Co zrobić, gdy cieknie przy kominie? Czym uszczelnić cieknący komin?
Co zrobić, gdy komin przecieka? Jakie mogą być przyczyny nieszczelności i gdzie najczęściej występują? Komin musi być dostosowany do rodzaju urządzenia, które ma obsługiwać, i prawidłowo zbudowany. Ważne jest też jego odpowiednie przeprowadzenie przez warstwy dachu. Gdy popełni się błędy w budowie komina, może przeciekać.
Spis treści
- Co zrobić, jak komin przecieka?
- Dlaczego komin przecieka? Przyczyny
- Źle dobrany wkład kominowy
- Błędy w montażu systemu kominowego
- Komin cieknie? Błędy w montażu i uszczelnieniu
- Źle dobrany wkład kominowy
- Komin i dach - osobne konstrukcje
- Cieknie przy kominie? Nieprawidłowe obróbki blacharskie
Co zrobić, jak komin przecieka?
Konstrukcja komina jest obudowywana zarówno we wnętrzu domu, jak i na zewnątrz. Popełnione błędy wykonawcze mogą skutkować wyciekiem skroplin (kondensatu) albo przeciekaniem wody opadowej. Dlatego jego budowa powinna być przeprowadzona bardzo starannie. Jeśli pojawią się przecieki, naprawa będzie kłopotliwa i kosztowna.
Komin może być zbudowany z cegieł albo prefabrykowanych elementów systemowych. Jeśli ma służyć do odprowadzania spalin, na ogół powinien być w nim umieszczony kwasoodporny wkład spalinowy. Podczas budowy warto skonsultować się z kominiarzem i instalatorem urządzenia grzewczego w sprawie dopasowania konstrukcji i jej właściwej realizacji. Bezwzględnie należy przestrzegać zasad montażu określonych w instrukcjach urządzeń. Często zawierają one bardzo szczegółowe wskazówki, wraz z rysunkami i pomocniczymi schematami. Bardzo ważne jest również odpowiednie obudowanie komina ponad dachem oraz uszczelnienie ich styku.
Co zrobić, gdy komin przecieka? Należy najpierw odnaleźć przyczynę przecieku, a następnie wykonać konieczną naprawę. Każda sytuacja jest inna. Przedstawiamy kilka typowych przypadków przeciekania oraz sposób naprawy.
Dlaczego komin przecieka? Przyczyny
Powinien być wzniesiony z cegieł pełnych klasy co najmniej K15. Bardzo często do obudowy komina ponad dachem stosuje się cegły klinkierowe. Jednak są one drogie. Zdarza się, że dla oszczędności inwestorzy wybierają cegły z otworami (perforowane, szczelinowe) albo jeszcze tańsze zwykłe cegły dziurawki (dotyczy to również obudowywania kominów systemowych).
Takie rozwiązanie bywa przyczyną problemów, jeśli komin nie będzie wymurowany bardzo starannie. Jeśli już używa się cegieł z otworami, trzeba je starannie zakryć warstwą zaprawy murarskiej. Spoiny dolnej warstwy powinny zakrywać cegły w górnej warstwie. Wszystkie spoiny muszą być dokładnie wypełnione zaprawą. Jeśli to nie zostanie zrobione, podczas ulewnych deszczów, zwłaszcza gdy wieje wiatr, woda będzie wpychana w konstrukcję komina i spływać otworami w cegłach w dół. Tam, gdzie znajdzie ujście, wypłynie na zewnątrz. Jeśli będzie przy tym wypłukiwać sadzę, powstanie ciecz o kwaśnym odczynie, która zniszczy mur, a na tynku powstaną żółte plamy o nieprzyjemnym zapachu.
Przeczytaj też:
Źle dobrany wkład kominowy
W kominach murowanych, którymi mają być odprowadzane spaliny z kotłów gazowych, olejowych, nowoczesnych kotłów na paliwa stałe i wkładów kominkowych powinien być umieszczony kwasoodporny wkład spalinowy, który chroni mur i zapobiega przeciekom kondensatu. Wkład powinien być dostosowany do rodzaju pieca, paliwa i temperatury spalin. Jednym z podstawowych błędów jest wybranie nieodpowiedniego wkładu, który po pewnym czasie ulegnie zniszczeniu - pojawią się w nim wżery, a później dziury, co będzie skutkować przeciekami. Na przykład w kominie do kotła na gaz trzeba umieścić wkład ze stali o dużej odporności na działanie kwaśnych skroplin, które są bardzo żrące.
Barbara Kluz z firmy Leier uczula na często popełniane błędy podczas modernizacji domów.
- Po podłączeniu nowego kotła do starego komina zbudowanego z cegły pełnej dochodzi do przesączania skroplin przez jego ściany. Przyczyna tkwi w tym, że nowoczesny kocioł na paliwa stałe daje spaliny o temperaturze na tyle niskiej, że w wyniku ich kontaktu z względnie chłodną powierzchnią ścian przewodu kominowego wykrapla się para wodna, a skropliny nie odparowują, tylko spływają po wewnętrznej ścianie komina. Zbierają się u jego podstawy, ale mogą też przesączać się przez niezabezpieczony przed tym mur. Dlatego taki komin należy wyposażyć w kwasoodporny wkład i odpływ skroplin do kanalizacji (przez syfon), ewentualnie odpowiedniego pojemnika.
Błędy w montażu systemu kominowego
Wydawałoby się, że montaż komina systemowego to prosta sprawa. Wystarczy ustawić elementy jeden na drugim i je połączyć. Ale i tu można popełnić błędy.
Dariusz Pilitowski z firmy Jawar podkreśla: - Przede wszystkim ważne jest odpowiednie dopasowanie systemu kominowego do urządzenia grzewczego, nigdy na odwrót. Dotyczy to zarówno pieców i kotłów na paliwo stałe, kotłów z zamkniętą komorą spalania, jak i zwykłych kotłów gazowych lub olejowych. Jest to istotne, ponieważ te urządzenia grzewcze różnią się konstrukcją, co wpływa na rodzaj systemu odprowadzania spalin, jaki należy zastosować.
Producenci dołączają do systemów dokładne instrukcje montażu wraz z rysunkami, a nawet szablonami pomocniczymi oraz materiałami do łączenia elementów.
Dariusz Pilitowski stwierdza: - Błędy wykonawcze najczęściej wynikają z niezastosowania się do instrukcji montażu. W przypadku komina systemowego wykonanie każdego kroku jest kluczowe. Użytkownicy, którzy pominą dany etap montażu systemu kominowego, mogą mieć problem z jego dalszym złożeniem, a w przyszłości z bezawaryjnym użytkowaniem.
Komin cieknie? Błędy w montażu i uszczelnieniu
Wydawałoby się, że wszystko powinno być jasne, jednak: - Coraz rzadziej, ale zdarza się błąd wykonawczy polegający na odwrotnym zamontowaniu stalowych rur kominowych. Powinny być montowane w taki sposób, by spływające skropliny nie mogły wydostać się na zewnątrz wcześniej niż przez kanał odprowadzający na spodzie komina – mówi Barbara Kluz z firmy Leier. To potwierdza również Dariusz Pilitowski: - Do poważnych w skutkach błędów należy niewłaściwy montaż wkładu, niezgodny ze spływem kondensatu, co powoduje wyciek kondensatu na zewnątrz rur, korozję i przykry zapach.
W przypadku ceramicznych kominów systemowych błędem powodującym przecieki z instalacji bywa złe uszczelnienie połączenia stalowego czopucha z ceramicznym trójnikiem spalinowym. Połączenie to powinno być wykonane ze szczeliną dylatacyjną, którą należy wypełnić sznurem ceramicznym lub wełną. - Takie połączenie musi być wykonane w sposób trwale elastyczny. Podłączając urządzenie grzewcze do komina nie zalecamy stosowania redukcji wewnętrznych. Związane jest to z rozszerzalnością materiałów – jedne rozszerzają się szybciej i bardziej, drugie wolniej i mniej. Jeśli nie pozostawimy luzu między rurą stalową a trójnikiem ceramicznym, nastąpi rozerwanie całego trójnika – tłumaczy Dariusz Pilitowski.
Dariusz Pilitowski podkreśla: - Podczas montażu kominów systemowych pracujących w środowisku mokrym należy dużą uwagę zwracać na prawidłowe łączenie rur i elementów ceramicznych. Do ich łączenia stosowany jest specjalny silikon odporny na wysoką temperaturę. Jeśli monter nie nałoży silikonu dokładnie w miejscu połączenia, powstaną nieszczelności, którymi będzie wyciekał kondensat na zewnątrz komina.
Źle dobrany wkład kominowy
Do częstych błędów należy zły dobór materiału, z jakiego jest wykonany wkład stalowy, do spalanego paliwa i typu kotła. Spalanie ekogroszku, czyli węgla, każdemu kojarzy się z wysoką temperaturą, co w efekcie skutkuje dobieraniem wkładu żaroodpornego. Tymczasem proces spalania tego paliwa w nowoczesnym kotle przez długi czas przypomina spalanie gazu, a wówczas temperatura spalin jest względnie niska i powstaje kondensat. Z paliw niskiej jakości (o dużej zawartości siarki) powstają skropliny o silnie kwaśnym odczynie. Wkład żaroodporny nie wytrzymuje takich warunków dłużej niż rok - po tym czasie może się już pojawić korozja wżerowa. Jeśli wkład kominowy będzie niedocieplony i będzie wystawał znacznie ponad komin, korozja może powstać jeszcze wcześniej.
Przyczyną wycieku kondensatu może być też zły dobór komina - za mały lub za duży przekrój. Wtedy w przewodzie kominowym osadza się więcej sadzy, co zwiększa ryzyko jej pożaru. Jeśli dojdzie do jej zapalenia, komin zwykle się rozszczelnia (rury ceramiczne mogą popękać). Jeśli taki komin będzie dalej użytkowany, na pęknięciach pojawi się wyciek kondensatu.
Wycieki zdarzają się często w kominach, do których są podłączone kominki - zwłaszcza po intensywnych opadach deszczu. Niektórzy producenci systemów kominowych do urządzeń na paliwa stałe nie stosują odskraplaczy na dnie, a tym samym nie zabezpieczają w odpowiedni sposób komina przed wilgocią. Twierdzą, że nawet jeśli pada deszcz, wilgoć z komina wyparowuje dzięki paleniu w kominku. Zastanówmy się jednak, co się dzieje, jeśli komin jest nieużytkowany? Woda wypłukująca sadzę zbiera się w dole komina i w końcu zaczyna przeciekać, powstają plamy i grzyb. Dochodzi nawet do sytuacji, w których woda wylewa się z komina przez otwór rewizyjny w salonie. Dlatego wszystkie kominy powinny być wyposażone w odskraplacz z odpływem do kanalizacji.
Komin i dach - osobne konstrukcje
Przejście komina przez warstwy dachu powinno być dobrze uszczelnione. Jednak komin nie powinien być związany z dachem na sztywno. Każda z tych konstrukcji musi mieć pozostawiony pewien luz, który pozwoli na mikroruchy pod wpływem siły wiatru, ciężaru śniegu lub naprężeń termicznych. Komin raz jest ciepły, raz zimny, dach pod wpływem słońca się nagrzewa, nocą stygnie. Te konstrukcje pracują, a ich połączenie nie może być sztywne. Dlatego jeśli komin w dachu z dachówek połączy się z pokryciem warstwą zaprawy, to to uszczelnienie wcześniej czy później pęknie. Najpewniej nastąpi to już pierwszej zimy. Obecnie obróbki wokół komina są dwuelementowe. Jedną mocuje się do komina, a drugą do pokrycia, a połączenie między nimi jest elastyczne.
Cieknie przy kominie? Nieprawidłowe obróbki blacharskie
Brak poprawnego i trwałego uszczelnienia wokół komina powoduje, że woda dostaje się do warstw dachu, a potem cieknie po ścianach poddasza. Dobrze połączona z kominem powinna być warstwa wstępnego krycia - folia albo papa na deskowaniu. Powinny być wywinięte z każdej strony na komin, a styk dobrze uszczelniony. Papę można przykleić lepikiem, folię taśmą dwustronną.
Na pokryciu wokół komina konieczne jest wykonanie obróbek uszczelniających. Pionowa obróbka blacharska wokół komina powinna mieć odpowiednią wysokość. Nie wystarczy 2-5 cm. Obróbka powinna być wyprowadzona na wysokość 15-20 cm z każdej strony komina (z tyłu nawet 30 cm) i dokładnie uszczelniona silikonem lub innym szczeliwem dekarskim. Jeszcze lepiej, gdy jest wprowadzona w tak zwaną wydrę, czyli podcięcie w cegłach na kominie. Wtedy fragment muru, pod który jest wsunięta, dokładnie osłania styk i nie pozwala, żeby woda przedostała się do wnętrza dachu.
Również poziomy fragment obróbki wsunięty pod pokrycie, zwłaszcza od strony kalenicy, nie może być za krótki. Podczas ulewnych deszczy woda może się bowiem spiętrzać za szerokim kominem, powstanie efekt fali i zostanie wepchnięta pod pokrycie. Zimą zaś za kominem może długo zalegać śnieg, co też jest niekorzystne. W efekcie może dojść do przecieku. Żeby temu zapobiec, za szerokim kominem od strony kalenicy wykonuje się tak zwany kozubek albo przeciwspadek, czyli trójkątny element, który spowoduje, że woda będzie spływać na boki. Powinno się go też robić za kominami ustawionymi w koszu.
Wokół kominów wykonuje się także poziome uszczelnienia z gotowych kołnierzy lub taśm systemowych. Powinny być one dostosowane do materiału i kształtu pokrycia. Innymi elementami uszczelnia się pokrycie z blachy falistej i płaskiej bądź z dachówki falistej i karpiówki. Elementy miękkich obróbek z blachy cynkowej można łączyć, zaginając i przyklepując gumowym młotkiem.
Popularne jest używanie elastycznych taśm kominowych typu Wakaflex, które można łatwo dopasować do pokrycia. W przypadku pokrycia z karpiówek stosuje się tak zwaną metodę na noki, w której każda boczna warstwa obróbki jest przekładana warstwą dachówek, co daje bardzo skuteczne i estetyczne uszczelnienie.
