Choina kanadyjska – zalety, wymagania, zastosowanie, odmiany
Choina kanadyjska (Tsuga canadensis) ma ładny pokrój i delikatnie przewieszające się, niekłujące gałązki. Do jej zalet należy również zaliczyć uniwersalność zastosowania. To jeden z nielicznych gatunków iglaków, które najlepiej czują się i dobrze rosną w lekkim cieniu. Jak uprawiać choinę kanadyjską?
Choina kanadyjska (Tsuga canadensis) może być świetnym wyborem zarówno na pojedynczy akcent ozdobny w ogrodzie, jak również jako roślina żywopłotowa, ponieważ dobrze znosi cięcie i często tworzy wielopienne formy krzewiaste. Nie osiąga dużych rozmiarów (dorasta do ok. 15 metrów wysokości) i rośnie umiarkowanie szybko, przyrastając około 15-20 cm rocznie. Co bardzo ważne, szczególnie dobrze czuje się na stanowiskach lekko zacienionych.
Głównym walorem ozdobnym choiny kanadyjskiej jest jej ciekawy pokrój – szeroko stożkowa, luźna korona z przewieszającymi się ku dołowi, cienkimi gałęziami. Wierzchołek drzewa również zwiesza się ku dołowi, nadając roślinie nieco płaczącą formę.
Za co lubimy choinę kanadyjską?
Dekoracyjne i oryginalne są również igły choiny, które różnią się nieco od igieł innych drzew iglastych - są dość krótkie, miękkie oraz lekko spłaszczone i zaokrąglone u nasady, od spodu zdobią je dwa białe paski nalotu woskowego. Młode igły mają barwę jasnozieloną, a starsze stają się ciemnozielone. Charakterystyczną cechą igieł choiny jest także zmienność ustawienia i wielkości w różnych partiach pędów. Uwagę z pewnością zwracają także drobne (ok. 2 cm długości), zaokrąglone lub owalne, brązowe szyszki choiny kanadyjskiej, przylegające ściśle do gałązek.
Autor: GettyImages
Choina kanadyjska ma bardzo dekoracyjne i oryginalne igły - są dość krótkie, miękkie oraz lekko spłaszczone i zaokrąglone u nasady
Jakich warunków potrzebuje choina kanadyjska?
Choina kanadyjska należy do drzew o gęstym i szerokim, płasko rozrastający się systemie korzeniowym, dlatego najlepiej czuje się na glebach lekko kwaśnych, wilgotnych, żyznych i przepuszczalnych, ale jednocześnie niezbyt lekkich (lubi podłoże lekko gliniaste i sąsiedztwo zbiorników wodnych).
Optymalnym stanowiskiem dla choiny będzie półcień, ale przy dobrych warunkach glebowych poradzi sobie także na stanowiskach słonecznych (w głębokim cieniu jej wzrost będzie bardzo wolny, a korona przerzedzona).
Nie najlepiej znosi silne upały, długie okresy suszy a także stanowiska narażone na silne wiatry oraz warunki miejskie (zanieczyszczenia powietrza).
Przeczytaj też:
Kiedy i jak sadzić iglaki w ogrodzie >>
Zastosowanie choiny kanadyjskej
Drzewo najczęściej można spotkać w nasadzeniach parkowych lub w dużych ogrodach, gdzie sadzona jest jako soliter (pojedynczy akcent ozdobny) lub w małych grupach. Świetnie komponuje się także z innymi drzewami i krzewami iglastymi o kontrastowych (bardziej regularnych) pokrojach koron i barwach igieł.
Choina kanadyjska bardzo dobrze znosi cięcie i jest gatunkiem świetnie nadającym się do nasadzeń żywopłotowych, w miejscach lekko zacienionych i wilgotnych.
Ciekawe odmiany choiny kanadyjskiej
Do mniejszych ogrodów oraz uprawy pojemnikowej polecane są karłowe odmiany choiny, osiągające niewielkie rozmiary i tworzące atrakcyjne pokroje (np. zaokrąglone, płaczące). Obecnie na rynku roślin ozdobnych spotkać można wiele odmian choiny kanadyjskiej, a do najbardziej znanych i popularnych należą między innymi:
- 'Jeddeloh' – zaokrąglona, karłowa odmiana (po 10 latach osiągająca około 1 m średnicy); jej walorem są spiralnie ułożone pędy, tworzące zagłębienie („gniazdko”) w środku korony (podobnie, jak u świerka pospolitego `Nidiformis`); polecana do uprawy pojemnikowej oraz do ogrodów przydomowych - skalnych oraz wrzosowiskowych.
- 'Pendula' – jednopniowa lub krzaczasta forma o dekoracyjnych, mocno zwisających pędach; osiąga do 2-3 metrów wysokości; może przemarzać w czasie mroźnych zim.
- 'Nana' – także karłowa, wolno rosnąca odmiana (po latach osiąga około 1-1,5m wysokości i szerokości); pędy są gęste i rozpostarte, ułożone promieniście i lekko przewieszające się na końcach; polecana do ogrodów przydomowych – np. skalnych lub wrzosowiskowych.
- 'Jervis` - gęsta, karłowa odmiana o nieregularnym, szeroko stożkowym pokroju korony; rośnie wolno (po 10 latach osiąga do 1,5 m wysokości); pędy ułożone bardzo ściśle, skierowane do góry, przez co krzew jest zwarty i ładnie zagęszczony; polecana do lekko zacienionych partii ogrodu.
