Murowanie ścian warstwowych: beton komórkowy, silikaty czy ceramika budowlana?

Na rynku jest wiele materiałów, z których może odbyć się murowanie ścian. Co wybrać: beton komórkowy, silikaty a może ceramikę budowlaną? Odpowiedź jest istotna, ponieważ materiał nośny, jako podstawa konstrukcji budynku, musi mieć odpowiednie parametry techniczne. Poznaj wady i zalety wszystkich materiałów.

Zobacz galerię 1 zdjęcie

Autor: Mariusz Bykowski

Izolację można układać dopiero wtedy, kiedy mury wyschną, Inaczej wilgoć nie będzie mogła swobodnie odparować.

Połączenie materiału nośnego z izolacją daje możliwość optymalnego projektowania ścian, pozwalając na dopasowanie ich właściwości i kosztów do indywidualnych potrzeb inwestora. To dlatego ściany dwuwarstwowe zyskały tak wielką popularność.

Beton komórkowy

W skład mieszanki betonu komórkowego używanej do produkcji bloczków wchodzą: spoiwo w postaci cementu lub cementu z wapnem, kruszywo, czyli piasek kwarcowy z ewentualną domieszką popiołów lotnych (bloczki są wówczas szare), aluminiowy proszek lub pasta jako środek zapewniający powstawanie porów powietrznych (wywołuje uwalnianie wodoru) oraz woda i dodatki poprawiające właściwości plastyczne mieszanki.

Sprawdź też: materiały budowlane - zwrot VAT >>>

Stosunek ilościowy poszczególnych składników decyduje o późniejszej gęstości betonu (stopniu poryzacji). Po wstępnej obróbce i wymieszaniu masę wlewa się do form, gdzie na skutek reakcji chemicznej dochodzi do uwalniania się wodoru oraz jego wymiany na powietrze. Spulchniona masa z pęcherzykami powietrza po stwardnieniu jest krojona w bloki i poddawana autoklawizacji, czyli utwardzaniu w temperaturze 180-190°C parą wodną pod wysokim ciśnieniem. Proces autoklawizacji eliminuje zjawisko skurczu chemicznego tworzywa, zapewnia też bloczkom betonowym odpowiednią wytrzymałość i mrozoodporność.

ZOBACZ: Budowa z silikatów - ścianka kolankowa. Jak to dobrze zrobić?

Jakie są dostępne produkty z betonu komórkowego?

O gładkości elementów i ich tolerancji wymiarowej decydują urządzenia używane do cięcia – im bardziej nowoczesne linie produkcyjne, tym bloczki wyglądają lepiej (obróbka nie ma jednak znaczącego wpływu na ich parametry). Bloczki mają wysokość 20, 24 lub 30 cm, szerokość 18, 20, 24, 30 cm i długość 59 lub 60 cm. Najczęściej podczas budowy domu korzysta się z elementów o szerokości 24 i 30 cm. Są to wymiary optymalne pod względem parametrów techniczno-użytkowych – ściana ma odpowiednią nośność i izolacyjność, a po ociepleniu nie jest gruba. Klasa gęstości bloczków powinna być określona w projekcie. Samodzielnie nie powinno się jej zmieniać (zwłaszcza na niższą), bo wpływa ona na wytrzymałość ściany i na jej izolacyjność cieplną. Bloczki o klasie gęstości 350 kg/m³ są najcieplejsze, ale mają najmniejszą wytrzymałość. Z kolei najmocniejsza odmiana 700 jest jednocześnie najzimniejsza i stosunkowo droga, dlatego używa się jej tylko w newralgicznych miejscach (obciążonych mocniej niż pozostałe), na wyraźne zlecenie projektanta. Najpopularniejsze odmiany bloczków to 500 i 600 kg/m³.

Bloczki z betonu komórkowego - czym się różnią?

Bloczki różnią się między sobą dokładnością wymiarową określaną przez jedną z trzech kategorii. Kategoria GPLM zakłada tolerancję 3-5 mm, czyli elementy muszą być murowane na grubowarstwową zaprawę (cementową,cementowo- wapienną lub ciepłochronną). Kategoria TLM dotyczy elementów murowanych na cienkowarstwową zaprawę klejową, przy czym dzieli się ona na TLMA (dla profesjonalistów) i TLMB o tolerancji 1-1,5 mm (dla standardowych wykonawców). Boczne powierzchnie bloczków mogą być gładkie, wówczas muruje się je na spoiny poziome i pionowe. Mogą też być wyprofilowane we wpust i wypust, wtedy pionowych spoin nie wypełnia się zaprawą. Większość elementów ma uchwyty montażowe, które ułatwiają ich równe dostawianie w murze.

Bloczki z betonu komórkowego cena

Bloczki nie są drogie. Ściana zewnętrzna grubości 18 cm kosztuje średnio 41-70 zł/m², grubości 24 cm – 45-84 zł/m², a 30 cm – do 125 zł/m². Warto wiedzieć, że u wielu producentów zaprawa klejowa jest dostarczana w cenie bloczków. Dotyczy to takiej ilości, na jaką wskazuje obliczeniowe zużycie dla danej liczby bloczków. Jeśli potrzebujemy więcej zaprawy (na przykład wykonawca układał ją zbyt grubo), musimy oczywiście dopłacić.

Silikaty - niedrogi i ciepły materiał budowlany

Są produkowane z piasku i wapna oraz niewielkiej ilości wody. Podczas obróbki mieszanki w reaktorach zachodzi proces gaszenia wapna, któremu towarzyszy wydzielanie się ciepła, a środowisko uzyskuje odczyn zasadowy. To sprawia, że ziarna piasku tracą krystaliczną strukturę i mogą przekształcić się w silikat. Po uformowaniu bloków poddaje się je autoklawizacji, w wyniku której elementy uzyskują zwartą, gładką strukturę. Silikaty są bardzo odporne na działanie czynników atmosferycznych, a dzięki silnie zasadowemu odczynowi także na rozwój mikroorganizmów. Duży ciężar wynikający z bardzo gęstej struktury zapewnia im wysoką izolacyjność akustyczną. Są też świetnymi akumulatorami ciepła.

Bloczki różnią się między sobą ciężarem, wyprofilowaniem boków, gładkością powierzchni, wymiarami i strukturą – mogą być pełne lub drążone. Elementy pełne są bardzo ciężkie (dzięki temu dobrze tłumią dźwięki), więc wykorzystuje się je raczej wewnątrz budynku. Na ściany zewnętrzne wybiera się raczej elementy drążone, bo są lżejsze, więc łatwiej się je układa, a przy tym mają nieco lepszą izolacyjność cieplną. Drążenia mogą mieć różny układ, oprócz zmniejszania ciężaru mają też funkcję użytkową – stanowią korytka dla przewodów instalacyjnych. To ważne, bo drążenie bruzd w twardych silikatach jest żmudną pracą. Na ściany, w których nie będą biec przewody, warto wybierać elementy o otworach nawierconych od spodu i zasklepionych od góry – wówczas podczas murowania nie wpada w nie zaprawa.

Bloczki silikatowe mają szerokość 18, 24 lub 25 cm. Poszczególne wyroby różnią się wyglądem – kolorem lub gładkością powierzchni – ale nie ma to wpływu na ich właściwości techniczne, a wynika jedynie z cech surowców użytych w mieszance (na przykład różnic w składzie mineralnym piasku). Niewątpliwą zaletą silikatów jest ich korzystna cena – 1 m2 ściany grubości 18 cm kosztuje średnio 43-79 zł, a grubości 24 cm – 57-93 zł.

Ceramika budowlana - podstawowe informacje

Surowcem do produkcji pustaków jest glina. Jej złoża różnią się właściwościami w zależności od rejonu wydobycia, co wpływa na wygląd pustaków z ceramiki budowlanej – jedne są bardziej czerwone, inne brązowe, jeszcze inne brunatnożółte. Nie ma to znaczenia dla ich parametrów, jest jedynie wynikiem zróżnicowanego stężenia minerałów ilastych (średnio można przyjąć, że stanowią one połowę składu, reszta to piasek i domieszki, w tym również substancje organiczne). W ceramice poryzowanej stosuje się jeszcze domieszki w postaci trocin lub mączki drzewnej, które ulegają spaleniu w procesie produkcyjnym, pozostawiając zamknięte mikropory. Poprawiają one izolacyjność cieplną elementów. Uformowane pustaki poddaje się spiekaniu w wysokiej temperaturze, co ma na celu zapewnienie im mrozoodporności i obniżenie nasiąkliwości.

Pustaki mają wysokość 22 lub 23,8 cm, długość 24,7- 46,5 cm i szerokość 18,8; 19; 25 lub 30 cm. Taki zakres szerokości (a więc grubości ściany) jest optymalny pod względem konstrukcyjno-użytkowym. Ściany węższe niż 18 cm są wprawdzie w stanie przenieść obciążenia występujące w budynku jednorodzinnym, ale w miejscach narażonych na silniejsze lub punktowe obciążenia (oparcie stropu, więźby dachowej) mogłyby popękać. Z kolei szersze ściany po dociepleniu będą bardzo grube, co utrudni montaż parapetów i niepotrzebnie zabierze przestrzeń użytkową budynku (obrys zewnętrzny budynku często jest ściśle określony w warunkach zabudowy i nie wolno go zwiększać, więc gruba ściana musi zabrać część pomieszczeń).

Czym różnią się pustaki z ceramiki budowlanej

Pustaki mają nierówną powierzchnię, dlatego do ich łączenia używa się tradycyjnych zapraw grubowarstwowych. Są jednak elementy szlifowane. Ich górna powierzchnia jest wygładzona na tyle, że nadaje się do cienkiej warstwy zaprawy klejowej albo – nowości na rynku – poliuretanowej w piance, nakładanej dwoma pasmami. Jeśli używa się cienkowarstwowych zapraw, trzeba pamiętać o wzmacnianiu zbrojeniem poziomych spoin pod otworami i o usztywnianiu ściany wieńcami.

Pustaki różnią się strukturą, ale w coraz mniejszym stopniu dotyczy to samej ceramiki – raczej budowy i układu drążeń elementów. Na rynku przeważającą większość stanowią obecnie pustaki poryzowane, wypierają one tak popularną do niedawna ceramikę tradycyjną. Technologie rozwinęły się bowiem na tyle, że koszt wyprodukowania pustaka tradycyjnego jest niewiele niższy niż znacznie cieplejszego poryzowanego – producenci świadomie decydują się więc na nowy asortyment. Technologie rozwinęły się bowiem na tyle, że koszt wyprodukowania pustaka tradycyjnego jest niewiele niższy niż znacznie cieplejszego poryzowanego – producenci świadomie decydują się więc na nowy asortyment. Ściana wymurowana z tradycyjnych elementów kosztuje średnio 46-56 zł/m², a z ceramiki poryzowanej – 70-94 zł/m².

Wideo: z czego zbudować dom

Ceramika budowlana - wybieramy materiały potrzebne do budowy domu. Beton komórkowy, silikaty, ceramika - zobacz wideo.