Jaki kołek montażowy do pustaka i betonu komórkowego? Jaki do karton gipsu?
Kołki montażowe w dużej mierze decydują o trwałości i pewności montażu. Dobieramy je do rodzaju materiału, z jakiego zbudowana jest ściana czy sufit, do których mamy coś mocować - czy jest to pustak, beton komórkowy czy może sucha zabudowa. Warto jednak wiedzieć, że są też kołki uniwersalne, praktycznie do wszystkiego.
W tym przewodniku prezentujemy kołki klasyczne i najnowocześniejsze, uniwersalne oraz specjalistyczne. Podpowiadamy też, które kiedy wybrać.
Typowe kołki rozporowe
Zwykłe kołki rozporowe przydadzą się, gdy zamierzasz mocować przedmioty do przegród lub elementów o strukturze pełnej – muru z cegły, pełnych bloczków, betonu, kamienia. Produkowane są z tworzywa sztucznego: poliamidu, nylonu, polipropylenu, polietylenu. Kołki rozporowe mają średnicę od 6 do 12 mm. Dostępne są w pełnej gamie rozmiarowej – od drobnych i krótkich, do długich i grubych. Przykładem kołków XL są te do mocowania drewnianych kantówek do ścian. Są one długie, ale rozpręża się tylko ich końcowy odcinek. Wierci się przez przyłożony drewniany element, po czym wkłada kołek i umieszcza wkręt. To bardzo szybka metoda. Niektóre kołki mają też skrzydełka antyrotacyjne. Dzięki nim podczas wkręcania kołek nie zacznie się obracać wraz z wkrętem. Kołki można kupować w zestawach z wkrętem lub oba elementy kompletować indywidualnie. Wkręt jest zawsze dłuższy od kołka i dopasowany do niego średnicą. Zbyt gruby może rozerwać kołek podczas wkręcania. Za cienki nie doprowadzi do rozparcia.
Kołki rozporowe do pustaków
W elementach o budowie komorowej, takich jak pustaki lub cegły kratówki albo dziurawki, trudno jest osadzić zwykły kołek. Przeważnie będzie on zakotwiony w sposób mało stabilny. Do takich budulców potrzebne są specjalne kołki z dłuższą strefą rozprężenia. Do pustaków stropowych – lepsze będą natomiast kołki spętlające. Podczas wkręcania zwijają się po drugiej stronie w duży supeł i tym samym zapewniają wkrętowi i mocowanemu przedmiotowi właściwy docisk.
Kołki montażowe do betonu komórkowego
Beton komórkowy jest materiałem miękkim, a bloczki nie mają wewnątrz komór ani otworów. Dobrze więc osadza się w nich zwykłe kołki uniwersalne. Niestety z najbardziej miękkich odmian betonu komórkowego mogą się one wysuwać pod dużym obciążeniem. Dlatego warto się zdecydować na specjalne kołki wkręcane do betonu komórkowego. Mają one na zewnątrz spiralny gwint, który doskonale klinuje się w materiale i dzięki temu nie grozi kołkowi poluzowanie. Można też użyć rzadziej spotykanych kołków wbijanych o średnicy do 6 mm. Kołki do betonu komórkowego kupić można nylonowe lub metalowe. Te drugie lepsze są do zawieszania cięższych elementów. Kołki wbija się w nawiercony otwór. Podczas umieszczania wkręta powodują one miejscowe zagęszczenie betonu, dzięki czemu połączenie znacznie zyskuje na solidności.
Kołki montażowe do płyt g-k
Choć wydaje się, że płyty g-k o grubości 12,5 mm niewiele udźwigną, w praktyce jest inaczej. Mogą na nich zawisnąć przedmioty o ciężarze dochodzącym nawet do 200 kg/m² (półka obciążona książkami waży około 100 kg/m2). Ponieważ płyta jest cienka, a za nią nie ma nic (izolacji z wełny nie ma co liczyć), przydatne będą kołki spętlające.
Przeczytaj też: Kołki do płyt gk. Co mogą unieść ściany gipsowo-kartonowe?
Gdy masz do zawieszenia coś lekkiego, lepiej wybrać plastikowy lub metalowy kołek wkręcany. Ma on gwint na zewnątrz, więc bez oporów wnika w płytę. Na koniec umieszcza się w nim wkręt.
Wkręty do kołków
Każdy kołek ma swoją drugą połówkę – to wkręt dopasowany do jego średnicy i długości. Wkręty różnią się od siebie materiałem, z jakiego je wyprodukowano, ostrzem oraz typem gwintowania. Mają też różnie wyprofilowane główki: płaskie, stożkowe, kopułkowe. W główkach wyprofilowane są lub wycięte gniazda, w które wkładasz narzędzie wkręcające – śrubokręt lub bit, czyli końcówkę wkręcającą do wkrętaka ręcznego z wymienialnymi akcesoriami albo wkrętarki elektrycznej. Najpopularniejsze typy wkrętów mają gniazda krzyżykowe typu PH. Umożliwiają one stabilne utrzymywanie się bitu w trakcie wkręcania i użycie dużych obrotów wkrętarki.
Główki z nacięciem prostym – typu SL, do bitów płaskich, nie są tak wygodne, bo końcówka się z nich wyślizguje. Modyfikacją gniazd krzyżykowych są gniazda torx i pozidriv. Są o tyle korzystniejsze, że bit lepiej się w nich zakleszcza i nie ześlizguje podczas wkręcania. Do gniazd ampulowych (imbusowych), czyli sześciokątnych, będziesz potrzebował odpowiedniej końcówki wkręcającej lub klucza imbusowego. Wykorzystywane są także wkręty z łbem sześciokątnym, do wkręcania których używa się kluczy nasadowych, płaskich lub oczkowych. Do zawieszania obrazków polecamy wkręty z wyprofilowanym haczykiem prostym lub zaokrąglonym, a do podwieszania sznurów, linek i drutów – z oczkiem.
Kołki do systemów ETICS
Kołki do systemów ETICS to oddzielna grupa kołków stosowanych tylko w jednym celu – do mocowania płyt z wełny mineralnej lub styropianu do murów. Ich trzpień i tuleja z tarczką są wykonane z polipropylenu. Trzpień służy do wbijania albo wkręcania (zależnie od konstrukcji ściany). Średnica tarczki to standardowo 6 cm. Strefa rozporowa kołka ma przeważnie długość 5 mm, a minimalna głębokość jego osadzenia to 6 cm. Nieliczne typy kołków pozwalają na płytsze zakotwienie – minimum 2,5 cm, ale pod warunkiem że ściana jest z betonu lub silikatów. Standardowe kołki dostępne są długościach od 10 do 28 cm (ale są i dłuższe, do 40 cm). Choć producenci zapewniają, że do wełny z powodzeniem można stosować kołki z plastikowym trzpieniem, lepiej używać do niej tych, których trzpień jest metalowy bądź kompozytowy (plastikowo-metalowy lub plastikowy wzmacniany włóknem szklanym) – wbijany lub wkręcany. Kołki takie mają identyczne wymiary jak całkowicie plastikowe. Takie same są też zalecenia odnośnie do głębokości ich kotwienia w murze.
Polecany artykuł:
