Domy 100 i 20 lat temu. Technologiczne ruiny czy nieruchomości warte uwagi?

2011-02-28 15:15

Kupujesz dom wybudowany kilkadziesiąt lat temu? Sprawdź, jakie może mieć wady. Pokazujemy, jak zmieniała się architektura domów jednorodzinnych na przestrzeni 100 lat i jakie kiedyś stosowano technologie budowlane.

Budowlane trendy — Autor: Paulina Garwolińska Lata 30. Eleganckie podmiejskie wille z tych lat były solidnie wykonane z dobrych gatunkowo materiałów. Wznoszono je najczęściej na ławach ceglanych, czasem betonowych o większej nośności, izolowanych papą na lepiku (obecnie niespełniającą swojej funkcji). Większość ma ceglane ściany jednowarstwowe grubości 51 cm, szczelinowe z pustką powietrzną, ale także z cegły dziurawki oraz coraz popularniej stosowanej cegły cementowej. Nie spełniają obecnych wymagań cieplnych – współczynnik przenikania około 1,16 W/(m2·K). Komfort termiczny poprawiają węgarki przy oknach i przestrzenie buforowe (werandy, oszklone ganki). Domy mają czasem trzy piętra oddzielone stropami drewnianymi, stropami Kleina oraz coraz popularniejszymi gęstożebrowymi Ackermana. Nad piwnicami spotyka się stropy odcinkowe. Dachy prawie płaskie ukryte za niewysokimi, murowanymi attykami, zazwyczaj z niewielkim spadkiem.

Zobacz galerię 6 zdjęć

Autor: Magdalena Kosińska

Lata 20. i wcześniej Domy budowane były dosyć solidnie, wykonawstwo było raczej dokładne, a materiały z reguły dobrej jakości. Świadczy o tym to, że często bez remontów przetrwały do naszych czasów w dość dobrym stanie. Posadawiano je z reguły na płytkich kamiennych lub ceglanych ławach. Ich niewielka nośność wymuszała użycie lekkiej konstrukcji i materiałów do wznoszenia domów. Ściany niskich budynków najczęściej konstruowano jako lekki szkielet drewniany wypełniony glinobitką (glina z trzciną) lub w całości z drewna. Piętrowe domy wykonywano częściowo lub w całości z cegły. Lekkie, drewniane stropy ze ślepym pułapem wypełniano glinobitką stanowiącą izolację akustyczną. Nie mają wieńców i często są już w złym stanie technicznym ze względu na korozję biologiczną. Przegrody zewnętrzne nie spełniają obecnych wymogów cieplnych (współczynnik przenikania ciepła waha się od 1,5 do 1,16 W/(m2·K) w zależności od użytego materiału) i często nie ma izolacji ław lub nie stanowi ona już zapory dla wilgoci.

Zobacz galerię 6 zdjęć

Autor: Magdalena Kosińska

Lata 20. i wcześniej Domy budowane były dosyć solidnie, wykonawstwo było raczej dokładne, a materiały z reguły dobrej jakości. Świadczy o tym to, że często bez remontów przetrwały do naszych czasów w dość dobrym stanie. Posadawiano je z reguły na płytkich kamiennych lub ceglanych ławach. Ich niewielka nośność wymuszała użycie lekkiej konstrukcji i materiałów do wznoszenia domów. Ściany niskich budynków najczęściej konstruowano jako lekki szkielet drewniany wypełniony glinobitką (glina z trzciną) lub w całości z drewna. Piętrowe domy wykonywano częściowo lub w całości z cegły. Lekkie, drewniane stropy ze ślepym pułapem wypełniano glinobitką stanowiącą izolację akustyczną. Nie mają wieńców i często są już w złym stanie technicznym ze względu na korozję biologiczną. Przegrody zewnętrzne nie spełniają obecnych wymogów cieplnych (współczynnik przenikania ciepła waha się od 1,5 do 1,16 W/(m2·K) w zależności od użytego materiału) i często nie ma izolacji ław lub nie stanowi ona już zapory dla wilgoci.

Paulina Gawrońska