Gaz w domu: jak wykonać instalację gazową. Jakie rury do gazu

Podpowiadamy, jakie wybrać rury do gazu i jak je zamontować. Warunkiem bezpiecznego działania instalacji gazowej jest jej prawidłowe wykonanie potwierdzone odbiorem zakładu gazowego.

W umowie przyłączeniowej zobowiązujemy się do rozpoczęcia odbioru gazu w określonym terminie. I do tego czasu powinniśmy przygotować instalację wewnętrzną (od szafki gazowej do domu i wewnątrz obiektu). To nasze zadanie i dobrze, by zbiegło się w czasie z planowanym terminem wykonania przyłącza.

Jakie rury do instalacji gazowej wewnątrz domu

Domowa instalacje gazową można zrobić z rur stalowych czarnych, bez szwu lub ze szwem, przewodowych łączonych przez spawanie (zewnętrzną, od kurka głównego – jeśli jest zamontowany w skrzynce w ogrodzeniu – do ściany domu i wewnątrz domu) albo z rur miedzianych twardych łączonych przez lutowanie (tylko wewnątrz domu). Wszystkie materiały i urządzenia muszą mieć aktualne dopuszczenia do stosowania w instalacjach gazowych na terenie Polski.

Rury stalowe w instalacji gazowej w celu uzyskania wymaganej trasy instalacji spawa się albo łączy łącznikami gwintowanymi z żeliwa białego i uszczelnia (taśmą teflonową lub pastą uszczelniającą). Aby nie korodowały, należy je pomalować farbą.

Rury miedziane są odporne na korozję, ale znacznie się wydłużają pod wpływem temperatury, więc zrobiona z nich instalacja musi być poprowadzona w sposób umożliwiający naturalną kompensację wydłużeń. Do uzyskania wymaganej trasy służą łączniki i kształtki z mosiądzu, uszczelniane taśmą teflonową albo pastą uszczelniającą.

Przewody w instalacji gazowej należy układać na wierzchu ścian i mocować do nich obejmami. Nie należy ich prowadzić przez pomieszczenia mieszkalne. Jeśli nie da się tego uniknąć nie wolno stosować połączeń gwintowanych. W takiej sytuacji najlepiej użyć rur miedzianych twardych - bez łączeń (w sklepach są dostępne pięciometrowe odcinki rur).

Przewody można ukryć w bruzdach osłoniętych nieuszczelnionymi ekranami albo – ale wyłącznie w przypadku rur stalowych, bo miedziane są na to zbyt delikatne – wypełnionych masą tynkarską, pod wpływem której nie będą korodowały i którą w razie potrzeby da się łatwo usunąć.

Między rurami gazowymi a innymi instalacjami (a zwłaszcza elektryczną) musi być zachowany bezpieczny odstęp. Od gniazd, łączników i innych iskrzących urządzeń elektrycznych powinien je dzielić dystans co najmniej 60 cm, od pionowych przewodów wodnych i centralnego ogrzewania – nie mniejszy niż 10 cm.

Jak rozprowadzić przewody gazowe

Wewnątrz budynku przewody gazowe należy rozprowadzić, zachowując następujące zasady:

• rury prowadzi się po wierzchu ścian (w szczególnych wypadkach dopuszcza się ułożenie ich za wentylowanym ekranem),
• trzeba unikać prowadzenia rur przez pomieszczenia mieszkalne,
• rury do gazu, przebiegając przez pomieszczenia bez okien lub bez wentylacji, trzeba umieszczać w stalowej rurze osłonowej bez szwu,
• nie wolno prowadzić przewodów gazowych w kanałach wentylacyjnych, dymowych, w bruzdach ścian oraz w odległości mniejszej niż 25 cm od kanałów spalinowych,
• rury z gazem ziemnym należy prowadzić co najmniej 10 cm nad innymi instalacjami,
• jeśli konieczne jest skrzyżowanie przewodu gazowego z inną instalacją, odległość między nimi musi wynosić co najmniej 2 cm,
• rurociągi należy układać z wykorzystaniem samokompensacji, czyli unikać długich prostych odcinków,
• odcinki rur przechodzące przez ściany konstrukcyjne i stropy trzeba zabezpieczyć rurami osłonowymi,
• rur nie wolno prowadzić przez fundamenty ani pod nimi,
• rury z gazem ziemnym prowadzi się pod sufitem, z gazem płynnym przy podłodze,
• rurociągi lub elastyczne węże do gazu płynnego między dwoma zaworami odcinającymi muszą mieć zawór bezpieczeństwa.

Zobacz galerię 5 zdjęć

Autor: Mariusz Bykowski

Domowa instalacje gazową można zrobić z rur stalowych łączonych przez spawanie

Sposób prowadzenia rur do gazu

Gaz z przyłącza kieruje się do pionu, czyli odcinka doprowadzającego go do każdej kondygnacji. Oczywiście piony robimy wtedy, gdy konieczne będzie podłączenie odbiornika gazu na każdej z nich (np. na parterze kuchenki, a na piętrze podgrzewacza). Piony robi się z rur stalowych (bez szwu lub przewodowych ze szwem). Przez ścianę zewnętrzną budynku rura gazowa powinna przechodzić na wysokości 50 cm nad podłogą piwnicy i biec w specjalnej rurze osłonowej (stalowej lub z PCV). Dzięki temu jest zabezpieczona przed ruchami będącymi wynikiem osiadania budynku. Od pionu/pionów gaz doprowadzany jest przewodami rozdzielającymi do odbiorników gazu.

Sprawdź też:

• Ogrzewanie domu GAZEM - plusy i minusy >>>
• ZBIORNIK na GAZ - jaki wybrać >>>

Odcinki pionowe muszą być oddalone od urządzeń iskrzących co najmniej 60 cm. Rozmieszczenie przewodów poziomych zależy od rodzaju gazu, jakim zasilana jest instalacja. Jeśli płynie nimi gaz ziemny, muszą się znajdować powyżej innych przewodów. Gdy jest w nich gaz płynny, przewody trzeba prowadzić poniżej przewodów elektrycznych i urządzeń iskrzących.

Połączenie rur gazowych: prosto lub pod kątem

Kiedy trzeba łączyć ze sobą przewody miedziane, stosuje się kształtki z mosiądzu. Natomiast przewody stalowe spawa się, gdy biegną na zewnątrz, a w instalacji wewnętrznej można stosować łączniki gwintowane. Miejsca połączeń trzeba uszczelnić taśmą teflonową lub pastą uszczelniającą. Jeśli przyłącze jest wykonane z polietylenu, jego połączenie z instalacją stalową lub miedzianą robi się przy użyciu łącznika gwintowanego przejściowego PE-stal lub PE-miedź.

Odbiorniki gazu

Do najczęściej używanych w domach należą: kotły, ogrzewacze i kuchenki. Urządzenia te muszą być podłączone do instalacji sztywnymi przewodami rozdzielającymi. Ich króćce łączy się z przewodem dwuzłączką. Wyjątkiem jest kuchenka gazowa, która można podłączyć szybkozłączką (elastycznym wężem z króćcem). Taka szybkozłączka musi mieć certyfikat bezpieczeństwa CE.Ponadto, montując kotły i ogrzewacze, przewody spalinowe trzeba prowadzić jak najkrótszą drogą, ich przekrój nie może się zmniejszać na całej długości, a długość liczona od przerywacza ciągu do wylotu nie może być mniejsza niż 2 m. Przewód spalinowy trzeba wyprowadzić ponad dach na wysokość zabezpieczającą przed zakłócaniem ciągu, zaś w przerywaczu powinien być zainstalowany czujnik ciśnienia spalin.Kurek odcinający dopływ gazu do kuchenki powinien być zmontowany nie dalej niż 0,5 m od króćca przyłączeniowego kuchenki, a urządzenie trzeba ustawić minimum 0,5 m od okna. Natomiast odległość miedzy palnikiem a okapem lub szafką nie może być mniejsza niż 1 m.Przed każdym odbiornikiem musi być zainstalowany kurek kulowy oraz tzw. wyczystka, czyli zaślepiony trójnik. Dzięki niemu możliwa jest kontrola i czyszczenie przewodów gazowych.

Odbiór instalacji gazowej

Odbiór instalacji gazowej jest konieczny, obowiązkowy i odbywa się w trzech etapach.

• Odbiór instalacji gazowej: etap I

Etap I polega na sprawdzeniu zgodności wykonania instalacji z uzgodnionym projektem, protokołami, wpisami do dziennika budowy oraz sprawdzeniu protokołu kominiarskiego o prawidłowym funkcjonowaniu kanałów wentylacyjnych i spalinowych.

• Odbiór instalacji gazowej: etap II

Etap II to ocena jakości wykonania instalacji gazowej, czyli kontrola:

• aktualnych atestów oraz dopuszczeń dla materiałów i urządzeń,
• trwałość zamocowań,
• rozstaw podpór,
• odległość od innych przewodów, kratek wentylacyjnych i okien,
• poprawność wykonania przejść przez przegrody,
• powłok malarskich i antykorozyjnych.

• Odbiór instalacji gazowej: etap III

Etap III to próba szczelności instalacji gazowej. Poddawane jej są wszystkie elementy instalacji – od kurka gazowego do odbiornika gazu. Próbę szczelności przeprowadza się przy użyciu sprężonego powietrza.Przed podłączeniem instalacji gazowej do sieci rozdzielczej wykonywany jest tez odbiór techniczny, Odbywa się on w obecności przedstawiciela dostawcy gazu i inwestora. Odbiór jest warunkiem podpisania z użytkownikiem umowy na dostawę gazu.