Bezbłędna hydroizolacja fundamentów. Naprawa izolacji przeciwwilgociowych i izolacji przeciwwodnych
Przecieki w hydroizolacjach i wilgoć na ścianach to zmora właścicieli domów. Podpowiadamy, jak ich uniknąć, a w razie konieczności – jak naprawic izolację przeciwilgociową fundamentów. Musisz wiedzieć, że naprawa hydroizolacji poziomej będzie trudniejsza niż naprawa hydroizolacji pionowej.
Autor: Piotr Mastalerz
Wiele usterek w hydroizolacjach objawia się w podobny sposób, dlatego tylko fachowiec może znaleźć właściwą ich przyczynę i wskazać odpowiedni sposób naprawy
Woda wykorzysta każdą nieciągłość powłok ochronnych oraz każdy błąd popełniony zarówno na etapie projektowania, jak i wykonywania fundamentów. Najczęstsze błędy są popełniane w:
- doborze materiału wodochronnego;
- wykonaniu powłoki przeciwwilgociowej;
- połączeniu ze sobą izolacji pionowej z poziomą i poziomej z podposadzkową;
- uszczelnieniu dylatacji, przejść rurowych.
Ich skutki to mniejsze lub większe zawilgocenia bądź przecieki w domu, niekiedy bardzo kosztowne do naprawy i dezorganizujące życie mieszkańców. Wiele usterek w hydroizolacjach objawia się w podobny sposób, różny będzie jednak sposób ich usunięcia. Przyczynę przecieków czy zawilgocenia musi określić specjalista. Sposób naprawy zależy od rodzaju podłoża, jego stanu i wilgotności oraz rodzaju zastosowanych materiałów hydroizolacyjnych.
Rozpoznanie rozszczelnienia
To, że powłoka hydroizolacyjna jest nieprawidłowa lub nieszczelna, można zauważyć już podczas prac osuszeniowych, gdy przegroda nie schnie lub zawilgocenie pojawia się ponownie zaraz po wyłączeniu czy przestawieniu osuszacza w nowe miejsce. W tej sytuacji właścicieli, oprócz kosztów osuszenia domu, czeka dodatkowy wydatek związany z naprawą, a w skrajnych przypadkach ponownym wykonaniem izolacji.
Nieszczelne połączenie hydroizoalcji
Najczęściej problemy powstają, gdy trzeba połączyć powłoki poziome z pionowymi. Miejsca wymagające dużej dokładności to styki ław i ścian fundamentowych. Gdy w piwnicy na dole ściany fundamentowej nad ławą zobaczysz wyraźnie widoczny pas zawilgocenia o wysokości 20-30 cm, wskazuje to na brak ciągłości powłoki na styku ściany fundamentowej i ławy. Przyczyny mogą być dwojakie:
- niestaranne połączenie izolacji pionowej z izolacją poziomą na ławach;
- brak takiego połączenia.
Aby zapewnić szczelność w tym miejscu, musisz mieć możliwość nałożenia na hydroizolację poziomą na ławach fundamentowych materiału, z którego wykonuje się izolację pionową na ścianach. Jeżeli zastosujesz materiały, których nie da się połączyć, na przykład papę i folię, to powstanie przeciek. Podobny skutek może przynieść niestaranne wykonanie połączenia, na przykład gdy używając materiałów rolowych, zrobisz za mały zakład.
Naprawa połączenia izolacji
Wymaga odkopania budynku od zewnątrz, oczyszczenia hydroizolacji i nałożenia łaty w narożniku ściana fundamentowa-ława. Sposób postępowania będzie zależał od rodzaju zastosowanych materiałów hydroizolacyjnych. Najczęściej (gdy jest izolacja pozioma z papy, pionowa z roztworu lub emulsji asfaltowej) do naprawy należy zastosować masę polimerowo-bitumiczną (KMB). Zaczyna się od oczyszczenia obu izolacji. Z reguły konieczne jest także przygotowanie powierzchni papy – zagruntowanie jej preparatem wskazanym przez producenta masy. W miejscu styku ściana-ława należy wykonać wyoblenie (fasetę) z masy KMB, a po jej wyschnięciu nanieść pas masy o szerokości 20 cm (po 10 cm na ławę i ścianę).
Nieprawidłowe połączenie izolacji poziomej z izolacją podposadzkową
Brak szczelnego połączenia izolacji w tym miejscu objawi się pasem wilgoci o szerokości kilku-kilkudziesięciu centymetrów u dołu ściany oraz zawilgoconą posadzką. Gdy wykonano już na niej okładzinę wykończeniową, wilgoć zobaczysz ponad posadzką. Taki przeciek może powstać na skutek zabrudzenia lub uszkodzenia pasa izolacji rolowej wystającego poza lico ściany.
Sposób naprawy
Należy usunąć wszystkie warstwy posadzki na szerokość kilkudziesięciu centymetrów, tak aby odsłonić hydroizolację aż do styku ława-posadzka. Po odchyleniu pasów papy w tym miejscu konieczne jest oczyszczenie podłoża. Sam styk trzeba uszczelnić taśmą wklejaną w mineralny szlam. Po z wiązaniu szlamu odchylone pasy papy przykleja się do jego powierzchni za pomocą bezrozpuszczalnikowej masy bitumicznej. Na koniec w miejscu styku pap trzeba jeszcze wykonać nakładkę o szerokości minimum 20-25 cm z masy polimerowo-bitumicznej z wkładką zbrojącą. Ostatnim etapem będzie naprawa warstw posadzki.
Nieprawidłowe przejście rury przez ścianę fundamentową
Pierwszy błąd, to brak synchronizacji w czasie wykonywania prac. Stawia się ścianę fundamentową i izoluje ją od zewnątrz, po czym wykuwa otwór i wykonuje „naprawę” izolacji. Drugi błąd, to bezmyślne usytuowanie przejść rur instalacyjnych, często w takim miejscu, że ich poprawne uszczelnienie nie jest możliwe. W tym przypadku usunięciem błędu jest nie miejscowa naprawa uszkodzonej powłoki przy rurze instalacyjnej, lecz ponowne uszczelnienie przejścia rurowego.
Uszczelnienie rury
Jeśli izolacja przeciwwilgociowa była wykonana z papy, to należy postępować w następujący sposób. Najpierw usuwa się izolację przy przejściu rurowym, sprawdza stabilność obsadzenia rury instalacyjnej, oczyszcza powierzchnię ściany oraz czyści i odtłuszcza rurę. Podłoże jest zazwyczaj wilgotne, dlatego trzeba wykonać wstępne uszczelnienie ze szlamu mineralnego. Szlam należy nakładać, zaczynając od przejścia rurowego. Po jego wyschnięciu na styku rura-podłoże wykonuje się wyoblenie z masy KMB o promieniu większym niż 2 cm. Gdy faseta wyschnie, na szlam trzeba nanieść masę KMB o grubości takiej, jaką miała papa. Po wyschnięciu należy wykonać właściwe uszczelnienie masą KMB. Zaczyna się od nałożenia masy na rurę przynajmniej na długości 10 cm. Żeby poprawić przyczepność masy, powierzchnię rury można zmatowić lub zastosować systemowy preparat gruntujący. Na ścianie masa musi nachodzić co najmniej 15 cm na istniejącą izolację.
