Opadzina modrzewia najczęściej (i najsilniej) poraża młode 1–2-letnie rośliny (uchodząc za prawdziwe utrapienie upraw szkółkarskich). Niestety zdarza się, że porażeniu ulegają także starsze, nawet trzydziestoletnie drzewa. Najbardziej podatne na opadzinę igieł modrzewia są modrzew europejski (Larix decidua) oraz syberyjski (Larix sibirica). Natomiast większą odporność wykazuje modrzew japoński (Larix leptolepis) i eurojapoński (Larix eurolepis). Objawy opadziny igieł modrzewia często nasilają się na młodych, tegorocznych pędach.
Opadzina igieł modrzewia – objawy
Igły modrzewia porażonego chorobą zaczynają przebarwiać się na żółto już od maja. Początkowo są to niewielkie przebarwienia, ale w szybkim tempie rozszerzają się ku nasadzie liści. Porażone igły przedwcześnie opadają (w czerwcu–lipcu). W konsekwencji drzewo traci powierzchnię asymilacyjną, jego wzrost ulega spowolnieniu lub zahamowaniu. Modrzew zainfekowany opadziną igieł jest bardziej podatny na ataki szkodników.
Opadzina igieł modrzewia – przyczyny choroby
Chorobę wywołuje grzyb (Meria laricis), który zimuje w opadłych igłach. Chorobie sprzyja deszczowa pogoda, późne przymrozki oraz duże zagęszczenie drzew (w przypadku starszych okazów).
Opadzina igieł modrzewia – zwalczanie
Drzewa modrzewi – począwszy od siewek po kilkudziesięcioletnie okazy – zaleca się spryskiwać preparatem chemicznym w fazie pękania pączków. Później zabieg powtarza się 2–3-krotnie co 1–2 tygodnie. Późną jesienią gołe drzewa i opadłe igły warto dodatkowo opryskać. Jednym z zalecanych (uniwersalnych) preparatów jest Miedzian. W przypadku większych okazów pomocne może być również usunięcie i spalenie pędów z porażonymi igłami.
