Spis treści
- Fornir to cienka warstwa drewna
- Fornir - kolory. Klonowy, dębowy, bambusowy
- Fornir naturalny - jak wyglądają arkusze forniru
- Fornir modyfikowany
- Fornir na ścianę czy fornirowane płyty?
Fornir to cienka warstwa drewna
Fornir to cienka warstwa drewna pozyskiwaną z drzew dobrego gatunku. Może być naturalny lub modyfikowany. Niektóre firmy oferują blisko 200 naturalnych i 30 modyfikowanych rodzajów fornirów. Wśród naturalnych fornirów są takie, które mają wzory:
- prostosłoiste (przypominające paski),
- fladrowe (styczne do krawędzi)
- pawie oczka (najbardziej zaokrąglone spośród wszystkich słojów).
W standardowej ofercie płaty forniru mają grubość 0,6-0,9 mm, ale można zamówić grubsze: 1, 1,2, 1,5, 2,5, maksymalnie do 3 mm. Sprzedaje się też fornir wzmocniony od spodu warstwą fizeliny, która chroni przed uszkodzeniami. Można kupić pasy forniru o szerokości kilkunastu centymetrów przypominające lica desek (z reguły są sprzedawane na metry). Większe formaty forniru mają najczęściej wymiary 250 x 65 cm, lecz są jeszcze większe – przykładowo 346 x 69 albo 250 x 76 cm.
Ułożony na ścianie fornir - wady i zalety.
Czytaj też:
Płyty fornirowane z drewna krajowego i drewna egzotycznego
Fornir - kolory. Klonowy, dębowy, bambusowy
Forniry modyfikowane mają paski, które mogą się różnić szerokością lub regularnością. Poza tym ich kolorystyka jest bardziej różnorodna od tej, którą oferuje natura – wiele jest podbarwianych fabrycznie. Na przykład fornir dębowy jest bielony, fornir bambusowy ma kolor karmelowy, fornir klonowy – jasno-różowy, fornir z drzewa różanego – pomarańczowo-czerwony, a fornir makassaru – czekoladowy.
Fornir naturalny - jak wyglądają arkusze forniru
Fornir może być naturalny – okleinówki są łączone z zachowaniem kolejności ich zdejmowania. Dzięki temu rysunek słojów zachowuje ciągłość. Najpopularniejsze są forniry bukowe, brzozowe, jaworowe, klonowe, dębowe, a także z drzew egzotycznych: m.in. sapeli, badi, iroko, teku, wenge, zebrano. Arkusze naturalnego forniru mają przeważnie powierzchnię 1,6-1,8 m2, a ich grubość mieści się w przedziale 0,6-3 mm. Charakteryzują je dość duża elastyczność oraz brak wad mogących psuć wygląd (sęki, przebarwienia).
i
Fornir modyfikowany
Przeciwieństwem forniru naturalnego jest fornir modyfikowany, który powstaje ze sklejenia kilkuset warstw naturalnego forniru i pocięcia go na wąskie plasterki prostopadłe do sklejeń. W ten sposób powstaje prosty równoległy rysunek słojów. Taki fornir jest robiony głównie z drewna dębowego, czereśniowego, hebanowego, wenge i zebrano. Fornir naturalny jest niepowtarzalny. Modyfikowany przypomina dzieło matematyka, ale jest znacznie trwalszy od naturalnego – odporniejszy na uszkodzenia. Po wyszlifowaniu fornir jest lakierowany – może być matowy, półmatowy albo błyszczący.
Czytaj również
Jak naprawić uszkodzony fornir
i
Fornir na ścianę czy fornirowane płyty?
Można kupić sam fornir, by okleić nim wytypowane powierzchnie ścian. Z uwagi na możliwość wyginania fornir polecany jest szczególnie do wykańczania powierzchni zaoblonych. Płaty forniru można zamocować klejem kontaktowym. W ten sposób fornir da się przykleić do betonu, tynku, tkaniny, drewna, tworzywa sztucznego. Oczywiście podłoże musi być nie tylko czyste, ale także niemal idealnie gładkie. Można je wyrównać papierem ściernym o różnych gradacjach – na koniec drobnoziarnistym.
Przeczytaj też:
Przyklejanie forniru krok po kroku
Najczęściej jednak fornir nie trafia w ręce prywatnych odbiorców, tylko do firm, które wykorzystują go do oklejania sklejki, drewna litego gorszej jakości lub płyt drewnopochodnych. W takiej formie jest łatwiejszy do montażu i trudniej go przypadkowo uszkodzić.
Fornirowane płyty montuje się do rusztu nośnego lub przykleja wprost do ścian.
Najdroższe są fornirowane płyty bakelitowe wykończone fornirem. Są one bardzo trwałe i – co ważne – odporne na działanie wilgoci. Można je zatem z powodzeniem stosować w łazienkach, a nawet saunach i łaźniach parowych.
i
