Sposoby suszenia grzybów: w piekarniku, na dworze i w suszarce
Podpowiadamy jak suszyć grzyby w piekarniku i suszarce. Suszenie to niezawodny, naturalny i najstarszy sposób, który pozwala zachować walory smakowe i odżywcze grzybów oraz wydłuża ich czas przechowywania.
Grzyby znane są jako źródło pożywienia od stuleci, a ich cenne walory smakowe i zapachowe zauważyli już Starożytni Grecy i Egipcjanie. W krajach azjatyckich właściwości lecznicze grzybów wykorzystywano w medycynie ludowej, a ich uprawa w warunkach sztucznych ma wielowiekową tradycję. Po raz pierwszy o leczniczym działaniu grzybów wspominał już Hipokrates około 400 r. p.n.e.
Suszenie grzybów pozwala zachować walory smakowe i odżywcze grzybów oraz wydłuża ich czas przechowywania, uniemożliwia rozwój drobnoustrojów, pozwala więc zabezpieczyć grzyby przed zepsuciem. Grzyby w procesie suszenia zmniejszają objętość do 10 razy.
Spis treści
- Jak zbierać grzyby?
- Przygotowanie grzybów do suszenia
- Suszenie grzybów na dworze
- Suszenie grzybów w piekarniku
- Suszenie grzybów w suszarce
- Przechowywanie wysuszonych grzybów
- Grzyby w kuchni
Jak zbierać grzyby?
Grzyby należy zbierać wyłącznie do przewiewnych koszyków wiklinowych lub koszy z plecionki metalowej dodatkowo wyłożonych cienką warstwą gazety. Po zbiorze grzybów nie wolno wkładać do plastikowych torebek lub wiaderek. W wyniku braku powietrza, podwyższonej temperatury i znacznej wilgotności zaparzają się i pleśnieją. Grzyby jadalne stare lub robaczywe dodatkowo nieodpowiednio lub za długo przechowywane stają się toksyczne i mogą doprowadzić do poważnego zatrucia pokarmowego. Wszystkie zebrane grzyby należy jak najszybciej przetworzyć, gdyż zachowują świeżość tylko przez jeden dzień. Wymagają przechowywania w niskiej temperaturze, najlepiej w lodówce. Im większy grzyb, tym krótszy czas jego przechowywania.
Autor: GettyImages
Suszenie grzybów w piekarniku
Przygotowanie grzybów do suszenia
Grzyby do suszenia przygotowujemy bezpośrednio po zebraniu. Na początek przejrzyjmy zebrane grzyby, zaglądając do atlasu grzybów, aby upewnić się, że są jadalne. Przekrójmy grzyb na pół, aby sprawdzić, czy nie jest robaczywy w środku - pozostawiamy tylko zdrowe i pewne sztuki. Do suszenia nadają się kapelusze i trzonki. Większe grzyby kroimy na mniejsze kawałki, np. plastry grubości pół centymetra, większe kapelusze oddzielamy od trzonka tak, aby kawałki grzybów były podobnej wielkości. Małe grzybki suszymy w całości.
Grzybów przed suszeniem nie myjemy! Gdy mocno nasiąkną wodą, będzie je trudno wysuszyć. Oczyszczamy je przy pomocy pędzelka, wilgotnej ściereczki, miękką szczoteczką lub gąbką - usuwając leśny mech, igliwie, suche liście i ziemię. Wszystkie uszkodzone części grzyba wycinamy dokładnie ostrym nożykiem. Niezależnie od metody suszenia układajmy grzyby do suszenia luźno, tak aby się ze sobą nie stykały.
Suszenie grzybów na dworze
Suszenie grzybów możemy przeprowadzić na świeżym powietrzu i pełnym słońcu. Nawlekamy grzyby na grubą nitkę, solidny sznurek lub sztywny drucik. Początkowo grzyby pod własnym ciężarem mogą przerwać delikatną nić i z niej spaść, dlatego kawałki grzyba przebijamy przez środek igłą i nawlekamy robiąc między nimi spore odstępy. Aby równomiernie się wysuszyły, grzyby możemy rozłożyć na papierze śniadaniowym, blasze lub tacy wyłożonej papierem do pieczenia, ażurowej siatce bądź kratce. Rozłożone grzyby osłaniamy cienką warstwą gazy lub siatki, aby zabezpieczyć przed siadającymi na nich muchami i innymi niechcianymi owadami. Grzyby obracamy co jakiś czas w ciągu dnia, aby równomiernie schły. Na noc i gdy pogoda się zmienia zabieramy je do przewiewnego i suchego pomieszczenia.
Suszenie grzybów na dworze przy sprzyjającej pogodzie trwa dość długo, około tygodnia lub dłużej (w zależności od wielkości grzybów). Dobrym rozwiązaniem podczas niepogody będzie przeniesienie grzybów na poddasze, zawieszenie nad ciepłym piecem kaflowym lub włączonym kaloryferem albo umieszczenie w suchej kuchni lub dosuszenie ich w piekarniku. Nigdy nie wieszamy sznurków z suszącymi się grzybami bezpośrednio nad otwartym ogniem.
Przeczytaj też: Zioła z ogrodu: jak zbierać, suszyć i przechowywać zioła >>>
Suszenie grzybów w piekarniku
W piekarniku z funkcją termoobiegu nagrzanym wcześniej do około 40-50 st. C układamy luźno kawałki grzybów na rusztach, regulowanych siatkach specjalnie przystosowanych do każdego typu piekarnika lub na metalowych blachach wyłożonych pergaminem. Przekładamy grzyby na drugą stronę co około 30 minut i suszymy dalej w wyższej temperaturze (około 60 st. C) do uzyskania pożądanego efektu.
Suszenie w piekarniku trwa zwykle kilka-kilkanaście godzin w zależności od grubości i rodzaju grzyba. Drzwi piekarnika powinny być lekko uchylone, aby gromadząca para mogła swobodnie uchodzić z jego wnętrza. Zwróćmy uwagę, by w pierwszym etapie suszenia grzybów nie nagrzać piekarnika zbyt mocno, ponieważ grzyby mogą się przypalić.
Suszenie grzybów w suszarce
Specjalna suszarka do grzybów jest zbudowana z kilku prostokątnych lub okrągłych sit. Grzyby rozkładamy na nich równomiernie i włączamy nawiew. Wentylator, który wymusza obieg ciepłego powietrza, umieszczony jest w dolnej części urządzenia. Ciepłe powietrze swobodnie przepływa wokół grzybów zapewniając równomierne suszenie. Wilgoć uchodzi przez górną część urządzenia. Co jakiś czas należy przełożyć sita i obrócić grzyby.
Suszenie grzybów w suszarce trwa zwykle kilka godzin. Piętrowe ułożenie sit sprzyja wysuszeniu sporej ilości grzybów. W niektórych modelach cyfrowy zegar poinformuje nas o czasie pozostałym do końca suszenia, inne typy suszarek mają funkcję automatycznego wyłączenia. Urządzenia te mogą posiadać zabezpieczenie przed przegrzaniem oraz płynną regulację ustawienia temperatury suszenia w zakresie od 35 do 70 st. C.
Przechowywanie wysuszonych grzybów
Suszone grzyby przechowujemy w szczelnych i suchych pojemnikach bez dostępu światła. Dobrze sprawdzą się szklane lub ceramiczne słoje, metalowe puszki, pojemniki drewniane lub plastikowe. Uchroni to nasze jesienne zbiory przed wilgocią i insektami. Do pojemnika z suszonymi grzybami włóżmy kilka liści laurowych, które odstraszą mole. Suszone grzyby należy okresowo przeglądać. W razie obecności owadów lub pleśni grzyby należy natychmiast wyrzucić. Prawidłowo wysuszone i przechowywane grzyby zachowują swój ładny kolor i aromat nawet do 2-4 lat. Ususzony grzyb nie będzie się kruszył, a złamie się tylko pod mocniejszym naciskiem.
Przeczytaj też:
Grzyby w kuchni
Najbardziej popularnymi jadalnymi grzybami rurkowatymi, które zbierzemy w polskich lasach są borowik szlachetny (prawdziwek), koźlarz czerwony, koźlarz babka, podgrzybek brunatny i maślak zwyczajny. Natomiast do grupy jadalnych grzybów blaszkowatych zaliczamy gąskę zielonkę, pieprznik jadalny, mleczaj rydz i czubajkę kanię. W naszym kraju na większą skalę uprawia się również pieczarkę dwuzarodnikową i boczniaka ostrygowatego. W kuchni polskiej grzyby są niezastąpionym składnikiem wielu tradycyjnych dań min. zupy grzybowej oraz wigilijnych pierogów z kapustą i grzybami. Są źródłem wartościowego białka, sacharydów, kwasów tłuszczowych, witamin i składników mineralnych oraz błonnika pokarmowego. Świeże owocniki grzybów kapeluszowych są niskokaloryczne ze względu na dużą zawartość wody.
Grzyby trujące zdjęcia i opis: oto najbardziej trujące grzyby >>>
Ilość i wartość białka grzybów zależy od wieku owocnika. Wzrost grzyba wpływa na obniżenie jego strawności. Ilość tłuszczu w grzybach jest niska i wynosi od 0,4 do 0,8 g na 100 g świeżego produktu. Grzyby uznawane są za dobre źródło witamin z grupy B, C, D oraz E oraz prowitaminy A (te gatunki o zabarwieniu pomarańczowym, np. pieprznik jadalny). Grzyby są również źródłem składników mineralnych – potasu, fosforu i magnezu. Dodatkowo występują w nich pierwiastki śladowe jak: miedź, cynk, żelazo, mangan, molibden i selen.Błonnik pokarmowy zawarty w grzybach pełni ważną funkcję w procesie trawienia. Poprawia perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom, a związki biologicznie aktywne, jak beta glukany czy polifenole, zapobiegają powstawaniu chorób cywilizacyjnych (miażdżyca, cukrzyca, nowotwory).
Grzyby należą do produktów ciężkostrawnych tzn. długo zalegających w przewodzie pokarmowym. Nie powinny być spożywane przez dzieci do siódmego roku życia, ludzi starszych i osoby z problemami gastrycznymi.
