Podkład podłogowy. Jak wykonać wylewkę podłogową?
Podkład podłogowy – popularnie nazywany wylewką, szlichtą lub jastrychem – to warstwa podłogi układana bezpośrednio pod posadzką. Popatrz, jak powinien być prawidłowo wykonany.
Podkłady cementowe i anhydrytowe (gipsowe) to mieszanki składników w odpowiednich proporcjach, które rozrabia się wodą. Tradycyjne podkłady cementowe przygotowuje się na budowie z cementu, piasku i wody. To rozwiązanie najtańsze, ale czaso i pracochłonne. Mają konsystencję gęstoplastyczną lub półsuchą. Podkłady półsuche dzięki mniejszej zawartości wody mają większą wytrzymałość niż zaprawy tradycyjne, a ze względu na mniejszy skurcz są mniej narażone na pęknięcia. Do podkładów przygotowywanych na budowie mogą być dodawane środki przyspieszające wiązanie, uplastyczniające lub uszczelniające. Podkłady z gotowych zapraw (sprzedawanych w workach) mogą mieć konsystencję gęstoplastyczną, półsuchą lub półpłynną. Te ostatnie to wylewki samopoziomujące, które rozlewają się po podłożu, tworząc samopoziomujący się podkład. Ilość wody, jaką należy dodać do zaprawy, określa producent. Fabrycznie przygotowane zaprawy zawierają różne dodatki, np. przyspieszające wiązanie, plastyfikujące oraz domieszki włókien szklanych i polipropylenowych, które zapobiegają pękaniu podkładu, czyli pełnią funkcję zbrojenia. Stosowanie wyrobów gotowych jest korzystne, bo ich właściwości są sprawdzone i powtarzalne – nie wchodzą w grę różnice mogące powstać na skutek złych proporcji. Podkłady anhydrytowe są produkowane z gipsu, a właściwie jego odmiany zwanej anhydrytem. Można je stosować pod wszystkie typy okładzin podłogowych, ale tylko w pomieszczeniach suchych, bo nie są odporne na wilgoć. Nie nadają się do kuchni, łazienki oraz na zewnątrz, np. na tarasy. Są za to elastyczne – nie pękają i nie kruszą się pod wpływem zmian temperatury, dlatego sprawdzą się w pomieszczeniach z ogrzewaniem podłogowym. Nie trzeba ich zbroić, nie potrzebują też tak gęstej sieci dylatacji jak wylewki cementowe. Można z nich układać podkłady pływające na ociepleniu, zespolone z podłożem i na folii. Ich grubość wynosi od 0,5 do 7 cm. Po rozrobieniu wodą mają płynną konsystencję, więc łatwo się je układa, co przyspiesza pracę. Orientacyjna wytrzymałość jastrychów anhydrytowych na ściskanie wynosi 20 MPa, tradycyjnych podkładów cementowych – około 25 MPa, a półsuchych – około 35 MPa.
Autor: Robert Szarapka
Na oczyszczonym podłożu układa się izolację termiczną lub akustyczną oraz folię budowlaną (jeśli jest konieczna)
Autor: KREISEL
Arkusze folii budowlanej układa się na zakład szerokości 10 cm. Połączenia trzeba dodatkowo skleić samoprzylepną taśmą izolacyjną
Autor: KREISEL
Przy ścianach i innych elementach konstrukcyjnych należy rozmieścić pasy dylatacji brzegowych. Potrzebna jest do tego dylatacyjna taśma piankowa
Autor: Mariusz Bykowski
Na przygotowanym podłożu, jeśli jest to oczywiście wymagane, układa się siatkę zbrojeniową. Po tym można zacząć rozprowadzać mieszankę (ręcznie lub miksokretem). Cementowe jastrychy o konsystencji półsuchej wstępnie trzeba rozgarnąć
Autor: MAXIT
Jastrych musi w każdym miejscu mieć jednakową grubość. Dlatego na zbrojeniu układa się listwy prowadzące z metalowych rurek i korygujeich poziom. Rozstaw listew wynosi mniej więcej 1,5 m
Autor: Atlas
Przesuwając łatę po listwach, zgarnia się nadmiar zaprawy i wyrównuje powierzchnię podkładu. 2-3 godziny po zakończeniu prac mozna usunąć listwy prowadzące
Autor: KREISEL
Po wyjęciu listew prowadzących pozostają w podłożu podłużne szczeliny. Po wstępnym związaniu jastrychu trzeba je wypełnić zaprawą i zatrzeć na gładko
Autor: Wiktor Greg
Żeby jastrych nie zaczął pękać, trzeba zrobić w nim dylatacje pośrednie. Nacina sie w tym celu podkład na głębokość około 1/2 jego grubości. W ten sposób rozdziela się powierzchnie powyżej 30 m2 oraz oddziela jastrychy na połączeniach pomieszczeń
