwaniu objawów chorób lub śladów żerowania szkodników.
Szkodniki iglaków: tarczniki, ochojnik, miodownica, miseczniki >>>
Autor: GettyImages
Sztywne, zielononiebieskie igły sosny syberyjskiej są zebrane po pięć na krótkopędach
Zastosowanie sosny syberyjskiej w ogrodzie
Sosna syberyjska może być efektownym soliterem posadzonym w centralnym miejscu w ogrodzie. To drzewo polecane raczej do dużego ogrodu. Ponadto uprawia się ją przy ogrodzeniach. Kilka drzew posadzonych w rzędzie stworzy po latach gęstą ścianę chroniącą ogród przed silnymi wiatrami. Poza tym drzewo nadaje się do dekoracji ogrodów skalnych i wrzosowisk. W tych dwóch przypadkach z czasem jednak trzeba będzie je przycinać, aby nie powodowało nadmiernego zacienienia. Gatunek pasuje do ogrodów różnego typu, w tym wiejskich, naturalistycznych, leśnych i orientalnych.
Ponadto sosna syberyjska dostarcza cennego budulca – drewno jest trwalsze i ma lepsze parametry w porównaniu z sosną pospolitą.
Autor: GettyImages
Nasiona sosny syberyjskiej to tzw. orzeszki cedrowe
Sosna syberyjska w kuchni
Sosna syberyjska to nie tylko roślina ozdobna, ale także jadalna. Wytwarza dość duże nasiona nazywane „orzeszkami cedrowymi”. Mają do 12 mm długości. Przypominają ziarna kawy, a smakiem kojarzą się ze słonecznikiem. Są zdrowe i pożywne, to skarbnica białek, tłuszczy, witamin (C, D, grupa B) i soli mineralnych. Z nasion wytwarza się olej cedrowy wykorzystywany w przemyśle spożywczym i medycynie. Orzeszki można dodawać do sałatek lub przyrządzać jako pesto.
Sosna syberyjska to ciekawa alternatywa dla nieco wyższej i dominującej w Polsce sosny pospolitej. Ma podobne walory dekoracyjne (mniej ozdobna z kory, bardziej efektowne szyszki), ale jednocześnie dostarcza cennych, jadalnych nasion.
Nie przegap:
Drzewa iglaste, które warto mieć w ogrodzie >>>
Popularne świerki do ogrodu. Świerki - uprawa, odmiany, przesadzanie >>>
Jodła – ciekawe gatunki jodły do ogrodów >>>
Autor: Piotr Mastalerz
Dom z bali świerkowych. Na dachu strzecha z trzciny. Projekt domu: Piotr Olszak
Autor: GettyImages
