Ścianka działowa z płyty g-k odporna na wilgoć i tłumiąca hałas
Ścianka działowa z płyty g-k może skutecznie tłumić hałasy w pokoju. Również profesjonalnie wykonany stelaż i obudowa ścianki działowej z płyty g-k, zapewni skuteczną ochronę przed wilgocią w łazience. Wskazujemy, jak poprawnie zaprojektować ściankę działową z płyty g-k.
Ścianka działowa z płyty g-k, która tłumi hałas
Najprostsza ścianka działowa z płyty g-k z pojedynczego szkieletu z okładziną jednowarstwową, wypełniona wełną mineralną ma izolacyjność akustyczną ok. 40 dB. Jest to wartość wystarczająca dla ściany działowej dzielącej pomieszczenia w obrębie jednego mieszkania. Jeśli wydzielamy pokój muzyczny, potrzebna nam będzie ściana dobrze tłumiąca dźwięki. Najlepiej, aby jej izolacyjność akustyczna była większa niż 52 dB, co jest minimum wymaganym dla ściany rozdzielającej dwa mieszkania. Osiągnie tę wartość ściana z pojedynczym słupkiem, obudowana podwójną warstwą płyt i wypełniona materiałem izolacyjnym o dużej gęstości – na przykład wełną mineralną o gęstości 80-120 kg/m3.
Jeszcze lepszą izolacyjność akustyczną będzie miała ścianka działowa składająca się z podwójnego szkieletu nośnego obudowanego potrójną warstwą płyt. Tłumienie dźwięków o natężeniu 70 dB, czyli prawie jak w studiach nagrań, uzyskamy dzięki specjalnym płytom o większej masie i odpowiednio ukształtowanym rdzeniu charakteryzującym się sprężystą strukturą. Chcąc wytłumić dźwięki dobiegające od hałaśliwego sąsiada, możemy polepszyć izolację akustyczną istniejącej ściany murowanej poprzez dobudowanie do niej tak zwanej przedścianki ze szkieletu obudowanego płytami g-k. Istotne znaczenie dla tłumienia dźwięków ma ułożenie taśm akustycznych na stykach ścian działowych z podłogą, sufitem i ścianami bocznymi.
Płyty g-k w łazience - wilgoć nie ma szans
Wydzielając ścianami szkieletowymi części łazienki, natrysk lub obudowując wannę, nie stosujemy zwykłych płyt g-k, tylko specjalne – impregnowane, typu H. Mniej wchłaniają wilgoć niż zwyczajne płyty. W miejscach, gdzie płyty mogą stykać się z wodą, czyli przy ścianie natrysku, wannie lub umywalce, trzeba je dodatkowo zabezpieczyć płynnymi preparatami uszczelniającymi. Do spoin między płytami g-k w łazience wykorzystujemy masy elastyczne o właściwościach grzybobójczych oraz specjalne taśmy uszczelniające i narożniki, zapobiegające wniknięciu wody. Chcąc wykończyć ścianę glazurą, obudowujemy szkielet podwójną warstwą płyt impregnowanych, aby ciężar glazury nie spowodował zniszczenia płyty. Łączny ciężar przyklejanych płytek nie powinien przekraczać 15 kg/m2.
Jeśli chcemy powiesić na ścianie z płyty g-k umywalkę, WC lub bidet, między słupkami szkieletu umieszczamy specjalne stelaże, do których mocujemy armaturę. Dla wzmocnienia ściany oraz w celu uzyskania miejsca na instalacje stosujemy podwójną konstrukcję nośną, pozostawiając między słupkami przestrzeń o odpowiedniej szerokości, w której układamy rury. Słupki szkieletu znajdujące się naprzeciwko siebie łączymy przewiązkami z płyt g-k. Sposób montażu stelaża, do którego mocujemy urządzenia sanitarne, zależy od rodzaju armatury i obciążenia. Stelaże pod miski podwieszane montujemy do profili ościeżnicowych UA oraz dodatkowo kołkami rozporowymi do podłogi. W ofercie producentów systemów ścian działowych szkieletowych znajdują się też różnego rodzaju szyny, poprzeczki i stojaki dopasowane do instalacji przyłączeniowych: baterii naściennych, natryskowych, przyłącza do pralki, bidetu i pisuaru. Jeżeli planujemy wzniesienie w łazience ściany działowej instalacyjnej o niepełnej wysokości, którą chcemy obciążyć z obu stron armaturą, koniecznie musimy uzyskać jej stabilność poprzez przymocowanie konstrukcji do ścian bocznych lub słupków. Szkielet ściany instalacyjnej obudowujemy podwójnymi impregnowanymi płytami g-k o grubości 12,5 mm lub jedną o grubości 18 mm.
