Trzymają poziom. Wylewki samopoziomujące: warstwa wyrównawcza, która jest podłożem dla posadzki
Zwykle podkład, czyli warstwę wyrównawczą stanowiącą podłoże dla posadzki, trzeba jeszcze dodatkowo wyrównać. Zwłaszcza gdy ma się na nim znaleźć posadzka z paneli, wielkoformatowych ceramicznych płytek lub wykładzina. Wylewki cienkowarstwowe, grubowarstwowe i anhydrytowe. Oto, co musisz o nich wiedzieć plus instrukcja krok po kroku.
Spis treści
- Wylewki samopoziomujące. Cienkowarstwowe i grubowarstwowe
- Wylewki anhydrytowe
- Minimalna grubość podkładu lub warstwy wyrównującej
- Grubowarstwowe wylewki cementowe
- Jak zrobić wylewkę samopoziomującą? Instrukcja krok po kroku
Wylewki samopoziomujące. Cienkowarstwowe i grubowarstwowe
Podkład wyrównuje się za pomocą wylewki samopoziomującej, która tworzy idealnie gładką powierzchnię. Bardzo popularne są tradycyjne wylewki cienkowarstwowe. Stosuje się je na w miarę równych podłożach, więc nie umożliwią zniwelowania większych krzywizn – układa się je warstwą grubości 2-3 mm.
Do wyrównywania wykonywania podkładu i niwelowania jego większych krzywizn mamy do dyspozycji wylewki samopoziomujące grubowarstwowe. W odróżnieniu od innych zapraw podkładowych po rozrobieniu wodą mają konsystencję półpłynną. Dosłownie więc wylewa się je na podłoże. Masa rozpływa się sama i nie trzeba jej zacierać ani szlifować. Po związaniu i wyschnięciu tworzy powierzchnię o niemal idealnej gładkości. W sprzedaży są wylewki do układania ręcznego oraz mechanicznego. Sprzedaje się je w formie suchych zapraw, które przed użyciem należy rozrobić właściwą ilością czystej, zimnej wody.
Można z nich robić zasadnicze podkłady o grubości od 1 mm do nawet 7 cm lub wykorzystać je do wyrównania tych już istniejących, jeśli są krzywe. Przydadzą się także wówczas, gdy zachodzi potrzeba znacznego zwiększenia grubości istniejącego podkładu, na przykład po to, aby powierzchnia posadzki w jednym pomieszczeniu wypadła na tym samym poziomie co w innych.
Czytaj też:
Czym ocieplić poddasze? Wełna mineralna, drzewna, piana
Tak wygląda prawidłowo wykonana izolacja fundamentów i piwnic
Cementowe. Mają wytrzymałość na ściskanie w granicach 70-80 MPa. Nie nadają się do stosowania na zewnątrz i w pomieszczeniach określanych jako mokre. Nie powodują korozji metalowych elementów, które się z nimi stykają. Schną i wiążą szybko – na podłogę można wejść już po dwóch-czterech godzinach od ich ułożenia.
Anhydrytowe. Mają wytrzymałość na ściskanie w granicach 35-40 MPa. Nie nadają się do stosowania na zewnątrz i w pomieszczeniach określanych jako mokre. Powodują korozję metalowych elementów, które się z nimi stykają. Schną i wiążą wolniej – na podłogę można wejść dopiero po 6-48 godzinach.
Wylewki anhydrytowe
To wylewki produkowane z odwodnionej odmiany gipsu zwanej anhydrytem. Stosując je, można uzyskać podkład o grubości od 2 (wylewki cienkowarstwowe) do aż 70 mm. Są więc uniwersalne i można z nich robić całe jastrychy, nie tylko wylewki mające wyrównać ich powierzchnię. Mają wysoką wytrzymałość mechaniczną i dużą odporność na skurcz w trakcie wiązania, który może powodować spękania. Ich wytrzymałość na ściskanie jest w granicach 35-40 MPa. Nie wymagają zbrojenia ani żadnych zabiegów pielęgnacyjnych po ułożeniu.
Istotną zaletą mas anhydrytowych jest też to, że gdy pomieszczenie ma mniej niż 50 m2, nie ma konieczności robienia szczelin dylatacyjnych, z wyjątkiem tych po obwodzie – między podkładem a ścianami. Długo zachowują także przydatność do użycia – ich tak zwany czas otwarty wynosi 45-150 minut, a dla porównania w przypadku zapraw cementowych jest to 10-30 minut. Ponieważ gipsowi nie służy kontakt z wodą, nie powinno się takich mas układać w łazienkach i innych pomieszczeniach, w których możliwe jest zalanie podłogi, takich jak łazienki czy garaże.
Polecane są tylko do wnętrz, więc nie zrobimy z nich wylewki na balkonie lub tarasie. Powodują korozję metalowych elementów, które się z nimi stykają. Schną i wiążą wolniej – na podłogę można wejść dopiero po 6-48 godzinach.
Minimalna grubość podkładu lub warstwy wyrównującej
Minimalna grubość podkładu lub warstwy wyrównującej zależy też od rodzaju podłoża. Im jest ono trudniejsze i bardziej elastyczne, tym ich minimalna grubość musi być większa i wynosi ponad 2-2,5 cm. Na stabilnych podłożach może wynosić tylko 2-4 mm. Oczywiście o minimalnej i maksymalnej grubości decydują również rodzaj i skład danej mieszanki. Zakres ten podany jest zawsze na opakowaniu zaprawy.
Grubowarstwowe wylewki cementowe
Można z nich robić podkłady o grubości od 10 do 70 mm (zazwyczaj od 20 do 50 mm). Są droższe od anhydrytowych, ale za to nadają się również do łazienek i pralni. Ich odporność na skurcz podczas wiązania jest znacznie mniejsza niż podkładów anhydrytowych (70-80 MPa). Schną za to szybciej. Gdy podłoże jest trudne (drewniana podłoga, izolacja termiczna), mogą wymagać zbrojenia siatką z włókna szklanego lub nawet siatką stalową. Jeśli pomieszczenie ma mniej niż 35, a czasem nawet mniej niż 60 m2, stosując wylewkę cementową, nie trzeba robić szczelin dylatacyjnych, gdy podłoże jest zwykłe.
W przypadku podłoża ogrzewanego minimalna wielkość niezdylatowanej powierzchni to 20-40 m2. Samopoziomujące podkłady cementowe nie zawsze nadają się do stosowania na zewnątrz. Trzeba to sprawdzić przed próbą wykorzystania ich na świeżym powietrzu. Nie powodują korozji metalowych elementów, które się z nimi stykają. Schną i wiążą szybko – na podłogę można wejść już po dwóch-czterech godzinach od ich ułożenia.
Jak zrobić wylewkę samopoziomującą? Instrukcja krok po kroku
1. Przed rozpoczęciem wylewania masy obejrzyj podłoże i sprawdź, czy jest wystarczająco nośne i suche.
2. Dokładnie zmierz nierówności, żeby się upewnić, że zakupiona zaprawa zdoła je zniwelować. Do grubości od najniższego punktu do powierzchni podkładu dolicz kilka milimetrów, bo warstwa wylewki oprócz maksymalnej dopuszczalnej grubości ma także grubość minimalną, której również nie wolno przekroczyć.
3. Podłoże mineralne zagruntuj, najlepiej preparatem poprawiającym przyczepność i zmniejszającym chłonność. Ta ostatnia musi być bliska 0%. Jeżeli robisz wylewkę na podłożu z folii lub papy ułożonej na izolacji termiczno-akustycznej ze styropianu albo specjalnej maty akustycznej, nie trzeba ich gruntować. Ale wylewka nie może mieć mniej niż 2 cm grubości.
4. Jeśli podłoże jest słabe, zaimpregnuj je preparatem żywicznym, który wzmocni jego powierzchnię.
5. Na podłożu zabrudzonym, tłustym lub niezbyt nośnym możesz ułożyć folię z PCW albo siatkę wzmacniającą z włókna szklanego. Podkład powinien być wówczas grubszy niż 2 cm i charakteryzować się podwyższoną elastycznością.
6. Gdy producent wylewki to zaleca, musisz zazbroić podkład. Cienkie wylewki – do 2,5 cm grubości – zbroi się, układając na podłożu siatkę z włókna szklanego, a powyżej tej grubości – siatkę stalową z prętów o średnicy 4 mm, o oczkach 10 x 10 cm.
7. Wokół ścian umieść taśmę dylatacyjną lub cienkie paski styropianu. Utworzą one dylatację obwodową, dzięki której wylewka będzie swobodnie pracować i nie popęka.
8. W wylewce cementowej zrób dylatacje dzielące ją na pola – natnij powierzchnię wylewki i wypełnij szczeliny materiałem trwale elastycznym – na przykład taśmą poliuretanową.
9. Masę rozprowadzaj pasami wzdłuż ścian, a jej rozpływanie się wspomagaj stalową pacą. Zaraz po wylaniu odpowietrz ją, używając kolczastego wałka.
10. Nie wchodź na wylewkę przez kilka do kilkudziesięciu godzin, a dalsze prace prowadź po czasie, jaki producent podaje na opakowaniu zaprawy (od 1 do 28 dni).
- Przejdź do galerii: Wzorowa przebudowa starego domu na miejskiej działce w Beskidzie Śląskim
Autor: Tomasz Zakrzewski
Po przebudowie dom zyskał nową jakość, spełnia wysokie standardy funkcjonalne. Jednocześnie wykorzystano potencjał miejsca, sytuując go na trzech poziomach
