Źródła próchnicy: kompost, obornik, torf, kora drzew
Próchnica jest źródłem potrzebnych roślinom minerałów. Źródła próchnicy w glebie to nawozy organiczne. Jakie nawozy organiczne są źródłem próchnicy: kompost, obornik, torf.
Próchnica glebowa ma duże właściwości sorpcyjne, to znaczy, że zatrzymuje dostarczone przez nawożenie makro- i mikroelementy, dzięki czemu nie są one wypłukiwane z wodą do głębszych warstw niedostępnych dla korzeni. Próchnica w glebie magazynuje też znaczne ilości wody, co ma duże znaczenie dla łatwo przesychających gleb piaszczystych. Dzięki swojej strukturze nadaje podłożu pulchność i zwiększa w nim ilość powietrza, co ma z kolei duże znaczenie w zwięzłych ziemiach gliniastych. Bogata w związki pokarmowe, łatwo nagrzewająca się próchnica tworzy sprzyjające środowisko dla mikroorganizmów glebowych, które rozkładają resztki organiczne i zamieniają je w potrzebne roślinom składniki mineralne.
Próchnica glebowa – jak powstaje próchnica glebowa, znaczenie próchnicy w glebie >>>
Źródła próchnicy - nawozy organiczne
Źródłem próchnicy są nawozy organiczne. Z wyjątkiem świeżego obornika, który należy stosować tylko jesienią (trzy tygodnie po wapnowaniu), pozostałe nawozy organiczne można dodawać do ziemi jesienią lub wczesną wiosną.
- Obornik. Zawiera wszystkie potrzebne roślinom makro- i mikroelementy. Stosujemy go co 3-4 lata w dawce 4-6 kg/m2 – niestety coraz trudniej go dostać. Niektóre rośliny źle rosną posadzone w ziemi, do której dodano świeżego obornika. Można je sadzić dopiero dwa lata po jego zastosowaniu. Są to między innymi: astry, bratki, dalie, irysy, konwalie, peonie i rośliny cebulowe.
- Obornik suszony lub nawóz kurzy. Można je kupić w sklepach ogrodniczych. Są to bardzo cenne nawozy bogate w łatwo przyswajalne przez rośliny minerały. Ponieważ nie zawierają ściółki ze słomy, mają mniejszy od świeżego obornika wpływ na powstawanie próchnicy. Suchy obornik stosujemy w ilości 4-6 l/10 m2, a kurzy 0,6-1,4 l/10 m2.
- Kompost. Jest równie cenny jak obornik. Dobrze rozłożony przypomina żyzną, czarną, przyjemnie pachnącą ziemię. Można go stosować co roku w ilości 3-5 kg/m2. Właściwości podobne do kompostu mają: biohumus (worki od 2 do 7 l) i protohumowit.
- Torf wysoki. Jest bardzo kwaśny (pH 3,5 - 4,5). Można jednak kupić torf odkwaszony (o pH 5,5 - 6,5 lub o pH 7,0 - 7,5), czyli wymieszany z nawozem wapniowym. Torf wysoki dodany do gleby gliniastej rozluźnia ją, dodany do ziemi piaszczystej – zwiększa ilość gromadzonej wody. Jest ubogi w składniki mineralne, jego stosowanie nie zwalnia więc nas z obowiązku nawożenia mineralnego. Wymieszany z kredą i wieloskładnikowym nawozem mineralnym sprzedawany jest jako substrat torfowy (na 100 l torfu 1 kg kredy i 0,4 kg nawozu wieloskładnikowego). Torf wysoki stosuje się co kilka lat w dawce 10-20 l/m2. Ponieważ pozyskiwanie torfu związane jest z niszczeniem torfowisk, lepiej zastąpić go bardziej dostępnymi surowcami (korą, kompostem). Torf niski można kupić lokalnie. Jest bardziej rozłożony od torfu wysokiego i bardziej zasobny w minerały, dlatego nie tylko poprawia strukturę ziemi, ale ją użyźnia. Ma odczyn obojętny. Stosuje się go w dawce 5-8 kg/m2.
- Kora drzew. Stanowi cenne źródło próchnicy, lecz podobnie jak torf jest uboga w składniki mineralne, dlatego równocześnie trzeba stosować nawożenie. Najlepsza jest kora rozdrobniona, która przefermentowała na pryzmie kompostowej – zwykle taka jest konfekcjonowana i sprzedawana w workach. Korę świeżą (na przykład kupioną w tartaku) usypujemy w pryzmę, dodajemy mocznika (0,3 kg/100 l kory) i nawozu kurzego (10 l/100 l kory), a następnie zwilżamy wodą. Po trzech miesiącach kompostowania kora jest gotowa do użycia. Rozkładamy ją na powierzchni ziemi 5-centymetrową warstwą i przekopujemy.
- Odpady węgla brunatnego można kupić w pobliżu kopalni węgla brunatnego. Zawierają dużo wapnia, magnezu i mikroelementów, poprawiają też właściwości fizyczne i chemiczne gleby. Można je stosować w dawce 1-2 kg/m2. Na gleby lekkie powinien być stosowany miał węgla brunatnego, na gleby ciężkie – granulat.
