Obudowy kominkowe z płyt szamotowych, silikatowych, płyt g-k i płyt wermikulitowych

Wkład kominkowy możemy obudować jednym z trzech rodzajów płyt. Do wyboru mamy takie, które wymagają izolacji, takie, które sam e w sobie stanowią izolację, i takie, które izolują i jednocześnie akumulują ciepło.

Zobacz galerię 6 zdjęć

Autor: Jacek Kucharczyk

Nieodłącznym elementem kominka jest obudowa. To ona decyduje o jego wyglądzie. Najtańsze powstają z płyt gipsowo-kartonowych. Alternatywą dla nich są specjalne płyty kominkowe, które z powodzeniem zastępują izolację termiczną lub nawet akumulują ciepło.

Obudowa z ociepleniem

Płyty gipsowo-kartonowe są materiałem tanim i łatwym w stosowaniu. Stąd ich popularność jako produktu do obudowywania wkładów kominkowych, zwłaszcza tych o prostych kształtach. Obudowy powinny być wznoszone z płyt odpornych na ogień – g-k oznaczanych symbolem F, grubości 12,5 mm lub specjalnych gipsowo-włóknowych grubości 15 mm.

Istnieje też możliwość wykorzystania płyt cementowo-włóknowych, ale są one cięższe i znacznie trudniejsze do cięcia i montażu. Wszystkie te płyty muszą być montowane do przygotowanej wcześniej konstrukcji nośnej z profili stalowych. Od strony wkładu trzeba między elementami konstrukcji umieścić wełnę mineralną – skalną – grubości 4-5 cm oklejoną jednostronnie folią aluminiową. Wełna powinna wytrzymać temperaturę do 600^oC. Wykonywanie takiej obudowy jest pracochłonne.

Obudowy kominkowe które izolują

Do zabudowywania wkładów kominkowych służą także specjalistyczne płyty kominkowe – silikatowo-wapienne, wermikulitowe oraz perlitowe. Są odporne na ogień i wysoką temperaturę (między obudową a wkładem może być do 400^oC). Zapewniają odpowiednią izolacyjność cieplną, więc montowanej z nich obudowy nie trzeba już okładać od wewnątrz wełną. Ich sztywność jest na tyle duża, że przy grubości od 3 cm nie muszą szukać oparcia w żadnej dodatkowej konstrukcji – są samonośne. To oznacza, że wykonanie obudowy trwa znacznie krócej, niż gdybyś sięgnął po płyty g-k. Niestety, wygoda kosztuje.

Ceny dużych płyt kominkowych zaczynają się od 50 zł/szt. Na jedną obudowę potrzeba około 22 płyt o wymiarach 60 x 80 cm. Przez to trudniej im konkurować z rozwiązaniami standardowymi.

Wszystkie płyty kominkowe montuje się w podobny sposób. Łączy się je zaprawą klejową, koniecznie odporną na wysoką temperaturę. To specjalistyczna zaprawa, czasem w postaci gotowej masy, która służy też do szpachlowania styków między płytami. Do montażu wykorzystywane bywają również wkręty, którymi łączy się płyty głównie po to, by ustabilizować je na czas wiązania zaprawy. Zaprawa nie dość, że łączy, to także uszczelnia połączenia między płytami. Obudowę z płyt można pomalować, wykończyć gładzią, otynkować lub po zagruntowaniu okleić płytkami ceramicznymi.

Zobacz galerię 4 zdjęcia

Autor: CEBUD

Obudowy szamotowe wykonuje się podobnie jak obudowy z pozostałych płyt kominkowych – używa się do tego wysokotemperaturowej zaprawy klejowej oraz wkrętów

Obudowa z płyt akumulacyjnych

Kominek może dzielić się ciepłem poprzez obudowę. Trzeba ją jednak wykonać z materiału, który zdolny jest dobrze akumulować energię i wolno oddawać ją w postaci promieniowania cieplnego. Potrzebne będą wtedy specjalne płyty szamotowe. Są one zdolne odbierać ciepło wytworzone w kominku i emitować je na zewnątrz, nawet długo po tym jak drewno ulegnie spaleniu. Co ważne, obudowa z płyt szamotowych nie nagrzewa się aż tak, żeby oparcie się o nią groziło poparzeniem. 

Płyty szamotowe są często zbrojone włóknem szklanym. Wytrzymują temperaturę sięgającą 1200°C. Ich grubość wynosi od 2 do 5 cm. W przypadku płyt szamotowych liczy się ich przewodność cieplna. Nie może być zbyt niska, bo będą wtedy za bardzo izolować i nie nagrzeją się wystarczająco, aby oddawać ciepło. O ich jakości decyduje więc między innymi proporcja przewodności do gęstości materiału (i idących za tym zdolności akumulacyjnych). Płyty szamotowe mogą mieć współczynnik przewodzenia ciepła λ od 0,2 do 1,0 W/(m^.K). Te o wyższym współczynniku polecane są do kominków z wymiennikami ciepła.

Radosław Murat