Płyta fundamentowa. Dobry sposób na szybsze zakończenie budowy
Na płycie fundamentowej można posadawiać budynki zarówno na gruntach o bardzo dobrej, jak i słabej nośności. Wykonując posadowienie domu w technologii płyty fundamentowej można skrócić czasu budowy (płytę wykonuje się w zaledwie cztery-siedem dni). Kolejną zaletą jest też to, że dzięki płycie zyskujemy nie tylko fundament, ale także podłogę pierwszej kondygnacji domu.
Autor: Robert Szarapka
Zalety posadawiania domu na płycie fundamentowej bez wątpienia docenią ci, którym zależy na skróceniu czasu budowy domu. Płytę można wykonać w zaledwie cztery-siedem dni. Po takim czasie beton zwiąże na tyle, by ekipa budowlana mogła zacząć murować ściany.Prace przy tradycyjnych fundamentach trwają znacznie dłużej – z reguły od momentu rozpoczęcia robót muszą upłynąć trzy tygodnie, zanim zacznie się wznosić ściany. Sprawdzonym sposobem na szybsze zakończenie budowy jest też połączenie płyty fundamentowej z systemem ogrzewania. Dzięki ułożeniu w płycie rur grzewczych ogrzewanie można uruchomić już w trakcie budowy i w ten sposób przyspieszyć schnięcie tynku czy farb.
Zalety płyt fundamentowych:
- ciężar budynku jest rozkładany na znacznie większą powierzchnię niż przy tradycyjnym fundamentowaniu, dlatego płyta fundamentowa doskonale sprawdza się na gruntach o słabej nośności i niejednorodnych;
- niższe koszty wykonania fundamentów niż przy tradycyjnym fundamentowaniu (gdy płyta jest posadowiona na gruntach niewysadzinowych);
- wykonując fundamenty, uzyskuje się od razu podłogę na gruncie;
- skrócenie czasu budowy – płytę fundamentową wykonuje się szybciej niż tradycyjne fundamenty.
Wady płyt fundamentowych:
- już na etapie projektowania koniecznie trzeba przewidzieć, gdzie będą przyłącza;
- wyższe koszty niż przy tradycyjnym fundamentowaniu (jeżeli dom jest wznoszony na gruntach wysadzinowych);
- nie można stosować betonu zrobionego metodą gospodarczą na placu budowy, tylko beton z wytwórni;
- po zakończeniu budowy nie ma możliwości dobudowania nawet małej piwnicy.
Wykonanie płyty fundamentowej
Płyta fundamentowa może się okazać szczególnie interesującym rozwiązaniem dla osób, które zdecydowały się na budowę domu niepodpiwniczonego. Wybór takiego sposobu fundamentowania pozwoli na znaczne ograniczenie zakresu robót ziemnych. Nie trzeba będzie – tak jak pod tradycyjne fundamenty – robić głębokich wykopów, wystarczy jedynie zdjąć ziemię roślinną (humus) i warstwy nienośne gruntu.
Gdy po usunięciu humusu zostaną odkryte grunty niewysadzinowe (piaski), można od razu ułożyć chudy beton. Natomiast jeżeli pod ziemią roślinną są grunty wysadzinowe (gliny, iły), należy najpierw ułożyć warstwę zagęszczanego piasku, żwiru lub tłucznia (co najmniej 15 cm) albo na obrzeżach płyty do głębokości przemarzania gruntu wykonać tak zwane ostrogi z chudego betonu, a dopiero potem położyć pod nią podkład z betonu (10-15 cm). Następnie rozkłada się zbrojenie i betonuje płytę – betonem klasy co najmniej C 20/25.
Płyta zasadnicza pod domy jednorodzinne ma z reguły grubość 18-30 cm. Zbrojenie z siatki podstawowej zawsze powinno być wykonane na dole i na górze płyty. W miejscach, w których mają stanąć ściany konstrukcyjne, należy dozbroić płytę. Pod ścianami najistotniejsze jest dozbrojenie jej dolnej części, ponieważ pod wpływem obciążenia płyta będzie zginana, a jej dół rozciągany. Natomiast w polach przęsłowych (powierzchnie wydzielone przez ściany konstrukcyjne) ze względu na wypór podłoża dozbrajamy górę.
Izolacja termiczna płyty fundamentowej może być ułożona w dwojaki sposób – na płycie albo jeszcze przed ułożeniem zbrojenia na chudym betonie. Pod płytę fundamentową można stosować styropian o odpowiedniej gęstości – co najmniej EPS 250 036 Dach/Podłoga/Parking (dawne oznaczenie FS 40) – albo polistyren ekstrudowany, który ma większą odporność na ściskanie. Gdy termoizolacja jest układana na płycie, można ją zrobić ze styropianu niższej klasy – EPS 100 038 Dach/Podłoga (dawne oznaczenie FS 20). Warstwa termoizolacji zawsze powinna mieć 10-15 cm.
Izolacja przeciwwilgociowa płyty fundamentowej nie zawsze jest konieczna. Wykonując płytę fundamentową z betonu wodoszczelnego, można jej nie robić. Jeżeli jednak ma być ona zrobiona z betonu, który nie jest wodoszczelny, już na warstwie chudego betonu należy ułożyć izolację, na przykład papę lub folię (taką samą, jakiej się używa do izolowania tradycyjnych fundamentów).
O ile tradycyjne fundamenty zwyczajowo posadawia się głębiej, niż przemarza grunt, o tyle płytę fundamentową możemy zrobić powyżej głębokości przemarzania, czyli w przestrzeni pomiędzy 50 a 80-140 cm poniżej powierzchni terenu. W domach wznoszonych za granicą płyty są wykonywane na głębokości zaledwie 30 cm. Polska Norma nakazuje, by fundamentowanie było zrobione co najmniej 50 cm poniżej poziomu terenu (wtedy, kiedy grunty są piaszczyste, czyli niewysadzinowe).
Autor: Agnieszka i Marek Sterniccy
Płyta na gruncie niewysadzinowym. Te grunty nie zwiększają swojej objętości pod wpływem mrozu. Wykonując na nich płytę fundamentową, wystarczy zrobić pod nią 10-15-centymetrowy podkład betonowy.
Ciepły fundament - płyta fundamentowa z systemem ogrzewania
Decydując się na połączenie płyty fundamentowej z systemem ogrzewania, zabetonowuje się w niej ocynkowane rury stalowe oraz agregat z grzałkami elektrycznymi lub nagrzewnicę wodną (z dostępem przez właz w podłodze).
Ogrzewanie płyty odbywa się przez rozprowadzenie ciepłego powietrza w zabetonowanych w niej rurach. Tak nagrzana płyta działa na zasadzie akumulatora ciepła, który dostarcza tyle energii cieplnej, ile wynika z zapotrzebowania na ogrzanie pomieszczeń do określonej temperatury. Ponadto w przypadku przerwy w dostawie prądu ciepło utrzymuje się w domu dłużej niż dostarczane przez inne systemy ogrzewania. Dopiero po kilku dniach płyta fundamentowa zupełnie się wychładza.
Obsługa systemu grzewczego ciepłego fundamentu jest bardzo prosta, ogranicza się jedynie do zaprogramowania termostatu ściennego umieszczonego w ogrzewanym pomieszczeniu.
Płyta z kanałami grzewczymi powinna mieć 25-30 cm grubości.
