Montaż okien na pianę i zastosowanie taśm izolacyjnych. Zasady montażu okna

Montaż okien na pianę, czyli osadzanie ich w murze, wciąż jest najpopularniejszym sposobem montażu okien. Umożliwia on łatwe i stabilne podparcie stolarki, nawet o dużych rozmiarach. Popularne określenie „montaż na pianę” nie oznacza jednak, że okno za pomocą piany montażowej przykleja się do muru. Sprawdź, jak prawidłowo wykonać montaż okna na pianę.

Do mocowania okna można używać standardowych łączników. Osadzone okna można uszczelnić i prowadzić prace wewnątrz budynku, a ściany ocieplać dopiero po kilku miesiącach. Takie rozwiązanie jest więc najtańsze i najbardziej uniwersalne. Aby ograniczyć straty ciepła, okna umieszcza się przy zewnętrznej krawędzi muru, na granicy z ociepleniem. Wtedy nie ma odsłoniętych powierzchni ościeży wokół okna, a izolacja ściany dochodzi do samej ramy okiennej, osłaniając styk okna z murem, a najczęściej dodatkowo tworząc niewielki węgarek na ościeżnicy.

Zasady montażu okien na pianę

Popularne określenie montaż na pianę nie oznacza, że okno za pomocą piany montażowej przykleja się do muru. Rama musi być zamocowana do ściany w sposób mechaniczny. Do montażu okna używa się dybli, śrub lub kotew. Dyble i śruby służą do mocowania bezpośredniego – przykręca się je do ościeża przez profil. Wykonuje się to dopiero po wstawieniu okna w otwór. Trzeba pamiętać o uwzględnieniu rodzaju materiału, z którego wykonane są ościeża. Dyble to kołki rozporowe. Nadają się zarówno do ściany z materiałów o gęstej strukturze, jak i porowatych. Śrub nie należy stosować w ścianach z pustaków ceramicznych. Kotwy to łączniki do montażu pośredniego. Jednym końcem są przytwierdzone do profilu okiennego, a drugi koniec wkrętami mocuje się do ościeża. Dzięki temu łatwiej ustabilizować okno w prawidłowym położeniu.

Sprawdź też:

• Prawidłowy montaż okien i drzwi - jakie zastosować łączniki >>>

Kotwy przykręca się do ramy okiennej jeszcze przed wstawieniem okna w otwór. Łączniki muszą być rozmieszczone na całym obwodzie okna. Ich rozstaw nie może przekraczać 70 cm. Maksymalna odległość od narożników i od krawędzi słupka lub ślemienia to 15 cm.
Zanim przykręci się okno do muru, trzeba je prawidłowo ustawić. Odkształcenia źle zamontowanej ramy mogą być przyczyną powstania na jej styku z pianką spękań, a więc nieszczelności.

Sprawdź też:

• Nowe okna połaciowe do starego dachu: poradnik remontowy >>>

Rama okna musi być ustabilizowana w pionie i w poziomie. Odchylenia nie mogą być większe od dopuszczalnych przez producenta okna – przyjmuje się, że w przypadku elementów o długości do 3 m nie powinny przekraczać 1,5 mm/m. Należy sprawdzić, czy zachowane są wszystkie kąty proste, czy nie doszło do zwichrowania ramiaków. W prostokątnym oknie mierzy się obie przekątne. Do prawidłowego ustawienia okna w otworze służą klocki montażowe umieszczane w szczelinach między profilem a murem. Prześwit wokół ramy powinien mieć od 1,5 do 3 cm – tym więcej, im okno jest większe.

Uszczelnienie okna za pomocą pianki poliuretanowej

Najczęściej używa się do tego pianki poliuretanowej. Jest niedroga, łatwa w aplikacji i obróbce, elastyczna i dobrze dopasowuje się do otworu. Pianka jest też dość trwała i odporna na czynniki atmosferyczne, nie szkodzi jej nawet krótkotrwały kontakt z wilgotnym powietrzem. Z tego powodu wielu wykonawców uważa ją za materiał wystarczający do uszczelnienia styku okna z murem i kończy montaż na tym etapie. Tymczasem pianka używana do uszczelnień nie jest wodoszczelna. Po umieszczeniu jej na styku okna z murem cały czas jest narażona na kontakt z wilgocią, która wnika w nią zarówno od zewnątrz, z wody opadowej spływającej po ramie okiennej, jak i od środka, jako para wodna z pomieszczeń. W zimie zgromadzona w piance wilgoć zamarza i niszczy jej strukturę. Pianka z czasem ulega przez to degradacji, traci izolacyjność, staje się coraz brudniejsza i rozwija się na niej pleśń.

Osłona pianki montażowej

Aby do tego nie doszło, trzeba pianę z obu stron osłonić. Ani parapet, ani tynk nie stanowią szczelnej ochrony. Należy użyć taśm izolacyjnych, zachowując większą szczelność wewnątrz niż na zewnątrz. Wówczas nawet jeśli wilgoć dostanie się do ocieplenia przez ewentualne nieszczelności, nie zostanie w nim zamknięta, tylko będzie mogła odparować na zewnątrz. Dlatego piankę osłania się od środka taśmą paroizolacyjną, a od zewnątrz taśmą wodoszczelną, ale paroprzepuszczalną.

Zewnętrzna taśma dodatkowo chroni styk okna z murem przed przewiewaniem. Warunkiem prawidłowego działania taśm jest ich dokładne przyleganie zarówno do ramy okiennej, jak i do powierzchni ościeży. Podłoże powinno być gładkie, bo choć taśmy są elastyczne, to trudno szczelnie okleić nimi rowki, ubytki czy grudki zastygniętej zaprawy murarskiej. W nieszczelności może się później dostawać woda. Dlatego przed montażem okien powierzchnię ościeży należy zagruntować.

Taśmy izolacyjne

Osłaniają piankę, chroniąc ją przed zawilgoceniem. Są elastyczne, a podczas prac wykończeniowych można je tynkować i malować. Taśmy mocowane po zewnętrznej stronie styku okna z murem są odporne na wodę, nawet na zacinający deszcz, ale paroprzepuszczalne. Te stosowane od wewnątrz są paroszczelne. Są też taśmy uniwersalne – można je wykorzystywać zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz styku. Ich zdolność do przepuszczania pary wodnej zmienia się w zależności od wilgotności powietrza. Większość taśm ma szerokość od 7 do 15 cm, niektóre do 29 cm. Mogą być zbrojone włóknami polipropylenowymi, co zwiększa ich wytrzymałość na rozdarcie. Wszystkie mają samoprzylepny pasek umożliwiający przyklejenie ich do ościeżnicy, a niekiedy również samoprzylepną butylową wstęgę do przymocowania do ościeża. Jeśli takiej wstęgi nie ma, krawędź taśmy trzeba przytwierdzić do ościeża klejem lub butylową taśmą klejącą, która przydaje się również do uszczelniania połączeń.

Sprawdź też:

• Parowanie szyb w domu: przyczyny. Dlaczego są zaparowane okna?

Taśmy izolacyjne wymagają równego podłoża. Powierzchnie żelbetowe, bloczki silikatowe czy z betonu komórkowego murowane na zaprawę klejową są wystarczająco gładkie i wystarczy je zagruntować, aby zwiększyć przyczepność kleju. W pozostałych przypadkach do wyrównania ościeży używa się zaprawy murarskiej. Grubość warstwy zależy od nierówności muru, może to być nawet około 2 cm – trzeba to uwzględnić podczas pomiaru otworów okiennych.

Piany poliuretanowe niskorozprężne: uszczelnianie okien

Przestrzeń wokół okien można uszczelniać tylko pianką niskorozprężną, która nie grozi uszkodzeniem ramy. Pianki mogą być zapakowane w puszki z wężykiem albo przeznaczone do aplikacji pistoletem. Różnią się między sobą parametrami. Wszystkie mają bardzo dobrą izolacyjność – standardowo ich współczynnik przewodzenia ciepła λ wynosi około 0,035 W/(m⋅K). Niektóre zapewniają podwyższoną izolacyjność akustyczną – 60 dB. Inne cechują się szybkim czasem utwardzania, nawet 15 minut od nałożenia. Są też piany trudno zapalne do ognioodpornych uszczelnień. Do montażu późną jesienią, a nawet zimą, nadają się tak zwane piany zimowe, które można aplikować w temperaturze -20ºC, a nie jak tradycyjne +5ºC. Piany wymagają wilgotnego podłoża, tylko wtedy poprawnie się rozprężą. Ościeża muszą też być czyste. Pianka wtryśnięta na zanieczyszczoną powierzchnię nie zespoli się z nią. Na styku powstanie szczelina, w którą będzie wnikała woda oraz dostawał się wiatr. Poza tym pozostawione na styku odłamki elementów murowych, resztki zaprawy czy wióry drewna chłoną wilgoć i zanieczyszczenia, co może doprowadzić do rozwoju pleśni.

Sprawdź też:

• Wymiana okien w bloku - formaności, wybór okien, koszty >>>

Montaż okna na piankę i uszczelnianie taśmami: instrukcja krok po kroku

W galerii zdjęć prezentujemy kolejne etapy prac związane z montażem okna na pianę i uszczelnieniem go taśmami izolacyjnymi. Pamiętajmy, że kiedy okno jest już prawidłowo zamontowane, aby taśmy jak najdłużej zachowały swoje właściwości, w ciągu trzech miesięcy powinno się je osłonić – zaciągnąć tynkiem, pomalować lub osłonić parapetem.

Zobacz galerię 17 zdjęć

Autor: POiD

1. Zanim przystąpi się do montażu okien, należy przygotować powierzchnię ościeży – oczyścić ją i zagruntować. Żelbetowe ościeża nie wymagają wygładzania

Montaż parapetów

Osadza się je dopiero po ociepleniu elewacji i wykończeniu ścian wewnątrz budynku. Od strony zewnętrznej najważniejsze jest zadbanie o to, aby parapet był wprowadzony pod profil progowy ościeżnicy. Najlepiej, jeśli jest przymocowany do listwy progowej, ale jeżeli takiej listwy nie ma, należy przykleić go do dolnego ościeża i wyprofilować tak, aby jego górna krawędź chowała się pod ramą okna. To uchroni przed wciekaniem wody pod parapet. Wszystkie styki trzeba dodatkowo uszczelnić kitem elastycznym, silikonem lub taśmą rozprężną. Pod parapetem powinna się też znaleźć izolacja przeciwwodna, na przykład fartuch z tworzywa EPDM, który jest wodoszczelny, lecz paroprzepuszczalny, a jednocześnie tłumi odgłos deszczu. Parapet wewnętrzny przykręca się lub przykleja do dolnego ościeża. Powinien dolegać do listwy progowej, tak aby jego krawędź znajdowała się pod ościeżnicą okna. Niektóre parapety mają wyprofilowania umożliwiające szczelne dopasowanie parapetu do ramy okna. Inne po prostu dosuwa się i uszczelnia styk materiałem elastycznym – silikonem albo akrylem – żeby uniemożliwić penetrację wilgoci i pary wodnej.