Izolacja fundamentów. Jak zrobić izolację przeciwwilgociową z masy bitumicznej lub mineralnej

Jeśli chcesz uniknąć problemów z wilgocią, zadbaj o właściwą izolację fundamentów. Na ścianach fundamentowych i ścianach piwnicznych można wykonać izolację przeciwwilgociową z masy bitumicznej lub mineralnej zaprawy hydroizolacyjnej. Sprwadź, jak bezbłędnie nanosić bezspoinową hydroizolację.

Zobacz galerię 5 zdjęć

Autor: KREISEL

Gęste masy bitumiczne, na przykład KMB, można aplikować metalową pacą. Należy kontrolować, aby warstwy miały odpowiednią grubość  

Ustal grubość izolacji fundamentów

Wszystkie masy izolacyjne należy nakładać w dwóch warstwach. Ma to na celu przede wszystkim sprawdzenie jakości ułożenia pierwszej z nich i wypełnienie miejsc niedokładnie pokrytych. Jeśli wybrany materiał wymaga gruntowania podłoża, warstwy tej nie wlicza się do grubości. Tylko szlamy w izolacji ciężkiej należy aplikować trzykrotnie. Ale znacznie istotniejsza jest grubość hydroizolacji po wyschnięciu. Izolacje typu lekkiego z mas bitumicznych powinny osiągnąć grubość 3 mm, a typu ciężkiego – 4 mm, ze szlamów – odpowiednio 2 i 3 mm. Niektórzy producenci mas KMB zalecają nawet do izolacji przeciwwodnej wtopić w nie siatkę zbrojącą. Jej funkcją jest przede wszystkim wymuszenie odpowiedniej grubości warstwy. Płynne materiały bitumiczne (roztwory i emulsje) bardzo często używane do zrobienia pionowej izolacji przeciwwilgociowej tworzą powłoki o grubości tylko 0,2-0,3 mm. Z tego powodu są one bardzo wrażliwe na ewentualne uszkodzenia mechaniczne oraz zarysowania podłoża.

Połączenie izolacji i uszczelnianie dylatacji

Warto pamiętać, że izolacje poziome i pionowe trzeba ze sobą połączyć. Dodatkowo w budynkach posadowionych na ławach dochodzi konieczność uszczelnienia dylatacji przy posadzce. Dlatego zaleca się stosowanie mas grubowarstwowych, zwłaszcza KMB, bo daje to możliwość wykorzystania również taśmy uszczelniającej. W izolację przeciwwilgociową z lepiku (minimalna grubość warstwy 2 mm) oraz z roztworu lub emulsji asfaltowej nie uda się wkleić taśmy. Konieczne jest tu stosowanie dodatkowych zabiegów (na przykład nakładki z masy KMB). Podobne problemy może stwarzać uszczelnienie przejść rurowych, dylatacji konstrukcyjnych i innych trudnych miejsc.

Podłoże pod hydroizolację

Ściany fundamentowe najczęściej wykonuje się z żelbetu lub bloczków betonowych, cegieł, rzadziej pustaków. Wszystkie izolacje można nakładać bezpośrednio na te podłoża, oprócz roztworów i emulsji – te tworzą bardzo cienkie powłoki, więc można je aplikować tylko na powierzchnie otynkowane, beton lub żelbet. Jeżeli podłoże jest nierówne, przed nakładaniem hydroizolacji trzeba je wyrównać na przykład zaprawą cementową z dodatkiem emulsji polimerowej, a przy izolacjach bitumicznych – zagruntować zalecanym przez producenta roztworem bitumicznym. Roztwory i emulsje wymagają wysezonowanego (minimum 3-4 tygodnie) podłoża, roztwory, emulsje i lepiki na zimno – suchego, ewentualnie lekko wilgotnego (5-6% wilgotności masowej), a lepik na gorąco – bezwzględnie tak zwanego powietrzno-suchego podłoża (2%). Masy grubowarstwowe (KMB i szlamy) mogą być stosowane na nieotynkowane, ale wyspoinowanym podłożu z cegły, pustaków czy bloczków. Masy KMB tolerują wysoką wilgotność podłoża. Szlamy uszczelniające nie tylko tolerują wilgotne, niewysezonowane podłoże, ale także wymagają tego, aby jego wierzchnią warstwę przed nakładaniem izolacji zwilżyć wodą. Bez względu na rodzaj materiału hydroizolacyjnego nie wolno układać go na chudym betonie. W takim wypadku należy wykonać konstrukcyjny beton podkładowy klasy minimum C12/15.

Wykonanie izolacji fundamentów

Lepiki, roztwory i emulsje oraz masy nakłada się na uprzednio zagruntowane podłoże.

• Lepiki nanosi się za pomocą szczotki lub pacy, w dwóch-trzech warstwach, w ilości około 1,5 kg/m2 każda. Kolejną warstwę układa się w kierunku prostopadłym do poprzedniej, aby uniknąć nieciągłości powłoki. Następną warstwę można aplikować, gdy poprzednia wyschnie (w normalnych warunkach zazwyczaj po mniej więcej 24 godzinach).
• Roztwory i emulsje asfaltowe nakłada się na podłoże minimum dwukrotnie. Można to robić szczotką, pędzlem lub natryskowo. Kolejną warstwę można wykonać po wyschnięciu poprzedniej (długość przerwy technologicznej zależy od temperatury i wilgotności otoczenia).
• Masy asfaltowe i KMB nanosi się kielnią i pacą. Wymagana jest tu wprawa i doświadczenie pozwalające na nałożenie warstwy o żądanej grubości. Liczba warstw i sposób aplikacji (mokre na mokre/po wyschnięciu poprzedniej warstwy) zależy od zaleceń producenta, które dla poszczególnych dostępnych na rynku materiałów mogą się różnić. W przypadku mas KMB do naprawienia niewielkich ubytków (do 3-5 mm) można stosować tak zwane szpachlowanie drapane – na zagruntowane podłoże nakłada się pacą w miejscu ubytków masę KMB tak, aby narzędzie tarło o podłoże. Po związaniu wykonuje się właściwą powłokę izolacyjną (warstwy szpachlowania drapanego nie wlicza się do grubości powłoki).

Podłoża pod szlamy nie gruntuje się, lecz zwilża czystą wodą (do tak zwanego stanu matowo-wilgotnego). Pierwszą warstwę szlamu wciera się w podłoże twardym pędzlem lub szczotką. Drugą – nakłada się pacą, szczotką lub pędzlem po związaniu pierwszej. Grubość warstwy wykonanej w jednym zabiegu nie może przekraczać 1 mm.

Zabezpieczenie hydroizolacji

Izolacje trzeba zabezpieczyć przed uszkodzeniem przy zasypywaniu. Najlepiej nadają się do tego płyty styropianowe (EPS) grubości co najmniej 2 cm. Jeżeli płyty w gruncie mają być jednocześnie termoizolacją, należy użyć polistyrenu ekstrudowanego (XPS). Zastosowanie materiałów hydroizolacyjnych musi być zgodne ze sztuką budowlaną, wytycznymi producenta oraz zdrowym rozsądkiem. Od projektanta zawsze trzeba żądać szczegółowych rysunków detali typu: uszczelnienie przejścia rurowego, uszczelnienie dylatacji, sposób połączenia izolacji podposadzkowej z poziomą, izolacji pionowej z cokołową itp. W przeciwnym razie skutki mogą być bardzo groźne dla budynku i kosztowne dla inwestora.

Zobacz galerię 4 zdjęcia

Autor: Maciej Rokiel

Mur z elementów drobnowymiarowych w przypadku zastosowania bardzo cienkich izolacji trzeba otynkować. Masy grubowarstwowe można nakładać bezpośrednio na bloczki