Kotłownia w domu - przepisy
Kotłownia musi być dopasowana do rodzaju kotła c.o., jego wielkości i mocy, a także paliwa, jakim jest zasilany. Zobacz, jakie przepisy i wymagania musi spełnić kotłownia, aby ogrzewanie domu było bezpieczne.
Autor: archiwum muratordom
Gdy na kocioł wydzielimy osobne pomieszczenie, łatwiej będzie zmieścić pozostałe elementy instalacji grzewczej, np. naczynie wzbiorcze, pompy obiegowe.
Najczęściej kotły c.o. instaluje się w pomieszczeniu technicznym, którego lokalizacja jest określona w projekcie budynku. Takie rozwiązanie wynika z wygody – można tam umieścić całą rozdzielnię instalacji. Każda kotłownia musi spełniać warunki, jakie wymusza wielkość i moc kotła oraz używanie konkretnego rodzaju paliwa. Najmniej kłopotliwa jest kotłownia na gaz ziemny. Gaz płynny ma dodatkowo szczególne wymagania wynikające z tego, że w przeciwieństwie do ziemnego jest cięższy od powietrza.
Wielkość kotłowni
Pomieszczenie techniczne, w którym instalujemy kocioł z otwartą komorą spalania, musi mieć wysokość nie mniejszą niż 2,2 m (chyba że jest to pomieszczenie techniczne w budynku wzniesionym przed 15 grudnia 2002 roku – wtedy nie może być niższe niż 1,9 m) i kubaturę minimum 8 m3. Taką samą wysokość musi mieć pomieszczenie, w którym chcemy zainstalować kocioł z zamkniętą komorą spalania, ale jego kubatura może być inna – nie mniejsza niż 6,5 m3, spaliny muszą być odprowadzane przez przewód powietrznospalinowy albo osobny spalinowy, a powietrze doprowadzane przez osobny powietrzny. Moc kotłów instalowanych w domach jednorodzinnych wynosi zwykle kilkanaście lub trochę powyżej 20 kW. Kocioł gazowy o mocy do 30 kW może być zamontowany w spełniającym powyższe wymagania pomieszczeniu nieprzeznaczonym na stały pobyt ludzi.
Kotły większej mocy należy instalować w specjalnym pomieszczeniu technicznym.
Uwaga! Pomimo tego, że wolno – kotła z otwartą komorą spalania nie powinno się umieszczać w łazience, gdyż trzeba zapewnić dopływ do niej powietrza potrzebnego do spalania, a to powoduje wychładzanie pomieszczenia. Kocioł musi być ustawiony w takiej odległości od ścian, aby był możliwy dostęp do wszystkich jego części wymagających obsługi, konserwacji i czyszczenia. Między przodem urządzenia a ścianą musi zostać minimum metr wolnej przestrzeni.
Autor: archiwum muratordom
Gdy na kocioł wydzielimy osobne pomieszczenie, łatwiej będzie zmieścić pozostałe elementy instalacji grzewczej, np. naczynie wzbiorcze, pompy obiegowe.
Podłoga, ściany i oświetlenie w kotłowni
W kotłowni powinny być wykonane z materiałów niepalnych. Jeśli jest inaczej, materiałem niepalnym trzeba trwale pokryć powierzchnię w odległości co najmniej 0,5 m od krawędzi kotła. Ściany wewnętrzne i stropy wydzielające kotłownię muszą mieć klasę odporności ogniowej EI 60 (E – szczelność ogniowa w minutach, I – izolacja ogniowa w minutach), drzwi i inne zamknięcia – EI 30.
Jeśli chodzi o oświetlenie, z aleca się, aby lampy miały stopień ochrony IP 24 (obudowa chroni przed ciałami stałymi o średnicy powyżej 12 mm i bryzgami wody).
Odpowiednia wentylacja kotłowni
Każde pomieszczenie z urządzeniem spalającym gaz musi mieć zapewnioną odpowiednią wentylację, czyli otwór nawiewny, którym będzie dopływało powietrze potrzebne do spalania gazu w kotle, i wywiewny, połączony z pionowym kanałem wentylacji grawitacyjnej wyprowadzonym ponad dach. Wielkość otworów wentylacyjnych zależy od znamionowej mocy kotła. Kratka nawiewna musi mieć powierzchnię nie mniejszą niż 200 cm2, a jej dolna krawędź powinna być umieszczona nie wyżej niż 30 cm nad poziomem podłogi. Kratka wywiewna musi mieć powierzchnię nie mniejszą niż 200 cm2 i być umieszczona możliwie blisko stropu. Przewody wentylacyjne muszą być z materiałów niepalnych.
Uwaga! Jeśli w pomieszczeniu z wlotem do komina spalinowego zamontowano kocioł z otwartą komorą spalania, nie wolno w nim stosować indywidualnych wentylatorów wyciągowych. Mogłoby to spowodować ciąg wsteczny i wydostanie się spalin do pomieszczenia zamiast na zewnątrz.
Potrzebne instalacje
Do kotłowni musi być doprowadzona woda do napełniania instalacji i wykonany wpust podłogowy pozwalający odprowadzić wodę do kanalizacji (w przypadku upuszczania wody z instalacji). Dodatkowo, gdy kocioł będzie kondensacyjny, trzeba wykonać odprowadzenie do kanalizacji kondensatu zbierającego się w kotle. Ponieważ zawiera on kwasy nieorganiczne, przed wprowadzeniem do kanalizacji powinien być zneutralizowany w specjalnym neutralizatorze.
Dodatkowo dla gazu płynnego
1. kotłownia powyżej poziomu. Podłoga pomieszczenia, w którym ma być umieszczony kocioł zasilany gazem płynnym, musi się znajdować powyżej poziomu terenu, ponieważ gaz płynny jest cięższy od powietrza i w razie rozszczelnienia instalacji gromadzą się przy podłodze. Jeśli ta znajdowałaby się poniżej gruntu, gaz nie mógłby swobodnie wypłynąć z budynku i stwarzałby niebezpieczeństwo wybuchu. W podłodze nie może też być żadnych zagłębień, np. kanałów instalacyjnych, wpustów czy studzienek kanalizacyjnych, do których mógłby dostać się ulatniający się gaz. Aby w razie awarii nie przedostawał się łatwo do innych pomieszczeń, w drzwiach do kotłowni nie może być żadnych otworów, a próg powinien mieć wysokość 4 cm.
Jeżeli pod pomieszczeniem kotłowni jest kondygnacja podziemna, wszystkie przejścia instalacji przez podłogę muszą być gazoszczelne. W odległości 5 m od kotłowni na zewnątrz budynku (np. w sąsiednim domu) nie może być otworów do pomieszczeń z podłogą poniżej poziomu terenu.
2. otwór nawiewno-wywiewny. W przypadku pomieszczenia z kotłem na gaz płynny bardzo ważnym wymaganiem jest konieczność wykonania awaryjnego otworu wywiewnego na wysokości podłogi. Ponieważ gaz płynny jest cięższy od powietrza, to właśnie tędy będzie on wypływał z pomieszczenia w razie awarii i wycieku z instalacji. W praktyce funkcję awaryjnego otworu wywiewnego pełni właśnie otwór nawiewny, który z tego względu musi być usytuowany na równi z posadzką. W czasie normalnej pracy kotłowni pomieszczenie też musi być wentylowane, chociażby ze względu na możliwość wydostawania się do niego spalin z kotła. Dlatego oprócz otworu nawiewno-wywiewnego przy podłodze w kotłowni musi być także kratka wywiewna wentylacji grawitacyjnej, przez którą powietrze będzie się dostawało do pionowego kanału wentylacyjnego wyprowadzonego nad dach. Kratka powinna się znajdować pod sufitem, najlepiej z tyłu kotła. Ruch powietrza w kanale wywiewnym może być wywołany jedynie naturalnym ciągiem kominowym. Zabronione jest stosowanie w kotłowni wentylacji wyciągowej mechanicznej. Kratka wywiewna nie może mieć żadnych elementów zmniejszających powierzchnię otworu wywiewnego, a jej powierzchnia powinna być o 50% większa od powierzchni przekroju przewodu wywiewnego. Minimalne wymiary kanału wywiewnego prostokątnego to 14 x 14 cm, okrągłego – ø 15 cm.
