Ciepły montaż okien. Zasady energooszczędnego montażu stolarki okiennej
Projektuje się coraz cieplejsze ściany. Można też kupić wysokiej klasy drzwi i okna energooszczędne. Co należy zrobić, aby w pełni wykorzystać ich zalety? Poznaj zalety i zasady ciepłego montażu okien.
Autor: Andrzej Dawyniak
Okna są wysunięte poza mur konstrukcyjny i mocowane na łącznikach
Oczywiście szczelna ciepła stolarka o niskim współczynniku przenikania ciepła U okna (dla domów o niskim zużyciu energii U nie powinno być większe niż 1,3 W/(m2.K) jest ważna, ale równie istotne jest jej właściwe zamontowanie. Prawidłowe osadzenie ram, zaizolowanie ich i uszczelnienie wpłynie na mniejsze zużycie energii w domu i w konsekwencji da oszczędności finansowe. Źle opracowany styk ram okiennych i drzwiowych ze ścianą i z podokiennikiem oraz mostki cieplne pod progami oznaczają duże straty ciepła.
Miejsce okna w murze
W ścianach dwu- lub trójwarstwowej (a takie w naszym budownictwie przeważają) niskie U to zasługa grubej warstwy izolacji. Najlepiej jest, aby okno w ścianie było częściowo lub całkowicie osadzone w warstwie izolacji. Wysuwając okna przed nośny mur, montażyści opierają je nie na ociepleniu, ale na konsolach, kątownikach, listwach lub innego rodzaju podporach, które są przytwierdzone (zakotwione) do muru konstrukcyjnego. Przy grubości izolacji do 15 cm bardziej niż przed murem nośnym opłaca się osadzać okna częściowo w murze i częściowo w izolacji. Różnica w zyskach cieplnych między jednym a drugim rozwiązaniem jest bowiem niewielka, a koszt wsporników podtrzymujących całe okno w warstwie izolacji jest dużo wyższy niż kotew, którymi podparte jest okno wysunięte tylko częściowo. Przy dużych przeszkleniach, osadzanie ościeżnic poza licem ściany jest czasami niewskazane. Potrzeba dużo kotew (które są, niestety, minimostkami cieplnymi), trudno jest też takie okno wypoziomować i ustabilizować. Okna sytuuje się wówczas na krawędzi muru konstrukcyjnego i przytwierdza do niego kotwami montażowymi lub dyblami. W zatrzymaniu ciepła w domu pomaga również zrobienie znanego od lat węgarka. Współczesne węgarki wykonuje się przez nasunięcie na ramę okna warstwy izolacji, którą od zewnątrz przykrywa się miejsce styku okna ze ścianą.
Uszczelnienie styku ościeżnicy z murem
Ważny jest też sposób ocieplenia szczeliny między ramą okienną a ścianą. Można wypełnić ją pianą montażową lub zdecydować się na taśmy rozprężne nakładane na ramę podczas montażu, bezpośrednio przed wstawieniem okna w ościeże. Wiadomo, że ocieplenie, do którego dostała się wilgoć, traci swoje właściwości izolacyjne, dlatego ocieploną szczelinę należy przed nią zabezpieczyć. Przed deszczem i śniegiem z zewnątrz trzeba ochronić ją izolacją przeciwwilgociową, która jednocześnie powinna umożliwiać odparowywanie wilgoci z ocieplenia. Przed parą wodną z wnętrza zabezpiecza paroizolacja. Montażyści do ochrony ocieplenia używają taśm do izolacji przeciwwilgociowej, sznurów polietylenowych, silikonu lub taśm rozprężnych. Niektóre nowoczesne taśmy rozprężne są tak zbudowane, że wystarczy zastosować tylko ten jeden produkt. Ich środek stanowi bowiem termoizolacja, a krawędzie wewnętrzna i zewnętrzna izolują przeciwwilgociowo.
Ciepło pod parapetem
Newralgicznym miejscem pozostaje dół okna i strefa pod podokiennikiem. Materiałem, który poprawia izolacyjność tego miejsca, jest ciepły energooszczędny podkład parapetowy. Jest on wykonany z wysokogatunkowego polistyrenu odpornego na zginanie i ściskanie. Element ten jest tak wyprofilowany, aby ściśle łączył się z kształtownikami okiennymi profili, do których jest dopasowany. Podkłady można docinać lub łączyć, żeby uzyskać długość dopasowaną do okna. Do zespolenia ciepłego parapetu ze ścianą można wykorzystać dowolny klej przeznaczony do łączenia styropianu z murem. Należy tylko równomiernie go rozprowadzić. Do łączenia odcinków podkładu dobrze jest zastosować wodoodporny klej polimerowy. Podkład montuje się wypukłą, wyprofilowaną pod odpowiedni profil ramy częścią do góry, tak aby jej szczyt znajdował się w miejscu, w którym ma zostać umieszczone okno. Ostatnią czynnością jest nałożenie taśmy rozprężnej na grzbiet ciepłego parapetu w specjalnie wyprofilowanej płaszczyźnie. Zapewnia ona całkowitą szczelność połączenia elementu z ościeżnicą okna.
Izolacja pod progiem
Do większości nowo budowanych domów wstawia się obecnie szerokie okna tarasowe. Takie okna montuje się zazwyczaj przed ułożeniem warstw podłogowych. Jeśli miejsce bezpośrednio pod ramą okna tarasowego nie zostanie poprawnie zaizolowane, może stanowić mostek cieplny. Od spodu takiego okna powinno się zastosować profile poszerzające albo użyć w tym miejscu cieplejszego materiału niż reszta ścian fundamentowych. Może to być na przykład ciepły pustak cokołowy lub bloczek z ociepleniem z polistyrenu ekstrudowanego. Powinien to być materiał na tyle wytrzymały, aby przeniósł ciężar dużego okna tarasowego. Próg tarasowy od strony zewnętrznej oraz wewnętrznej należy zaizolować przeciwwilgociowo.
