Drzwi zewnętrzne antywłamaniowe: konstrukcja

2009-09-11 2:00
Bezpiecznie i z klasą
Autor: Mariusz Bykowski Bezpiecznie i z klasą

Drzwi wejściowe muszą łączyć wiele funkcji. Powinny uzupełniać i podkreślać styl domu, harmonijnie dopasować się do elewacji i przede wszystkim stanowić barierę nie do przejścia dla intruzów.

Te wymagania doskonale spełniają drzwi antywłamaniowe. Aby skutecznie chronić dom, trzeba je zamontować w każdym zewnętrznym otworze drzwiowym, który umożliwia bezpośrednie wejście do środka (wejście główne, wejście ogrodowe, bezpośrednie wejście z zewnątrz do piwnicy).

Obecnie drzwi klasy C mają tak zróżnicowaną i dostosowaną do różnych stylów architektonicznych formę, że nie musimy się martwić o ich dopasowanie do elewacji i bryły budynku. Na pewno nam się to uda.

Nasza klasa C

Normą, którą muszą spełniać drzwi o zwiększonej odporności na włamanie, jest polska norma PN-90/B-92270 („Elementy i segmenty ścienne metalowe – Drzwi klasy C, o zwiększonej odporności na włamanie”). Głównym kryterium ustalania klasy antywłamaniowej są parametry fizyczne i odporność na działanie mechaniczne. Drzwi klasy C muszą stawiać opór przynajmniej przez 20 minut, uniemożliwiając otwarcie lub wycięcie w nich otworu o wymiarach 40 x 40 cm.

Solidna budowa

Aby sprostać tym zadaniom, drzwi o zwiększonej odporności na włamanie muszą mieć konstrukcję wytrzymałą na uszkodzenia mechaniczne. Zasadniczą jej częścią jest szkielet składający się zazwyczaj z ramy stalowej oraz dodatkowych wzmocnień poziomych i pionowych. Wypełnieniem ramy niepozwalającym na wycięcie otworu może być również kratownica z prętów stalowych o zwiększonej trwałości. Ciekawym rozwiązaniem jest zastosowanie prętów, które się obracają, gdy próbujemy przeciąć je piłą czy siekierą, uniemożliwiając tym samym wykonanie otworu.
Szkielet jest pokryty obustronnie blachą stalową o łącznej grubości przynajmniej 2 mm. Łączy się go z ramą stalową metodą zgrzewania punktowego lub liniowego, gdyż wtedy powierzchnia połączenia jest duża, a prawdopodobieństwomechanicznego rozwarstwienia konstrukcji znikome.

Budowa drzwi klasy C

Następnym elementem, który koniecznie musi się znaleźć w drzwiach antywłamaniowych, jest system ruchomych bolców, które wsuwając się w przygotowane w ościeżnicy otwory, stanowią dodatkowe zabezpieczenie przed wyważeniem lub zdjęciem skrzydła z zawiasów.
W konstrukcji przewidziano również przynajmniej trzy rygle stałe od strony zawiasów wzmacniające dodatkowo drzwi przed wyważeniem. Wolne przestrzenie w konstrukcji drzwi są wypełnione materiałem termoizolacyjnym. Może to być wełna mineralna, pianka poliuretanowa lub styropian. Zadaniem tych materiałów jest izolowanie termiczne i akustyczne. W drzwiach antywłamaniowych standardowo musi być zamontowany jeden zamek główny o klasie antywłamaniowej C. Jest to zamek wielopunktowego ryglowania, co oznacza, że zabezpiecza drzwi (wysuwające się rygle) przynajmniej w trzech punktach oddalonych od siebie o minimum 80 cm. Drzwi warto wyposażyć w dodatkowy zamek, który jest otwierany od wewnątrz bez pomocy klucza. Może to być zasuwa lub przekręcana gałka. Same drzwi nie wystarczą jednak, by zabezpieczyć nasz dom. Muszą być osadzone w równie wytrzymałej na wyważenie ościeżnicy. W przypadku drzwi klasy C wykonuje się ją z kształtowników stalowych i montuje kołkami rozporowymi (dyblami) umieszczanymi w otworach wywierconych w murze (po sześć z każdego boku). Możemy też wybrać ościeżnicę ze stałymi kotwami (po cztery z każdegoboku) i zamontować ją podczas murowania ściany. Jest to niewątpliwie bardzo stabilne i solidne połączenie. Nie zapominajmy jednak, że montaż drzwi o zwiększonej odporności na włamanie ma sens tylko wtedy, gdy ściany budynku są odpowiednio wytrzymałe.
Istotną cechą drzwi antywłamaniowych montowanych w wejściu do domów jednorodzinnych jest odporność na warunki atmosferyczne. Niestety nie wszystkie drzwi klasy C mogą się nią pochwalić. Drzwi zewnętrzne odporne na warunki atmosferyczne mają okładziny wierzchnie z materiałów niepoddających się wilgoci (na przykład z płyty MDF pokrytej folią PCW) i niskiej temperaturze.

Osadzenie na trzy sposoby

Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Nasi Partnerzy polecają
Pozostałe podkategorie