Komin ceramiczny systemowy. Jak zbudować ceramiczny komin systemowy?
Ceramiczne kominy systemowe są bardzo trwałe, producenci udzielają na nie gwarancji nawet na 30 lat. Do bezawaryjnej pracy ceramicznego komina systemowego przez długi czas niezbędny jest jego poprawny montaż.
Komin systemowy to przede wszystkim zestaw rur z materiałów ceramicznych, które są ognio- i kwasoodporne, kształtki (z tego samego materiału), umożliwiające podłączenie kotła i wykonanie wyczystki, oraz akcesoria: odstojnik kondensatu z odpływem skroplin, drzwiczki rewizyjne, czapka kominowa, kratka wentylacyjna (jeśli jest potrzebna), a także elementy mocujące. Niektóre kominy systemowe zawierają dodatkowo maty izolacji cieplnej, zabezpieczające przewody przed wychłodzeniem – gdy komin znajduje się w ścianie zewnętrznej lub na zewnątrz domu albo przechodzi przez nieogrzewane pomieszczenia. Dzięki temu spaliny nie ochładzają się zbyt szybko, więc nie maleje ciąg kominowy. Do połączenia i uszczelnienia elementów komina używa się specjalnego kwasoodpornego kitu, który również może być elementem systemu.
Jest nim też obudowa rur – z pustaków, najczęściej keramzytobetonowych, niekiedy ceramicznych, a nawet ze skał wulkanicznych. Pustaki mogą być wielokanałowe – oprócz tego, że osłaniają rurę spalinową, mogą tworzyć kanały wentylacyjne, które i tak zwykle grupuje się wraz z nią w jednym kominie. Takie rozwiązanie upraszcza i przyspiesza jego budowę, a przy tym – dzięki cienkim ściankom pustaków – komin zajmuje stosunkowo niewiele miejsca. Pustaki łączy się na zaprawę cementowo-wapienną lub klejową.
Komin systemowy - jaki wariant wybrać?
Kominy systemowe są produkowane w różnych wariantach dostosowanych do rodzajów urządzeń, z których mają odprowadzać spaliny, a dokładniej do właściwości tych spalin. Najbardziej uniwersalne są te odporne na pożar sadzy, a przy tym kwasoodporne, z antykorozyjnymi akcesoriami. Nadają się do współpracy z urządzeniami spalającymi paliwa stałe, gaz lub olej, wytwarzającymi spaliny zarówno o niskiej, jak i wysokiej temperaturze.
Ich ważną zaletą jest możliwość zmiany źródła ciepła w domu na zasilane innym paliwem bez konieczności przerabiania przewodu spalinowego. Kominy systemowe tego typu są dostępne także w wersji przeznaczonej do podłączenia kotłów z zamkniętą komorą spalania, a nawet kondensacyjnych – mają wtedy osobny kanał powietrzny (z kotła musi być wyprowadzona osobno rura powietrzna i osobno spalinowa).
Tańsze są systemy przeznaczone do odprowadzania jedynie spalin suchych. Są odporne na pożar sadzy, ale nie powinny mieć długotrwałego kontaktu ze skroplinami. Nadają się do współpracy z kotłami na paliwa stałe, oprócz miałowych. Są też kominy z prefabrykatów przeznaczone do kotłów niskotemperaturowych, także kondensacyjnych – odporne na temperaturę spalin do 200°C. Mogą pracować zarówno w podciśnieniu, jak i nadciśnieniu, a więc nadają się do współpracy z kotłami wyposażonymi w wentylator wymuszający przepływ spalin.
Kotły z zamkniętą komorą spalania można do nich podłączyć koncentrycznym przewodem powietrzno-spalinowym. Wewnętrzna rura ceramiczna jest umieszczona w kanale powietrznym utworzonym przez obudowujące ją pustaki. Ma cienkie ścianki, by ciepło przepływających nią spalin przenikało do powietrza omywającego ją od zewnątrz. W ten sposób do komory spalania kotła trafia powietrze wstępnie podgrzane, co przyczynia się do zwiększenia jego sprawności.
Montaż ceramicznego komina systemowego
Montaż ceramicznego komina systemowego do odprowadzania spalin lub dymu polega na połączeniu zaprawą lub kitem kwasoodpornym elementów wkładu wewnętrznego, zaizolowaniu go i obudowaniu systemowymi bloczkami keramzytobetonowymi.
Do bezawaryjnej pracy przez długi czas niezbędny jest poprawny montaż. Jest on stosunkowo prosty, gdy kupuje się kompletny zestaw dopasowanych do siebie elementów z dokładną instrukcją postępowania.
- Czytaj też: Komin z prefabrykatów >>
Renomowani producenci zapewniają szkolenia ekipom instalującym ich kominy, więc ryzyko popełnienia błędu przez wykonawcę jest niewielkie. Kominy prefabrykowane, podobnie jak tradycyjnie murowane, posadawia się na odpowiednio dobranym fundamencie.
W miejscu posadowienia komina systemowego układa się warstwę izolacji (na przykład z dwóch warstw papy) i muruje cokół z cegły pełnej. Można też użyć pustaków kominowych wypełnionych betonem. Cokół powinien mieć wysokość 20-30 cm i wymiary odpowiadające wymiarom komina.
Na cokole muruje się jeden na drugim bloczki – obudowę komina. Łączy się je na zaprawę cementową lub cementowo-wapienną nakładaną za pomocą specjalnego szablonu. Wewnątrz umieszcza się zbiornik kondensatu, a następnie kolejne odcinki rury spalinowej. Rury łączy się i uszczelnia specjalnym kitem oraz izoluje wełną mineralną (jeśli jest przewidziana w systemie). W obudowie z bloczków wycina się otwory na drzwiczki rewizyjne, trójnik do podłączenia komina i kratkę wentylacyjną – ułatwiają to szablony dostarczane w komplecie z elementami komina.
Część komina systemowego powyżej płaszczyzny dachu powinna być wykończona okładziną z blachy, tynkiem, łupkiem, płytkami lub cegłami klinkierowymi.
Na jego wierzchu umieszcza się płytę, w której osadza się stożek wylotu spalin i ewentualnie nakrywa go daszkiem, jeśli będzie odprowadzać spaliny z kotła na paliwo płynne.
Komin w domu i komin na zewnątrz
Komin wybudowany na zewnątrz domu powinien być zaizolowany termicznie, dzięki czemu spaliny nie będą się zbyt szybko wychładzały. Komin wewnętrzny nie potrzebuje takiej izolacji.
