Instalacja c.o. Podstawowe informacje o centralnym ogrzewaniu
Centralne ogrzewanie to powszechnie stosowany system ogrzewania domów jednorodzinnych. Zanim jednak podejmiemy ostateczną decyzję o tym, jaka instalacja c.o. powinna zostać wykonana w naszym domu, warto poznać jej możliwości, zasadę działania, sposób zasilania, a także konserwacji.
Centralne ogrzewanie - zasilanie i rodzaje instalacji c.o.
Domowe instalacje c.o. najczęściej zasilane są wodą ogrzewaną za pomocą kotła:
Ciepła woda płynie przewodami do grzejników, tam oddaje ciepło, po czym ochłodzona wraca do kotła. Woda zasilająca instalację c.o. może mieć temperaturę:
- 45-55°C (w instalacjach niskotemperaturowych)
- 85-95°C (w instalacjach wysokotemperaturowych).
Gdy temperatura wody grzejnej jest wysoka, mniejsze mogą być powierzchnie grzejników, ale za to materiał rur i złączek musi być odporny na wyższą temperaturę, a więc musi być lepszej jakości.
Instalacja c.o. może być:
- grawitacyjna – woda gorąca (o mniejszej gęstości) płynie do góry, zimna (cięższa) – w dół,
- pompowa (z obiegiem wody wymuszonym za pomocą pompy).
W domach jednorodzinnych stosuje się najczęściej układy pompowe (tak zwane ciśnieniowe).
Instalacja centralnego ogrzewania może być zabezpieczona:
- przeponowym naczyniem wzbiorczym (instalacja zamknięta)
- otwartym (połączonym z atmosferą) naczyniem wzbiorczym (instalacja otwarta).
Sposoby prowadzenia instalacji c.o.
Przewody instalacji c.o. można prowadzić do grzejników na dwa sposoby:
- system dwururowym – przewody: zasilający i powrotny, układa się równolegle, obok siebie,
- systemem jednorurowym – przewód zasilający prowadzi się przez kolejne grzejniki, aż do grzejnika położonego najdalej od źródła ciepła, a stamtąd – najkrótszą drogą – z powrotem do źródła ciepła. Temperatura wody zasilającej kolejne grzejniki jest wtedy coraz niższa, ich powierzchnie grzejne muszą być więc odpowiednio większe.
Tradycyjny sposób prowadzenia rur to montaż natynkowy. Rura osadzana jest w uchwytach (zwanych też podporami, obejmami) przykręconych na stałe do ściany lub stropu. Uchwyty mogą być zrobione z tworzywa (do rur o najmniejszej średnicy) lub taśmy stalowej (do większych). Uchwyty stalowe muszą mieć gumową lub piankową podkładkę chroniącą rurę przed uszkodzeniami mechanicznymi, jakie mogłyby wystąpić nawet podczas niewielkich ruchów „pracującej” instalacji. Odstępy między podporami są ściśle określone, inne dla każdego rodzaju instalacji.
Nie warto samemu zabierać się za zrobienie instalacji centralnego ogrzewania. Jest to trudne i pracochłonne. Niektóre firmy udzielają gwarancji tylko wtedy, gdy instalacja wykonana jest przez fachowca. Gwarancji zwykle udziela się na 10 lat, ale warunkiem uznania ewentualnego roszczenia jest przestrzeganie przez wykonawcę instalacji ogólnych norm technicznych, a także wytycznych ujętych w dokumentacji technicznej producenta.
Próby szczelności instalacji centralnego ogrzewania
Odbiór instalacji c.o. następuje po zakończeniu wszystkich prac montażowych i doprowadzeniu czynnika grzewczego. Sprawdza się zgodność wykonania instalacji z projektem, jakość użytych materiałów, sposób montażu, a na końcu – funkcjonowanie całej instalacji. Przeprowadza się dwie próby szczelności: wypełniając instalację najpierw wodą zimną, a później gorącą. Na końcu reguluje się układ, mierząc temperaturę zasilania i powrotu, sprawdzając funkcjonowanie grzejników, mierząc temperaturę powietrza w pomieszczeniach. Instalacje z tworzyw sztucznych nie wymagają zabiegów konserwacyjnych. Konieczna natomiast jest okresowa kontrola pracy instalacji, sprawdzenie stanu zamocowań oraz ewentualnych uszkodzeń mechanicznych rur. O rury stalowe trzeba dbać, na przykład stosując inhibitory korozji.
