Prawidłowe oczyszczanie
Błędy popełnione przy budowie oczyszczalni, ujawniają się dopiero w czasie jej eksploatacji – po kilku miesiącach, a nawet latach. Ich naprawa będzie wówczas nie tylko kłopotliwa, ale i kosztowna.
Autor: Piotr Mastalerz
Zanim wybierzesz konkretną firmę oferującą zbudowanie przydomowej oczyszczalni, sprawdź jej referencje oraz zapytaj o doświadczenie. Niektóre z nich są typowo handlowe, czyli zajmują się wyłącznie sprzedażą urządzeń, a tylko część oferuje kompleksowe usługi w zakresie projektowania, montażu i monitoringu eksploatacji swoich oczyszczalni. Część firm pośredniczy również w uzyskaniu niezbędnych ustaleń formalno - prawnych od organów administracji.
Przepływ powietrza
Podczas procesów oczyszczania w osadniku gnilnym powstają gazy, które należy odprowadzić tak, aby nie były odczuwalne na działce i w domu. Dlatego jeśli ścieki z domowej instalacji kanalizacyjnej mają być odprowadzane do oczyszczalni ścieków, główny pion kanalizacyjny w budynku musi być wyprowadzony ponad dach i zakończony wywiewką zapewniającą swobodne połączenie z atmosferą. W ten sposób będą odprowadzane gazy z osadnika wstępnego, które mają nieprzyjemny zapach. Niektórzy producenci oczyszczalni zalecają odprowadzanie gazów poprzez oddzielny pion wentylacyjny. Można go poprowadzić na zewnątrz, na przykład umieszczając obok rury spustowej od rynny drugą dodatkową rurę z takiego samego materiału. Można też wykorzystać rosnące w pobliżu drzewo. Rurę powinno się umieścić możliwie daleko od okien, drzwi czy tarasu. Nie należy podłączać pionu kanalizacyjnego do kanału wentylacyjnego, nawet jeżeli nie jest on nigdzie więcej otwarty. Z takiego kanału można skorzystać, jedynie traktując go jak szacht instalacyjny, do którego wkłada się szczelną rurę zakończoną powyżej jego wylotu nad dachem. Takie wykonanie będzie gwarancją, że wyziewy z kanalizacji nie będą wdmuchiwane do sąsiednich kanałów wentylacyjnych nawet przez silne podmuchy wiatru. Jeśli domowa kanalizacja jest odpowietrzana wyłącznie przez zawory napowietrzające, Prawie wszystkie oczyszczalnie z udziałem roślin są specjalnie projektowane i indywidualnie dobierane do konkretnych warunków na działce. W ich skład wchodzi często oczko wodne lub studnia chłonna. Zwykle firmy mające w ofercie takie oczyszczalnie zapewniają kompleksową usługę, szczególnie że niektóre oczyszczalnie są bardzo wymagające. Na przykład oczyszczalnia gruntowo- korzeniowa przez pierwsze dwa-trzy lata wymaga wiele pracy – trzeba posadzić trzcinę i zadbać o to, aby się dobrze zakorzeniła na filtrze. Z udziałem roślintrzeba przewidzieć osobną wentylację dla oczyszczalni. Zawory zabezpieczają instalację przed powstawaniem podciśnienia, ale uniemożliwiają swobodne wydostawanie się gazów powstających podczas fermentacji w osadniku gnilnym.
Autor: Mariusz Bykowski
Instalacja kanalizacyjna podłączona do przydomowej oczyszczalni musi mieć przynajmniej jeden pion kanalizacyjny wyprowadzony ponad dach i zakończony wywiewką
Tłuszcz oddzielony
Jeżeli w oczyszczalni przewidziano separator tłuszczu, trzeba pamiętać o rozdzieleniu instalacji i wykonaniu oddzielnego wyjścia z budynku dla ścieków zawierających tłuszcz (ze zlewozmywaka, natrysku, umywalki) oraz fekalnych (z WC). Do separatora nie można odprowadzać ścieków bytowych. Nie wolno również wprowadzać do oczyszczalni ścieków z wpustów podłogowych w garażu, chyba że zastosuje się separator substancji ropopochodnych (ale jest to drogie urządzenie).
Wentylacji przez pion kanalizacyjny nie należy mylić z wentylacją znajdującą się na końcu drenażu (kominki napowietrzające), która napowietrza cały układ oczyszczalni. W każdej oczyszczalni z drenażem rozsączającym muszą być i jedna, i druga.
Ostrożnie z osadnikiem
Osadnik gnilny trzeba wypoziomować podczas posadawiania w gruncie. Jest to ważne ze względu na grawitacyjny przepływ ścieków. Dopiero po odpowiednim ustawieniu osadnik można zasypać. W trudnych warunkach gruntowo-wodnych, na przykład przy bardzo wysokim poziomie wód gruntowych lub w niestabilnym gruncie, albo w przypadku usytuowania zbiornika pod wjazdem do garażu, należy wzmocnić grunt wokół osadnika, niezależnie od rodzaju tworzywa, z jakiego jest wykonany. W dobrych warunkach zbiorniki o grubszych ściankach (na przykład z polietylenu wysokiej gęstości) i ze specjalnymi wytłoczeniami na nich, które zapewniają większą odporność mechaniczną oraz możliwość samoistnego kotwienia się w gruncie, nie wymagają cementowania. Zbiorniki cienkościenne lub z materiałów o słabej wytrzymałości na napór gruntu zawsze trzeba otoczyć stabilizowanym cementem. Podczas zasypywania zbiornik musi być wypełniony wodą. Nie wolno zasypywać pustego, a zwłaszcza pozostawiać go nienapełnionego przez dłuższy czas. Po okresowym podniesieniu poziomu wody gruntowej lub podtopieniu przez wody opadowe zbiornik może zostać uszkodzony, a nawet wypchnięty z ziemi. Wtedy konieczna jest wymiana na nowy.
Autor: Łukasz Kozłowski
Kiedy poziom wód gruntowych jest wysoki, może dojść do wypchnięcia nieodpowiednio zabezpieczonego osadnika, zwłaszcza lekkiego – z tworzywa
Podczas eksploatacji
Aby oczyszczalnia funkcjonowała prawidłowo i oczyszczała ścieki w wymaganym stopniu również po kilku miesiącach czy latach eksploatacji, trzeba się stosować do zaleceń producenta, czyli:
- systematycznie wywozić osad z osadnika gnilnego. Zwykle nie częściej niż raz na pół roku i nie rzadziej niż raz na dwa-trzy lata. Należy to do obowiązków właściciela przydomowej oczyszczalni. Trzeba zamówić w tym celu wóz asenizacyjny;
- kontrolować filtr w osadniku. Należy sprawdzić jego drożność i ewentualnie wyczyścić – mniej więcej co pół roku;
- sprawdzać studzienkę rozdzielczą, ewentualnie usunąć z niej osad. Robi się to raz na kilka miesięcy;
- robić przeglądy urządzeń. Jeśli w oczyszczalni są pompy lub inne urządzenia elektromechaniczne (na przykład w złożach biologicznych czy bioreaktorach z osadem czynnym), należy okresowo sprawdzać ich stan techniczny.
Żeby ułatwić pracę właścicielom, niektóre firmy dostarczają dokładną instrukcję obsługi z kalendarzem, w którym opisane jest dokładnie, co i kiedy należy robić, aby oczyszczalnia działała dobrze.
Oczyszczalnia bez kłopotów– 10 wskazówek
1. Wszystkie elementy oczyszczalni trzeba montować zgodnie z instrukcją i zaleceniami producenta. Jeśli montaż powierza się fachowcom, należy koniecznie sprawdzić ich referencje, zapytać o gwarancje na wykonane prace i późniejszy serwis.2. Przykanalik układa się ze spadkiem 2-3% w kierunku zbiornika, gdy ma być dłuższy niż 5 m, koniecznie trzeba go zaizolować.3. Osadnik wstępny ustawia się na wypoziomowanej warstwie zagęszczonego piasku. Jeśli poziom wód gruntowych jest wysoki, należy go zakotwić (dotyczy to przede wszystkim zbiorników z tworzyw sztucznych).4. Zbiorniki z tworzyw sztucznych trzeba zabezpieczyć przed naporem gruntu, czyli po osadzeniu napełnić wodą i dopiero wtedy zasypywać. Zbiornik można też otoczyć piaskiem stabilizowanym cementem.5. Rury drenażowe powinno się układać w warstwie żwiru nie drobniejszego niż 2-4 cm. Umożliwi to przepływ powietrza z tlenem niezbędnym bakteriom glebowym.6. Powinno się stosować rury o gładkich ściankach. Karbowane utrudniają przepływ i ścieków, i powietrza.7. Drenaż trzeba przykryć geowłókniną. Nie można zamiast niej stosować folii, bo jest nieprzepuszczalna dla wody i powietrza.8. Na końcu drenażu jest konieczny kominek (lub kominki) napowietrzający, który wyprowadza się około 0,5 m nad poziom terenu. Trzeba zadbać o to, aby powietrze mogło swobodnie dopływać do układu.9. Aby zapewnić grawitacyjny przepływ powietrza w drenażu rozsączającym, konieczne jest podłączenie układu do wentylacji wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej.10 . Podczas eksploatacji trzeba pamiętać o regularnej, zalecanej przez producenta kontroli urządzeń i o wywożeniu osadów
