Śnieguliczka biała, koralowa, Doorenbosa, Chenaulta - jak sadzić, kiedy przycinać, czy są trujące?
Dobrze znana śnieguliczka biała zimą udekorowana jest białymi kuleczkami i wygląda, jakby obsypał ją śnieg. Ostatnio popularność zyskują również inne gatunki śnieguliczek. Chcesz je poznać?
Mało krzewów ozdobnych jest tak uniwersalnych w zastosowaniu i łatwych w uprawie jak śnieguliczki, które goszczą w ogrodach od dawna, choć obecnie nie są już tak popularne, jak kiedyś. W naszym klimacie radzą sobie całkiem dobrze, dlatego czasem „uciekają” z ogrodów i dziczeją. Poznaj gatunki śnieguliczek i dowiedz się więcej o warunkach ich uprawy, pielęgnacji, cięciu , rozmnażaniu i zastosowaniu.
Spis treści
- Gatunki śnieguliczki do ogrodu
- Śnieguliczka biała
- Śnieguliczka Doorenbosa
- Śnieguliczka Chenaulta
- Śnieguliczka koralowa
- Choroby i szkodniki atakujące śnieguliczki
Gatunki śnieguliczki do ogrodu
Rodzaj, do którego należą śnieguliczki, skupia zaledwie kilkanaście gatunków, ale w ogrodach spotyka się głównie cztery z nich:
- śnieguliczkę białą,
- śnieguliczkę koralową,
- śnieguliczkę Doorenbosa,
- śnieguliczkę Chenaulta.
Autor: GettyImages
Śnieguliczki to krzewy liściaste chętnie sadzone szczególnie w zieleni miejskiej
Śnieguliczka biała
Najbardziej popularna jest śnieguliczka biała (łac. Symphoricarpos albus). Roślina ma postać gęstego, nieregularnego krzewu i dorasta do 1,5-2 m. Tworzy długie, cienkie, sztywne pędy oraz owalne lub eliptyczne, zielone liście z niebieskim nalotem. Pojawiające się na pędach od czerwca do jesieni drobne, biało-różowe, miododajne kwiaty nie są zbyt atrakcyjne, ale już wykształcające się z nich kuliste, zabrane w grona białe owoce są wyjątkowo ozdobne. Na pędach utrzymują się do pierwszych mrozów i stanowią wspaniałą ozdobę zimowego ogrodu.
To właśnie śnieguliczka biała ze względu na swoje duże zdolności przystosowawcze i małe wymagania siedliskowe „ucieka” z ogrodów i zasiedla stanowiska naturalne (np. polany, zarośla). W zasadzie roślina nie ma żadnych większych wymagań i choć preferuje słoneczne stanowiska oraz żyzne, przepuszczalne, lekko wilgotne podłoża, poradzi sobie też na każdej innej, nawet suchej i jałowej glebie. Jest także całkowicie mrozoodporna, a do tego dobrze znosi suszę i zanieczyszczone powietrze. Doskonale reaguje także na cięcie, dlatego można ją dowolnie formować. Krzew bardzo dobrze się też rozmnaża i to zarówno z nasion, jak i odrostów korzeniowych.
Niestety, śnieguliczka biała ma również swoje wady. Dobrze znosi cień, ale wtedy przestaje kwitnąć i owocować, dlatego powinna być uprawiana na słonecznych stanowiskach. Bardzo chętnie tworzy też liczne odrosty korzeniowe, wiec pozostawiona bez kontroli szybko zaczyna być inwazyjna. Jeśli przez dłuższy czas ma zachować ładny pokrój, wymaga też mocnego, wiosennego cięcia (w marcu), inaczej ogałaca się od dołu z liści i tworzy brzydką, nieporządną plątaninę pędów. Cięcie powinno być dość radykalne, gdyż tylko wtedy roślina będzie ładnie wyglądać (kwitnące w minionym sezonie pędy skraca się kilka cm. nad ziemią, natomiast pędy wyrastające u podstawy krzewu przycina się o 2/3 lub 1/3).
Przeczytaj też:
Śnieguliczka biała jest też rośliną trującą. Zjedzenie jej owoców może powodować poważne kłopoty zdrowotne, dlatego lepiej nie sadzić jej w pobliżu kącika dla dzieci. Nie znaczy to jednak, że roślina nie nadaje się do uprawy w ogrodzie. Odpowiednio prowadzona może być znakomitym krzewem żywopłotowym, gdyż dzięki tolerancji na ciecie i tworzeniu odrostów korzeniowych szybko się zagęszcza. Może być też dobrym krzewem do nasadzeń naturalistycznych. Pokryte białymi owocami pędy są także znakomitym materiałem bukieciarskim.
Śnieguliczka Doorenbosa
Nieco mniej popularnym, ale za to bardziej ozdobnym gatunkiem jest z kolei śnieguliczka Doorenbosa (Symphoricarpos ×doorenbosii). Krzew charakteryzuje się podobnym pokrojem i wymaganiami jak poprzedni gatunek, ale dodatkowo ma więcej ciekawych odmian, np.:
- 'Kordes AMETHYST' – odmiana tworzy mniej odrostów korzeniowych i liczne, duże, jasnoróżowe do ciemnoróżowych owoce, wys. ok. 1,5 m,
- 'White Hedge' - odmiana o wzniesionym pokroju i licznych, dużych, kulistych, białych owocach, zebranych w gęste grona, wys. ok. 1,5 m,
- 'Mother of Pearl' – odmiana o przewieszających się pędach i licznych, dużych, okrągłych lub lekko wydłużonych, jasnoróżowych lub białozielonych z czerwonym rumieńcem owocach, wys. ok. 2 m,
- 'Magic Berry' – odmiana o przewieszających się pędach i licznych, okrągłych, różowofioletowych owocach, wys. 1-1,2 m.
Polecany artykuł:
Śnieguliczka Chenaulta
Rzadziej spotykanym gatunkiem jest śnieguliczka Chenaulta (Symphoricarpos ×chenaultii). Roślina bardzo różni się od dwóch poprzednich gatunków wymaganiami i wyglądem, ale także jest atrakcyjna. Krzew ma regularny pokrój, dorasta do 0,6-1,5 m i tworzy liczne, omszone, brunatne pędy, gęsto pokryte niedużymi, ciemnozielonymi, owłosionymi liśćmi. Roślina kwitnie bardzo późno, bo dopiero w sierpniu, dlatego jej owoce nie zawsze zdążą dojrzeć przed zimą (są małe, kuliste i czerwone). Mimo to pozostaje atrakcyjna ze względu na gęsty pokrój i ładne, długo utrzymujące się jesienią na pędach liście. Jej zaletą jest też brak uciążliwych odrostów.
Śnieguliczka Chenaulta nadaje się do tworzenia niskich żywopłotów lub grup krzewów ozdobnych, a jedna z jego odmian ('Hancock' o wys. ok. 1 m i 1,5 m szer.), to idealna roślina okrywowa. Niestety, ten gatunek ma nieco wyższe wymagania od poprzednich. Jest bardziej wrażliwy na mróz i mniej odporny na suszę, a także oczekuje lepszej jakości, żyznej gleby. Rozmnaża się zwykle przez półzdrewniałe sadzonki pędowe lub odkłady.
Śnieguliczka koralowa
Podobne wymagania i równie słabą odporność na mróz ma też śnieguliczka koralowa (Symphoricarpos orbiculatus). Krzew posiada gęsty pokrój, 1-1,5 m wysokosci, przewieszające się, omszone pędy, zielone, omszone od spodu, przebarwiające się jesienią na żółto liście i małe, zebrane w niewielkie, gęste grona kuliste, różowoczerwone, liczne owoce. Podobnie jak poprzedni gatunek, nie tworzy też uciążliwych odrostów. Jego ciekawą odmianą jest 'Follis Variegatiis' o pstrych, żółto-zielonych liściach. Rozmnaża się zwykle przez półzdrewniałe sadzonki pędowe lub odkłady.
Poznaj też inne ozdobne krzewy:
Krzewuszka cudowna – uprawa. Gdzie sadzić i jak pielęgnować krzewuszkę >>>
Pęcherznica kalinolistna – najpiękniejsze odmiany pęcherznicy do uprawy w ogrodzie >>>
Tamaryszek – gatunki, wymagania uprawowe. Jak prawidłowo ciąć i pielęgnować tamaryszki? >>>
Choroby i szkodniki atakujące śnieguliczki
Śnieguliczki to krzewy dość odporne na szkodniki i choroby. Zdarza się jednak, że rośliny atakowane są przez pordzewiacza śnieguliczkowego - efektem jego żerowania jest deformacja najmłodszych liści i zawiązków owoców. Z chorób groźna jest antraknoza, której widocznymi objawami są ciemnopurpurowe budź czarne plamy na liściach i owocach oraz przedwczesne opadanie liści.
