Budowa ścianki działowej z płyt g-k - na co trzeba uważać? Wskazujemy 10 najczęstszych błędów
Przy budowie ścianki działowej z płyt g-k można popełnić wiele błędów. Sprawdź, na co trzeba uważać przy budowie ścianki działowej z płyt gipsowych. Jakie są najczęstsze błędy przy stawianiu ścianek g-k? Jak ich uniknąć? Ekspert od suchej zabudowy wyjaśnia.
Budowa ścianek gipsowo-kartonowych nie jest trudna, ale przy ich wznoszeniu można popełnić wiele błędów. Błędy mogą się pojawić na każdym etapie prac.
Pierwszym etapem budowy ścianki g-k jest wznoszenie szkieletu. To część ściany, której nie widać. Popełnione tu błędy, spowodują pękanie ścianki g-k, jej wyboczenie lub szybkie zniszczenie. Ściana gipsowa będzie pełnowartościową przegrodą dopiero po wypełnieniu jej izolacją, o czym często się zapomina. Słupki i płyty nie tłumią hałasu. Układanie izolacji trzeba przeprowadzić bezbłędnie, w przeciwnym razie przez przegrodę będą przenikały dźwięki.
Współpracującą ze sobą całość tworzą szkielet i płyty g-k - muszą być ułożone i wykończone w sposób przemyślany i zgodny z zasadami prawidłowego montażu, inaczej płyty g-k będą pękać i trzeba je będzie montować od nowa.
Wskazujemy 10 najczęściej popełnianych błędów przy budowie ścianki g-k
Spis treści
- Niewłaściwy dobór profili
- Źle dobrane płyty g-k
- Złe mocowanie kołków
- Nieprawidłowy rozstaw słupków (profili CW)
- Niezastosowanie taśmy akustycznej pod ścianka g-k
- Nieprawidłowe ułożenie izolacji w ściance g-k
- Niewłaściwe ułożenie płyt g-k
- Nieodsunięcie płyt g-k od podłogi
- Przykręcenie płyty g-k do profili UW (obwodowych)
- Niezastosowanie połączeń ślizgowych
Niewłaściwy dobór profili
Profile w ściance g-k trzeba dobrać do rodzaju ściany i do typu pomieszczenia. Na przykład ścianę CW 50/75 (na profilach CW/UW o szerokości 50 mm obłożoną jedną warstwą płyt g-k o grubości 12,5 mm) możemy montować tylko w domach jednorodzinnych (we wnętrzu jednocześnie przebywa niewiele osób), do wysokości maksimum 3 m. Wyższa ścianka g-k wymaga użycia szerszych profili.
Źle dobrane płyty g-k
Płyty g-k trzeba dobrać do rodzaju pomieszczenia. Na przykład we wnętrzach o podwyższonej wilgotności (łazienka, kuchnia) stosuje się płytę g-k typu A (GKB) zamiast H2 (GKBI). W ściance g-k o planowanej większej odporności na ogień albo lepszej izolacyjności akustycznej umieszcza się płytę g-k typu A (GKB) zamiast płyty g-k F (GKF).
Złe mocowanie kołków
Jednym z poważniejszych błędów podczas budowy ścianek g-k jest niewłaściwy rozstaw kołków, za pomocą których profile obwodowe UW są mocowane do stropu i podłogi, a CW – do ścian bocznych. Zbyt duży rozstaw kołków znacząco pogarsza najważniejsze parametry ścianki g-k, czyli jej stabilność i wytrzymałość. Odległość między kołkami nie może być większa niż 1 m. Kołki mocujące nie mogą też być zbyt krótkie.
Do profili obwodowych standardowo stosuje się kołki szybkiego montażu. Kołkiem o wymiarach 6/40 mm można zamocować element o grubości maksymalnie 10 mm. Dobrze będzie trzymał profil z blachy o grubości 0,6 mm przytwierdzony do nieotynkowanego podłoża. Ale do ściany z tynkiem grubości 15 mm musi być kołek 6/60 mm.
Nieprawidłowy rozstaw słupków (profili CW)
Rozstaw profili CW wykonanych z blachy 0,6 mm nie może przekraczać 60 cm dla płyt g-k o szerokości 120 cm oraz 62,5 cm dla płyt gipsowych o szerokości 125 cm. W przypadku profili CW z cieńszej blachy (0,5 mm) powinno się zrobić inny projekt techniczny – uwzględniający ich mniejszą sztywność.
Niezastosowanie taśmy akustycznej pod ścianka g-k
Taśmę akustyczną przykleja się do profili UW montowanych do stropu i betonowej podłogi, a także do profili CW mocowanych do przeciwległych ścian. Taśma oddzielając stykające się materiały (metal i beton), niweluje przenoszenie drgań oraz uszczelnia przeciwpyłowo. Brak taśmy akustycznej przede wszystkim pogorszy izolacyjność akustyczną wybudowanej ścianki g-k.
Nieprawidłowe ułożenie izolacji w ściance g-k
Brak izolacji z wełny mineralnej jest najpoważniejszym błędem przy budowie ścianki g-k. Powoduje całkowitą utratę izolacyjności akustycznej przegrody. Zdarza się też, że szkielet jest niewłaściwe wypełniony, na przykład w ścianie, która ma mieć odporność ogniową, zamiast wełny o zwiększonej odporności na ogień stosuje się inne wypełnienie (z pozoru lepsze) o podwyższonej izolacyjności akustycznej. Powoduje to utratę właściwości ogniochronnych ścianki g-k.
Niewłaściwe ułożenie płyt g-k
Połączenia krawędzi pionowych płyt gipsowo-kartonowych poszycia z jednej strony ściany powinny być przesunięte o wielkość równą rozstawowi profili CW (zwykle o 60 cm) względem drugiej strony ściany. Układ poziomych połączeń płyt g-k zależy od liczby warstw poszycia. W ścianie z poszyciem jednowarstwowym przesuwa się je względem siebie o 40 cm, z poszyciem dwuwarstwowym – w warstwie pierwszej o 50 cm, a między warstwą pierwszą i drugą o minimum 25 cm. Łączenia pionowe i poziome krawędzi płyt gipsowych nie mogą również przebiegać wzdłuż otworu drzwiowego lub okiennego. Łączenie takie musi być odsunięte o minimum 15 cm od krawędzi otworu. Nieprawidłowe ułożenie płyt gipsowych znacząco osłabia sztywność i wytrzymałość ścianki g-k.
Nieodsunięcie płyt g-k od podłogi
Powoduje to znaczną utratę izolacyjności akustycznej mimo zastosowania taśmy akustycznej do profili obwodowych. Minimalny odstęp płyty g-k od podłogi powinien wynosić 5 mm, a w przypadku pomieszczeń o podwyższonej wilgotności – 10 mm. Aby go uzyskać, pod przykręcaną okładzinę podkłada się paski płyty o grubości 12,5 mm, które usuwa się po przykręceniu okładziny.
Przykręcenie płyty g-k do profili UW (obwodowych)
Ten banalny błąd może zniweczyć prawidłowo wykonaną pracę. Przykręcenie płyty gipsowych do profili UW zamocowanych do podłogi i stropu uniemożliwia swobodną pracę ścianki g-k. W ścianach, w których nie zostało zastosowane połączenie przesuwne, pierwszy wkręt powinien znajdować się w odległości 10 cm od stropu.
Niezastosowanie połączeń ślizgowych
Połączenie ślizgowe umożliwia ruch płyt. Oddziela się nim dwa inaczej pracujące materiały. Zazwyczaj chodzi o połączenie ściany wykonanej w systemie suchej zabudowy z otynkowaną przegrodą murowaną. Powinno się tu zastosować taśmę przekładkową. Eliminuje to całkowicie problem późniejszego pojawienia się samoistnej rysy na połączeniu materiałów, ponieważ powstaje ona od razu. Jest to rysa kontrolowana lub włosowa. Połączenie to wykańcza się akrylem malarskim.
