Izolacje ścian fundamentowych. Z czego i jak zrobić.
Aby ściany fundamentowe nie nasiąkały wodą i nie wytracały ciepła przenikającego od strony pomieszczeń parteru konieczna jest ich izolacja. Zobacz z czego zrobić izolację fundamentów. Jakie produkty nadają się do ocieplania fundamentów, a z jakich robi się ich hydroizolację.
Hydroizolacja pozioma
Między ławami a ścianami oraz między ścianami parteru a fundamentem układa się hydroizolację poziomą. Zabezpiecza ona mury przed kapilarnym podciąganiem wody. Przekładki z materiału izolacyjnego tworzą ponadto tak zwaną warstwę poślizgową. Dzięki niej ława i ściana nie stanowią jednorodnego elementu konstrukcyjnego. Gdyby nie izolacja pozioma na ich styku mogłoby dojść do powstawania pęknięć w rezultacie osiadania budynku. Najpopularniejszym materiałem do wykonywania hydroizolacji poziomej jest papa układana na lepiku lub termozgrzewalna. Papę można zastąpić grubą folią z PCW (około 2 mm).
Hydroizolacja pionowa
W gruncie zawsze znajduje się pewna ilość wilgoci, a czasem też woda. Gdybyśmy pozostawili ściany fundamentowe bez zabezpieczenia, wchłonęłyby ją niemal jak gąbka. Dlatego właśnie osłania się je hydroizolacją pionową – od strony gruntu, a często też od strony wewnętrznej budynku. Hydroizolację układa się najczęściej bezpośrednio na ścianie fundamentowej i osłania materiałem termoizolacyjnym. Możliwa jest też zmiana tej kolejności. Wtedy najpierw ociepla się ściany, tynkuje je i dopiero robi hydroizolację. Wówczas warstwy hydroizolacyjne powinno się osłonić na przykład folią kubełkową, aby nie uległy zniszczeniu podczas zasypywania wykopów.
Materiały do hydroizolacji pionowej
Do hydroizolacji pionowej pokrywającej całą powierzchnię ścian wykorzystuje się:
- papę – powinna to być papa modyfikowana SBS lub APP, na osnowie poliestrowej, przeznaczona do zgrzewania. Inne papy mogą nie podołać ciężkim warunkom panującym pod powierzchnią gruntu. Papa to tani i dobrze znany materiał gwarantujący trwałą i szczelną izolację;
- folię – polietylenową (LDPE lub HDPE) lub z PCW. Powinna mieć grubość między 0,3 a 1,5 mm. Folię łączy się ze ścianami na klej. W sprzedaży są folie, których krawędzie można Izolacje zgrzewać, aby powłoka izolacyjna była jak najbardziej szczelna. Są też folie samoprzylepne;
- masy bitumiczne – są elastyczne i łatwe do nanoszenia (pędzlem, pacą, szczotką), za co lubią je wykonawcy. Dobrze wypełniają nierówności podłoża. Zazwyczaj trzeba nimi smarować ścianę dwukrotnie. Gdy zawierają rozpuszczalniki organiczne, nie powinny stykać się z polistyrenem, bo doprowadzą do jego zniszczenia. Masy bez rozpuszczalników organicznych mu nie szkodzą, a wręcz służą do przyklejania polistyrenowych płyt do ścian fundamentowych. Masy chronią tylko przed wilgocią w gruncie. Aby zabezpieczały też przed wodą, muszą być użyte w połączeniu z innymi materiałami hydroizolacyjnymi;
- masy polimerowe – w porównaniu z bitumicznymi mogą być stosowane nawet w niskich temperaturach. Nanosi się je pędzlem lub szczotką, podobnie jak masy bitumiczne. Mają też zbliżone do nich właściwości. Świeżo nałożone masy polimerowe mogą wchodzić w reakcje z polistyrenem, lepiej więc, żeby oba te produkty się nie stykały, chyba że producent masy dopuszcza taką możliwość; • zaprawy mineralne – to rodzaj tynków o właściwościach hydroizolacyjnych. Często są to produkty dwuskładnikowe oferowane jako sucha zaprawa i płynna emulsja.
Hydroizolacja lekka, średnia i ciężka
Ściany fundamentowe zabezpiecza się przeważnie tak zwaną lekką hydroizolacją pionową – z jednej warstwy papy lub folii albo dwóch warstw masy. Chroni ona przed wilgocią zawartą w gruncie. Gdyby w obrębie fundamentów miała się pojawić woda, zwłaszcza zdolna wywierać tak zwane parcie hydrostatyczne, architekt powinien zaprojektować izolację typu średniego lub nawet ciężkiego.
Ocieplenie fundamentów
Fundament zagłębiony w gruncie może działać jak niechciany przewodnik transferujący ciepło z budynku prosto w ziemię. Żeby uniknąć takiego niebezpieczeństwa, konieczna jest izolacja cieplna ścian fundamentowych, płyt fundamentowych i podłóg na gruncie. Wykonuje się ją z materiałów o dużej wytrzymałości na ściskanie i podwyższonej odporności na działanie wilgoci. Najtańszym i najpopularniejszym wśród nich jest styropian. Fundamenty ociepla się płytami EPS 100 lub EPS 200. Droższe, ale bardziej wytrzymałe na wilgoć i odporniejsze na uszkodzenia są płyty z polistyrenu ekstrudowanego XPS lub z pianki poliuretanowej PIR. Mają one też korzystniejszy współczynnik przewodzenia ciepła l niż styropian, wynosi on 0,27-0,3 W/(m·K). Wełna mineralna jest stosowana do izolacji podziemnych części budynku tylko w przypadku fundamentowych ścian trójwarstwowych, gdy jest oddzielona od gruntu ścianą osłonową. Niektóre z płyt polistyrenowych mają na powierzchni sieć rowków, które ułatwiają odprowadzanie wody zbliżającej się do fundamentów. Niekiedy rowki są osłonięte geowłókniną, aby nie dochodziło do ich zapychania. Rowki muszą być skierowane w stronę gruntu. W przypadku zewnętrznych ścian jedno- lub dwuwarstwowych izolację cieplną ścian fundamentowych należy wyprowadzić ponad poziom gruntu. Wówczas tworzy także ocieplenie strefy cokołowej.
