Z czego murować ściany? Beton komórkowy i ceramika budowlana - wady i zalety

Rożnice między betonem komórkowym a ceramiką poryzowaną nie są drastyczne. Parametry obu materiałów na ściany są dość zbliżone. Większych różnic dopatrzysz się, obserwując wznoszenie ścian i rozmawiając z wykonawcami.

Teoretycznie inwestorów nie musi interesować to, czy budowa domu jest łatwa i szybka. Płacą, więc wymagają dotrzymania terminów i solidności. Jednak warto pamiętać, że łatwiejsze technologie i dobre materiały budowlane są bardziej odporne na błędy. Czas wykonania ma natomiast znaczenie nie tylko dla wykonawców, którzy gdy szybciej murują, są w stanie obsłużyć więcej klientów, ale też dla nas, liczy się przecież każdy dzień na drodze do wymarzonego domu. Szybkość i prostota pracy budowlanych mają też przełożenie na koszt robocizny.

Beton komórkowy - zalety i wady technologii

Elementy z betonu komórkowego są spore i niezbyt ciężkie, więc prace postępują dość żwawo. Cięcie ich nie nastręcza kłopotów i wystarczy tu odpowiednia piła ręczna. Bloczki z betonu komórkowego najłatwiej murować na tradycyjną zaprawę cementowo-wapienną, ale często stosowana jest zaprawa cienkowarstwowa (klejowa). Bez tej ostatniej nie ma mowy o wznoszeniu ścian jednowarstwowych. Nanosi się ją szybko i sprawnie dzięki wykorzystaniu specjalnych kielni z podajnikiem lub tak zwanych skrzynek murarskich. Podczas murowania ścian na cienką spoinę, niezwykle ważne jest jednak wypoziomowanie pierwszej warstwy bloczków. Od tego zależy, czy wszystkie poziome spoiny będą równoległe i jednakowej grubości. Nie da się bowiem korygować ustawienia bloczków z betonu komórkowego na zaprawie, bo ta ma raptem grubość 2-3 mm. Zaletą betonu komórkowego jest natomiast to, że nawet gdy warstwa nie wyjdzie idealnie prosto, można ją wyrównać, szlifując bloczki.

Sprawdź też: beton komórkowy - jakie wymiary bloczka wybrać >>>

Niedogodnością w murowaniu ścian z betonu komórkowego może być co najwyżej potrzeba szpachlowania dziur po uchwytach służących do noszenia bloczków. Takie dziury pozostają w narożnikach ścian i w otworach okiennych lub drzwiowych. Do szpachlowania wystarczy użyć pyłu pozostałego po szlifowaniu zmieszanego z zaprawą klejową.

Ceramika poryzowana - zalety i wady technologii

Gdyby zrobić zawody murarskie, ekipa wznosząca ściany z ceramiki mogłaby przegrać z murarzami budującymi z bloczków z betonu komórkowego. Opóźnienia wynikałyby z tego, że pustaki są krótsze niż bloczki. Przy murowaniu na zaprawę tradycyjną tempo i prostota murowania są podobne jak w przypadku betonu komórkowego. Kłopoty zaczynają się, kiedy do murowania ścian chcesz użyć zaprawy klejowej zalecanej do ścian jednowarstwowych. Po pierwsze wymagane są wówczas specjalne pustaki ze szlifowaną powierzchnią górną i dolną. Wiele trudności sprawia nanoszenie zaprawy klejowej, która ma konsystencję półpłynną. Gdy będzie za rzadka, zacznie wpływać w otwory. Korzystniej jest zastąpić ją zaprawą w postaci piany, którą nanosi się pistoletem. Ta technologia zdecydowanie przyspiesza murowanie ścian, choć wymaga szczególnej dokładności. Podobnie jak w przypadku zaprawy klejowej niezbędne jest szczególnie precyzyjne wypoziomowanie pierwszej warstwy pustaków. Niestety, ich nie da się szlifować (podczas gdy bloczki można), więc nie masz koła ratunkowego i jakikolwiek błąd w wykonaniu pierwszej warstwy odbije się negatywnie na poprawności wykonania całej ściany. Jeśli jednak zatrudnimy fachowców przeszkolonych w tej metodzie murowania, zdołają oni wypoziomować pierwszą warstwę pustaków jak należy.

Radosław Murat