Fugi cementowe: wybieramy zaprawę do fugowania

Fuga cementowa to najpopularniejszy rodzaj zaprawy. W okładzinie wykonanej z płytek lub płyt trzeba wypełnić szczeliny między nimi, aby nie wnikały w nie woda i zanieczyszczenia. Odpowiednia szerokość fug i dobrze dobrany kolor masy spoinującej to estetyczne dopełnienie okładziny.

Fugi cementowe to największa grupa zapraw do spoinowania. W ich skład wchodzą: mieszanka spoiw cementowych (głównie cement portlandzki szary lub biały), kruszywo, wypełniacze, modyfikatory i pigmenty. Zaprawy cementowe zawierają odpowiednią ilość spoiwa, więc większość z nich to produkty mrozoodporne. Fugi cementowe mają postać suchej mieszanki do rozrobienia wodą. Są sprzedawane w workach lub wiadrach. Producenci oferują je w wielu kolorach.

Tradycyjna fuga cementowa: klasa CG1

Najprostsza fuga cementowa do spoinowania klasy CG1 jest przeznaczona do fugowania płytek naklejonych na podłoża nieodkształcalne w pomieszczeniach. Takie fugi cementowe tworzą wypełnienie, które może chłonąć płyny, a więc jest podatne na zaplamienie. Pod wpływem nacisku mechanicznego lub zmian temperatury fuga może ulec wykruszeniu. Czas, po którym można zacząć czyścić zafugowaną okładzinę, wynosi zwykle około 2 godzin. Na rynku są dostępne domieszki uszlachetniające do fugi cementowej, na przykład uplastyczniające, które można dodawać do wody podczas rozrabiania suchej mieszanki.

Fugi cementowe z dodatkami: klasy CG2

Fugi cementowe o podwyższonych parametrach użytkowych klasy CG2 mogą dodatkowo zawierać spoiwa polimerowe, utwardzacze, substancje hydrofobizujące. O tym, jak taki dodatek zmienia właściwości zaprawy, informuje dodatkowe oznaczenie umieszczone na opakowaniu, na przykład litera A oznacza dwukrotnie zwiększoną odporność na ścieranie, a litera W – zmniejszoną absorpcję wody (dwukrotnie w stosunku do zaprawy standardowej).

Przeczytaj też:

Jaka fuga do płytek: poznaj różne rodzaje fug >>>

Producenci używają także dodatkowych określeń, żeby podkreślić walory użytkowe fugi cementowej uzyskane dzięki różnym modyfikacjom.

• Fuga elastyczna

Bardzo popularne są zaprawy elastyczne, często mające w nazwie słowo „flex”. Zawierają polimery - dodatki uplastyczniające - które sprawiają, że gotowa spoina jest bardziej zwarta, nie kruszy się i nie pęka. Takie fugi  wykorzystuje się na podłożach odkształcalnych, na przykład posadzkach z ogrzewaniem podłogowym, tarasach, balkonach, płytach wiórowych. Są one przeznaczone także do fugowania okładzin z płytek o bardzo dużych rozmiarach.

• Fuga hybrydowa

Fugi hydrofobowe zawierają dodatki ograniczające ich nasiąkliwość. Woda nie jest wchłaniana w takiej ilości jak w przypadku zwykłych spoin. Producenci często wskazują, że takie masy mają efekt perlenia. To oznacza, że woda nie wsiąka w masę cementową, tylko zlewa się w krople, które pozostają na jej powierzchni. Dzięki temu wypełnienia między płytkami dłużej pozostaną suche, a w konsekwencji czyste. Łatwiej je także myć. Fugi hydrofobowe są przeznaczone przede wszystkim do kuchni i łazienek oraz pralni, saun i innych pomieszczeń o podwyższonej wilgotności.

Wiele takich fug do spoinowania zawiera jeszcze dodatki biobójcze, które mają zapobiegać pojawieniu się na spoinach czarnego nalotu grzybów i pleśni, co jest częstym zjawiskiem w łazienkach ze zwykłymi fugami w okładzinie. Znajdziemy też fugi o działaniu bakteriobójczym, które zawierają dodatek jonów srebra.

Fugi dekoracyjne z brokatem

Wypełnienie spoin w okładzinie może podkreślać jej wyjątkowy charakter. Z myślą o wnętrzach w stylu glamour opracowano fugi dekoracyjne z brokatem (można go też kupić osobno i dodać do mieszanki w czasie rozrabiania – jeśli producent fugi to dopuszcza). Spoiny mieniące się dadzą świetny efekt na przykład w mozaice szklanej. Okładzinę z elementów szklanych można uzupełnić fugą transparentną. Może być ona neutralna albo w kolorze dopasowanym do barwy płytek lub z nią skontrastowanym. Takie fugi mogą świetnie wyglądać w okładzinie monochromatycznej o mocnym kolorze, na przykład czarnej albo czerwonej.

Układanie fugi cementowe

Fugi cementowe wykonuje się najłatwiej. W razie potrzeby można to zrobić samodzielnie, bez zatrudniania fachowca. Suchą mieszankę trzeba rozrobić wodą w proporcji zalecanej przez producenta. Czas otwarty (od rozrobienia do zużycia) mas cementowych wynosi około dwóch godzin. Plastyczną masę rozprowadza się pacą na całej powierzchni okładziny, starając się wcisnąć jej jak najwięcej w szczeliny między płytkami. Po 20-30 minutach, gdy masa zacznie matowieć, można rozpocząć czyszczenie posadzki. Nadmiar masy zbiera się mokrą gąbką kolistymi ruchami, jednocześnie profilując fugi.

Jak kupować fugi cementowe

Fugi cementowe do spoinowania są sprzedawane w opakowaniach różnej wielkości. Najwięcej produktów jest oferowanych w 2- i 5-kilogramowych, łatwo więc dobrać odpowiednią ilość nawet do okładziny o małej powierzchni. W największych workach lub wiadrach o wadze 15-25 kg znajdziemy fugi w popularnych kolorach (biały, brązowy i paleta szarości), które chętnie stosuje się na dużych powierzchniach. Niektóre zaprawy, na przykład ozdobne, znajdziemy w opakowaniach o wadze 0,5 kg. Żeby określić, ile mieszanki należy kupić, trzeba spojrzeć w tabele producenta albo poradniki znajdujące się często w marketach budowlanych. Zużycie zależy od wielkości płytek i grubości spoiny. W przypadku niektórych produktów bywa też inne, zależnie od koloru fugi. Przy największych formatach płytek może wystarczyć 0,2 kg/m². Przy niedużych płytkach i szerokich fugach zapotrzebowanie może wynosić nawet dwa-trzy kilogramy na 1 m².